Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Noc na połów wieczny swój wypływa znów kotwicy słychać cichy dźwięk gdzieś w głębinach taka myśl się skrywa: Czerń to nie jest barwa, tylko lęk." Refleksyjna, surowa, osobista, klimatyczna - prawie jak terapia na kozetce u psychiatry. Możliwość poznania własnego wnętrza, własnych ograniczeń, lęków i granic, których nie da się pokonać. Skrócik. Kobitka postanawia wyjechać do miejscowości Finse, "południowej Arktyki"- górskiej wioski, położonej nad brzegiem jeziora Finsevatnet, w gminie Ulvik, w hrabstwie Hordaland, w Norwegii. Po co? Aby zawalczyć ze swoimi lękiem. Lękiem przed ciemnością. To taka próba charakteru. Planuje zostać tam tydzień. Siedzi w zupełnych ciemnościach - nie ma tam podziału na dzień i noc - panuje wieczna noc. Szydełkuje, rozmyśla i stara się wytrzymać, obserwując swoje reakcje, zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Przez ten cały czas, pogrążona w ciemności - wybrała okres arktycznej nocy, robi notatki. "Chcę napisać ci o ciemności (...) W samym środku tego stanu fizycznej hibernacji (...)" Wraz z nią poznajemy ciemność. Ale nie tylko.