Nie wiem, czy ta książka trafiła na zły czas, czy jest to kwestia samej jej jakości, czy też mojego gustu, ale „Anatomia pęknięcia” była dla mnie męczącą lekturą, z której niewiele wyniosłam. Przynajmniej częściowo winne było moje nastawienie: byłam przekonana, że czytam powieść i kolejne teksty, kolejni bohaterowie jakoś nie chcieli mi się łączyć w całość. Być może powinnam książce dać drugą szansę i porządnie nad nią przysiąść, ale przyznaję, nie mam ochoty – zbyt dużo innych rzeczy czeka na mojej półce.

Nie wiem, czy ta książka trafiła na zły czas, czy jest to kwestia samej jej jakości, czy też mojego gustu, ale „Anatomia pęknięcia” była dla mnie męczącą lekturą, z której niewiele wyniosłam. Przynajmniej częściowo winne było moje nastawienie: byłam przekonana, że czytam powieść i kolejne teksty, kolejni bohaterowie jakoś nie chcieli mi się łączyć w całość. Być może...

Opowiadania zawierają w sobie bardzo ciekawe pomysły, związane głównie z rozwojem technologii, sztucznej inteligencji oraz następstw rozmaitych katastrof: epidemii, zmian klimatu, wyniszczenia środowiska.
Niestety w moim odczuciu za dużo jest w nich elementów niepotrzebnych; opisy stroju bohaterów czy co zamawiają w Starbucksie nie wnosi nic do fabuły i wybija z rytmu. Podobnie opisy erotycznych fantazji bohaterów były momentami po prostu obrzydliwe. Sami bohaterowie niesympatyczni a z każdym kolejnym tekstem miałam wrażenie że czytam wciąż o tej samej osobie
Ogólnie widać że autor włożył bardzo dużo pracy i czasu w przygotowanie się do pisania i ma bardzo interesujące spojrzenie na możliwości tego, co czeka nas w niedalekiej przyszłości, jednak powinien popracować nad konstrukcją postaci i troszkę mniej miejsca poświęcać na nie wnoszące nic do fabuły opisy.

Opowiadania zawierają w sobie bardzo ciekawe pomysły, związane głównie z rozwojem technologii, sztucznej inteligencji oraz następstw rozmaitych katastrof: epidemii, zmian klimatu, wyniszczenia środowiska.
Niestety w moim odczuciu za dużo jest w nich elementów niepotrzebnych; opisy stroju bohaterów czy co zamawiają w Starbucksie nie wnosi nic do fabuły i wybija z rytmu....

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Porównywnanie go do "Black Mirror" jest jak najbardziej na miejscu, na plusy można zaliczyć umiejscowienie w polskich realiach a także aktualność poruszanych tematów. Motyw praktycznie każdego opowiadania w jakimś stopniu "już się dzieje" w naszym świecie. Pomysłowe, dobrze napisane, budzące lekki niepokój. Zdecydowanie polecam!

Bardzo dobry zbiór opowiadań. Porównywnanie go do "Black Mirror" jest jak najbardziej na miejscu, na plusy można zaliczyć umiejscowienie w polskich realiach a także aktualność poruszanych tematów. Motyw praktycznie każdego opowiadania w jakimś stopniu "już się dzieje" w naszym świecie. Pomysłowe, dobrze napisane, budzące lekki niepokój. Zdecydowanie polecam!

To bardzo dobra książka i bez zastrzeżeń wystawiłem ocenę 7/10. Czyta się znakomicie, zaskakująco wręcz płynnie, jak na SF. Styl jest bardzo przezroczysty, autor nie próbuje być pretensjonalnie poetycki. Unikając banału, ponad wyszukane metafory przedkłada klarowność (czasem nawet dosadność!) przekazu.

Pod względem samych pomysłów i ich poprowadzenia również nie mam nic do zarzucenia. Jest tu wprawdzie całe mnóstwo ekspozycji, ale widać też trud włożony w ich zamaskowanie, uzasadnienie, wplecenie w narrację. Zbyt mało opowiadań w tym gatunku czytam, by rozsądzić, czy to kwestia warsztatu autora czy zwyczajnie ograniczenie przyjętej formy. Ze względu na odniesienia do współczesności nie sposób powstrzymać się od skojarzeń z "Black Mirror", ale nie jest to zarzut ani wada - tylko cecha.

Polecam czytelnikom, których nie odrzuca forma zbioru opowiadań i tematyka z pogranicza nauk społecznych, psychologii i technologii. Szukający "kosmicznego" SF, podróży międzygwiezdnych albo koncepcji kontaktu z obcymi cywilizacjami nie znajdą tu nic dla siebie.

To bardzo dobra książka i bez zastrzeżeń wystawiłem ocenę 7/10. Czyta się znakomicie, zaskakująco wręcz płynnie, jak na SF. Styl jest bardzo przezroczysty, autor nie próbuje być pretensjonalnie poetycki. Unikając banału, ponad wyszukane metafory przedkłada klarowność (czasem nawet dosadność!) przekazu.

Pod względem samych pomysłów i ich poprowadzenia również nie mam nic do...

Bardzo dobre opowiadania, praktycznie wszystkie trzymają poziom. Praktycznie wszystkie są hard SF. Do science-fiction zawsze jest dołączona nuta akcji i kryminału. Język nie jest prosty, a mimo to czyta się łatwo. Plus dla autora za krótkie opisanie tego, w jaki sposób stworzył opowiadanie. Spokojnie mogę polecić książkę.

Bardzo dobre opowiadania, praktycznie wszystkie trzymają poziom. Praktycznie wszystkie są hard SF. Do science-fiction zawsze jest dołączona nuta akcji i kryminału. Język nie jest prosty, a mimo to czyta się łatwo. Plus dla autora za krótkie opisanie tego, w jaki sposób stworzył opowiadanie. Spokojnie mogę polecić książkę.

Myślę, że opis sprowadzający tematyke książki do "po izolacji" nastawia czytelnika w nieodpowiednim kierunku. W ogóle miałam wrażenie, że czeka mnie powieść - i z początku bardzo się rozczarowałam, że to zbiór opowiadań. Na szczęście zawód szybko minął, bo dostałam ciekawe pomysły, piękny i zrozumiały język oraz wiarygodne kobiece postaci i bohaterów z emocjami. Jestem zachwycona, ale może to wynikać też z tego, że nie jestem zbytnio oczytana w sci-fi.

Myślę, że opis sprowadzający tematyke książki do "po izolacji" nastawia czytelnika w nieodpowiednim kierunku. W ogóle miałam wrażenie, że czeka mnie powieść - i z początku bardzo się rozczarowałam, że to zbiór opowiadań. Na szczęście zawód szybko minął, bo dostałam ciekawe pomysły, piękny i zrozumiały język oraz wiarygodne kobiece postaci i bohaterów z emocjami. Jestem...

Michał Protasiuk to niewątpliwie znawca literatury sf i widać to w tym zbiorze opowiadań, ale czasem to za mało.
Zbiór bez polotu, bez kreatywności, oklepane motywy - wieje nuda
chujnia z grzybnią

Michał Protasiuk to niewątpliwie znawca literatury sf i widać to w tym zbiorze opowiadań, ale czasem to za mało.
Zbiór bez polotu, bez kreatywności, oklepane motywy - wieje nuda
chujnia z grzybnią

Trudno mi jakkolwiek rozwinąć się na temat "Anatomii pęknięcia". Przeszła obok mnie jak ładna dziewczyna i już za pasami zapomniałem, że kiedykolwiek się widzieliśmy. Wszystko w tej książce jest poprawne, lecz nic naprawdę dobre. To kilka opowiadań, które łączy motyw dotyczący zagrożenia sztuczną inteligencją. Niestety dla autora - motyw na tyle już wyeksploatowany, że bez wybitnego dotyku śmiałości i kreatywności wypada po prostu wtórnie.

Trudno mi jakkolwiek rozwinąć się na temat "Anatomii pęknięcia". Przeszła obok mnie jak ładna dziewczyna i już za pasami zapomniałem, że kiedykolwiek się widzieliśmy. Wszystko w tej książce jest poprawne, lecz nic naprawdę dobre. To kilka opowiadań, które łączy motyw dotyczący zagrożenia sztuczną inteligencją. Niestety dla autora - motyw na tyle już wyeksploatowany, że bez...

Zbiór opowiadań, zwykle dość bliska przyszłość, dużo o AI, psychologii, internecie. Autor eksploatuje chyba większość najpopularniejszych tematów popularnonaukowych ostatnich lat, zresztą (dobre) posłowie to potwierdza. Bardzo dobre pomysły na opowiadania, choć trochę mnie wykonanie nie przekonało, w sensie fabuła itp. Widać że człowiek, że tak powiem, oczytany, ma różne zajawki i przekuwa je w opowiadania. Wyszło... chyba nieźle.

To o grzybach chyba najbardziej, choć w zasadzie każde fajnie, nawet bardzo fajnie pomyślane, tyle że w trakcie coś się porobiło. Nie językowo, autor warsztat ma, jakoś tak, nie wiem, literacko? Brakło mi tego nieuchwytnego czegoś, odróżniającego rzecz dobrą, solidną, od świetnej. A, i może humoru, choć z drugiej strony brak tego popkulturowego puszczania oczka okazał się zaletą.

Warto przeczytać, choć może bez fajerwerków, ale warto.

Zbiór opowiadań, zwykle dość bliska przyszłość, dużo o AI, psychologii, internecie. Autor eksploatuje chyba większość najpopularniejszych tematów popularnonaukowych ostatnich lat, zresztą (dobre) posłowie to potwierdza. Bardzo dobre pomysły na opowiadania, choć trochę mnie wykonanie nie przekonało, w sensie fabuła itp. Widać że człowiek, że tak powiem, oczytany, ma różne...

Opowiadania ciekawe, jak to zwykle z antologia mi bywa- jedne bardziej mi przypadły do gustu, inne mniej. Jako całość lektura warta polecenia, porównania do Black Mirror dość trafne. Czuć potencjał,chociażby pierwszego i drugiego opowiadania aż chciałoby się poczytać więcej :)

Opowiadania ciekawe, jak to zwykle z antologia mi bywa- jedne bardziej mi przypadły do gustu, inne mniej. Jako całość lektura warta polecenia, porównania do Black Mirror dość trafne. Czuć potencjał,chociażby pierwszego i drugiego opowiadania aż chciałoby się poczytać więcej :)