Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No, fajna historyjka, klarowna metafora. I to w zasadzie tyle.

No, fajna historyjka, klarowna metafora. I to w zasadzie tyle.

Świetna, zaangażowana historia o wspaniałych ludziach, których zakręt staje się ich prostą.

Świetna, zaangażowana historia o wspaniałych ludziach, których zakręt staje się ich prostą.

Całkiem dobre opowiadania na bardzo ciekawe tematy.

Całkiem dobre opowiadania na bardzo ciekawe tematy.

Ta książka jest jak długa (bo nie ma innych) sesja w Faktorio: cały czas pojawiają się nowe problemy, usprawnienia, projekty, cały czas coś się dzieje i jest co robić. A do tego to kwintesencja Star Treka z wielką piaskownicą wszechświata, po którym można (i należy!) podróżować i poznawać. Ale ma to też i swoje minusy, bo książka dość mocno rozmienia się na drobne, potrafi nużyć i czasem wydaje się nie mieć specjalnego celu, do którego zmierza.

Ta książka jest jak długa (bo nie ma innych) sesja w Faktorio: cały czas pojawiają się nowe problemy, usprawnienia, projekty, cały czas coś się dzieje i jest co robić. A do tego to kwintesencja Star Treka z wielką piaskownicą wszechświata, po którym można (i należy!) podróżować i poznawać. Ale ma to też i swoje minusy, bo książka dość mocno rozmienia się na drobne, potrafi...

Wszystko tu takie trochę oklepane i skrótowe, ale nie na tyle, by zabić ten wspaniały klimat.

Wszystko tu takie trochę oklepane i skrótowe, ale nie na tyle, by zabić ten wspaniały klimat.

Jest tu wszystko! To co było, w nawiązaniach do klasyków różnej maści, to co nastąpiło, bo widzę na jak wielu późniejszych autorów książka miała wpływ. A wszystko idealnie spięte w jedną, wielką historię.

Jest tu wszystko! To co było, w nawiązaniach do klasyków różnej maści, to co nastąpiło, bo widzę na jak wielu późniejszych autorów książka miała wpływ. A wszystko idealnie spięte w jedną, wielką historię.

Fenomenalna książka! To kwintesencja Annie Proulx - jej umiłowanie krótkich form i niedopowiedzeń splata się tu w wielkie sagi rodzinne rozpięte na setki lat. A na każdej stronie buzuje krew jej bohaterów, tak żywych, że bardziej się nie da. I do tego, a nawet przede wszystkim, to wielkie zaangażowanie autorki w sprawy ekologii. Świata po prostu. To książka, którą trzeba przeczytać.

Fenomenalna książka! To kwintesencja Annie Proulx - jej umiłowanie krótkich form i niedopowiedzeń splata się tu w wielkie sagi rodzinne rozpięte na setki lat. A na każdej stronie buzuje krew jej bohaterów, tak żywych, że bardziej się nie da. I do tego, a nawet przede wszystkim, to wielkie zaangażowanie autorki w sprawy ekologii. Świata po prostu. To książka, którą trzeba...

Całkiem ciekawa koncepcja, pomysłowy styl. Nawet wieczne powtórzenia w dialogach bohaterów są niezłym pomysłem. Tylko jakoś tak niewiele z tego wszystkiego wynika. Kilku facetów o mentalności wujków gada sobie na różne tematy, ale nic z tego nie jest interesujące. I może jest tu kilka zwrotów akcji, ciekawych zabiegów, wybijających z tej nudy, jakieś takie głębsze idee wybijające z tej paplaniny, ale to jednak za mało. Ostatecznie książka wydaje mi się dość męcząca i po prostu średnia.

Całkiem ciekawa koncepcja, pomysłowy styl. Nawet wieczne powtórzenia w dialogach bohaterów są niezłym pomysłem. Tylko jakoś tak niewiele z tego wszystkiego wynika. Kilku facetów o mentalności wujków gada sobie na różne tematy, ale nic z tego nie jest interesujące. I może jest tu kilka zwrotów akcji, ciekawych zabiegów, wybijających z tej nudy, jakieś takie głębsze idee...

Kto tak dobrze wszelki syf i brud odda, jak nie Masłowska!

Kto tak dobrze wszelki syf i brud odda, jak nie Masłowska!

Ciekawe uzupełnienie / polemikę z książkową wizją stanowi artykuł: https://www.dwutygodnik.com/artykul/8315-po-huku-po-szumie-po-pismie.html

Ciekawe uzupełnienie / polemikę z książkową wizją stanowi artykuł: https://www.dwutygodnik.com/artykul/8315-po-huku-po-szumie-po-pismie.html

Mogłoby być z tego kilka ciekawych artykułów prasowych, ale na książkę to trochę nieskładne i nudnawe. Zwłaszcza łączniki w postaci opisów tygodnia spędzonego przez autorkę na dalekiej północy, a wydawałoby się, że to te fragmenty powinny być najciekawsze.

Mogłoby być z tego kilka ciekawych artykułów prasowych, ale na książkę to trochę nieskładne i nudnawe. Zwłaszcza łączniki w postaci opisów tygodnia spędzonego przez autorkę na dalekiej północy, a wydawałoby się, że to te fragmenty powinny być najciekawsze.

Zdecydowanie zbyt drobiazgowa jest ta książka. Miłośnicy tworzenia tabel, statystyk i infografik powinni być wniebowzięci. Podobnie entuzjaści szczegółowych opisów posunięć wojsk i przebiegów bitew. Niemniej jednak napisana jest tak klarownym, prostym i przystępnym językiem, że nawet i to nie było aż tak nużące dla takiego laika jak ja.

Zdecydowanie zbyt drobiazgowa jest ta książka. Miłośnicy tworzenia tabel, statystyk i infografik powinni być wniebowzięci. Podobnie entuzjaści szczegółowych opisów posunięć wojsk i przebiegów bitew. Niemniej jednak napisana jest tak klarownym, prostym i przystępnym językiem, że nawet i to nie było aż tak nużące dla takiego laika jak ja.

Niezbyt to może odkrywcze porady, ale za to zdroworozsądkowe i do tego namawiające.

Niezbyt to może odkrywcze porady, ale za to zdroworozsądkowe i do tego namawiające.

Książka faktycznie bardziej kołczowa niż filozoficzna, bardziej przegadana niż konkretna, po amerykańsku rozwlekła i pełna ciekawych, ale jednak niepotrzebnych często historyjek. Ale mimo wszystko koncepcja stoickich prób całkiem ciekawa, być może zmieniająca trochę percepcję tego, co się nam przydarza i warta spróbowania, nawet jeśli nic w tym specjalnie nowego.

Książka faktycznie bardziej kołczowa niż filozoficzna, bardziej przegadana niż konkretna, po amerykańsku rozwlekła i pełna ciekawych, ale jednak niepotrzebnych często historyjek. Ale mimo wszystko koncepcja stoickich prób całkiem ciekawa, być może zmieniająca trochę percepcję tego, co się nam przydarza i warta spróbowania, nawet jeśli nic w tym specjalnie nowego.

To raczej taki pseudonaukowy paszkwil niż faktycznie rzecz o buddyzmie. Bardziej jako ciekawostka jak to w XIX wieku ksiądz wojował z obcą religią niż źródło jakiejś większej wiedzy. Pewnie i można co nieco z niej wyciągnąć, ale zazwyczaj część merytoryczna okraszona jest niepotrzebnym komentarzem.

To raczej taki pseudonaukowy paszkwil niż faktycznie rzecz o buddyzmie. Bardziej jako ciekawostka jak to w XIX wieku ksiądz wojował z obcą religią niż źródło jakiejś większej wiedzy. Pewnie i można co nieco z niej wyciągnąć, ale zazwyczaj część merytoryczna okraszona jest niepotrzebnym komentarzem.

Wyśmienita książka! Wymagająca uwagi, skomplikowana, ale też pięknie układająca się powoli w całość i szalenie wciągająca.

Wyśmienita książka! Wymagająca uwagi, skomplikowana, ale też pięknie układająca się powoli w całość i szalenie wciągająca.

Książka bardzo dobrze podsumowuje techniki i metody zapamiętywania, więc stanowi swego rodzaju kompendium w tej dziedzinie. Przydałaby się jej jednak porządna redakcja - uporządkowanie treści, przycięcie niektórych za długich rozdziałów, rozwinięcie innych, usunięcie powtarzających się (lub nie wnoszących wiele więcej) przykładów niektórych technik, a za to dodanie przykładów do innych. Materiał jest zdecydowanie wart tego, by go poukładać i wydać porządnie.

Książka bardzo dobrze podsumowuje techniki i metody zapamiętywania, więc stanowi swego rodzaju kompendium w tej dziedzinie. Przydałaby się jej jednak porządna redakcja - uporządkowanie treści, przycięcie niektórych za długich rozdziałów, rozwinięcie innych, usunięcie powtarzających się (lub nie wnoszących wiele więcej) przykładów niektórych technik, a za to dodanie...

Książka bardzo ciekawa. Ale też zgadzam się z poprzednimi opiniami, pod koniec trochę nudzi - można by ją przyciąć o kilka esejów i wtedy byłaby dużo lepsza.

Książka bardzo ciekawa. Ale też zgadzam się z poprzednimi opiniami, pod koniec trochę nudzi - można by ją przyciąć o kilka esejów i wtedy byłaby dużo lepsza.

Bardzo to kruche opowiadania i pełne niuansów. Zdecydowanie wymagające uwagi, by nie przegapić ledwo zarysowanej pointy. Bardziej do czucia ich nastroju niż rozumienia czy delektowania akcja. Podobne w tym względzie do twórczości Kornela Filipowicza czy Alice Munro.

Bardzo to kruche opowiadania i pełne niuansów. Zdecydowanie wymagające uwagi, by nie przegapić ledwo zarysowanej pointy. Bardziej do czucia ich nastroju niż rozumienia czy delektowania akcja. Podobne w tym względzie do twórczości Kornela Filipowicza czy Alice Munro.

Jak zwykle wspaniała książka Naomi Klein. Stanowi pewnego rodzaju podsumowanie i esencję trzech poprzednich, a zarazem przeniesienie ich do nowszych czasów. Takich, w których Trump wygrywa wybory. A rozważania o świecie, który do tego doprowadził łatwo jest przenieść także i na nasz grunt. A do tego najbardziej optymistyczne zakończenie w dziejach Naomi Klein. Wzruszające i przekonywujące, pozwalające (i zachęcające) znów być idealistą.

Jak zwykle wspaniała książka Naomi Klein. Stanowi pewnego rodzaju podsumowanie i esencję trzech poprzednich, a zarazem przeniesienie ich do nowszych czasów. Takich, w których Trump wygrywa wybory. A rozważania o świecie, który do tego doprowadził łatwo jest przenieść także i na nasz grunt. A do tego najbardziej optymistyczne zakończenie w dziejach Naomi Klein. Wzruszające i...