Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jessica Bruder spędziła trzy lata przygotowując reporterską książkę o zjawisku dość nowym w USA, a mianowicie o sytuacji starszych ludzi, którzy należeli do klasy średniej (niektórzy przepracowali w jednym miejscu 20-30 lat),a obecnie zamiast cieszyć się spokojną emeryturą, skazani są na ciężką pracę, na ogół fizyczną i życie w kamperze. Napisałam „skazani” i tu jest chyba pies pogrzebany: w zasadzie mogliby żyć inaczej, zmagać się z długami i, owszem, zapłacić czynsz, ale nie mieć na leczenie i rachunek za prąd czy jedzenie. Jedną z głównych przyczyn tego zjawiska jest krach na rynku nieruchomości w 2008 -2009 r. i jego następstwa. Ktoś stracił w krótkim czasie pracę, wraz z nią ubezpieczenie medyczne, a zaraz potem pojawiła się choroba, która pochłonęła wszystkie oszczędności. W parze szły czasem złe wybory życiowe, które jednak w innych okolicznościach nie miałyby tak tragicznych skutków. Czy ci nomadowie to bezdomni? Oni sami panicznie boją się tego określenia. Inni uważają, że odrzucili system. Niestety, to chyba system odrzucił ich. Zresztą, nie wiem. Podobno od czasów wielkiego kryzysu nie było tak wielu Amerykanów w drodze, wędrujących po kraju w poszukiwaniu sezonowych prac: w Amazonie (wątek harówki w tej firmie jest bardzo istotny),przy zbiorach buraka cukrowego, jako sprzątający na kampingach. Latem w magazynach na północy, zimą w parkach narodowych na południu. Ludzie w wieku powyżej siedemdziesięciu, a nawet osiemdziesięciu lat. jednocześnie Bruder stara się pokazać, jak tradycyjna amerykańska dzielność, optymizm i robienie dobrej miny do złej gry, są w sytuacjo współczesnych nomadów interpretowane i przetwarzane.