Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba nie spodziewałam się takiej historii. Miałam nieco inne wyobrażenia, ale w ogóle nie jestem zawiedziona. Ta książka okazała się być naszpikowana emocjami od początku do końca. To bardzo emocjonalna podróż przez życie pewnej wiejskiej rodziny, przez jej tajemnice i dramaty ukryte za zasłoną codzienności. Wieś lat sześćdziesiątych, krystaliczny śnieg, wypadek, krew, śmierć... i życie, które trwa dalej... Nagła utrata matki, ojciec skupiony na sobie, babcia nieodnajdująca się w nowej roli, a wśród nich Gabrysia dorastająca szybciej niż wskazywałby na to jej wiek. Młoda Gabrysia uczy się życia bez matki, ale ciągle o niej myśli, a gdy jej duch pojawia się w kącie za piecem, czuje w niej wsparcie. Te rozmowy ze zjawą dają jej ukojenie. Opowieść balansuje na granicy psychologii i obyczaju, wnikając w mroczne zakamarki ludzkiej duszy. Znalazłam tu trudne tematy, z którymi każdy z nas może się identyfikować. Obraz śmierci, jaki pokazuje autorka, jest niezrozumiały dla małej Gabrysi. Trumna z ciałem matki w pokoju obok wzbudza w niej duży niepokój. Nie wiem czy wciąż na wsiach jest kultywowana ta tradycja. Pamiętam, że jeszcze w latach 80-tych w moich okolicach na wsiach zdarzało się, że ciało w trumnie żegnano w domu, a potem wraz z konduktem żałobnym przewożono na cmentarz. To dość traumatyczne przeżycie, zwłaszcza dla małego dziecka. W podsumowaniu mogę szczerze napisać, że ta książka jest ciekawym spojrzeniem na czas dorastania wiejskiej dziewczyny w tych nie aż tak odległych przecież czasach. Porusza temat braku rodzinnej bliskości, poszukuje odpowiedzi na pytania o budzące się pożądanie, wstyd, nastoletnią miłość i pierwszy seks, który nie kończy się szczęśliwie. A zakończenie... dla jednych przepełnione smutkiem, a dla innych radością. Warto przeczytać!