Rozmowy Czechów o życiu i kobietach w saunie. W teatralnym stylu, niemal samymi dialogami, autor serwuje nam męską, rubaszną rozmowę, w której pobrzmiewają szwejkowe klimaty. Bowiem oto o ważnych sprawach w duchocie i gorącu sauny rozprawiają mniej i bardziej prości mężczyźni, którzy wszystko traktują prosto, trochę obleśnie, ale jednak z pewną lekkością i posmakiem czeskiego humoru. Trochę przaśnego, rubasznego właśnie, ale celnego, skłaniającego do refleksji, sprawiającego wrażenie, że pod tą powierzchniową warstwą kryje się głębsza refleksja. Czy jest tam w istocie i czy się ją znajdzie, to już kwestia wyobraźni czytelnika. Bawiłem się dobrze, ale nie zachwyciło mnie to tak, jak tego oczekiwałem.

Rozmowy Czechów o życiu i kobietach w saunie. W teatralnym stylu, niemal samymi dialogami, autor serwuje nam męską, rubaszną rozmowę, w której pobrzmiewają szwejkowe klimaty. Bowiem oto o ważnych sprawach w duchocie i gorącu sauny rozprawiają mniej i bardziej prości mężczyźni, którzy wszystko traktują prosto, trochę obleśnie, ale jednak z pewną lekkością i posmakiem...

Rok kończę w Czeskim Raju, w saunie - w męskim świecie rozmów o codziennych sprawach, życiu, rozterkach i niepokojach. Rudiš w mistrzowski sposób bawi się językiem - pozornie błahe pogaduszki mężczyzn w różnym wieku, różnych zawodów i doświadczeń życiowych o "pierdołach" w lekkiej formie, prostej, ale nie prostackiej, kryją w sobie klucz (a może nawet pęk kluczy) do prawdy o naszej kondycji psychicznej/ społecznej.
To bardzo czeska książka - dystans do otoczenia, szczere rozmowy, humor, głębia i drugie dno z pozoru lekkich pogaduszek, przyjaźń i piwo (koniecznie pilzner, a najlepiej od razu trzy) i jednocześnie inteligentna rozrywka bez zadęcia.
"A potem przychodzi łaziebna ze szczotką i szmatą, rozgląda się, jest trochę zaskoczona, że nas nie ma. Jednak wzrusza tylko ramionami i zaczyna sprzątać. A jak kończy sprzątać saunę, gasi światło i wychodzi"

Rok kończę w Czeskim Raju, w saunie - w męskim świecie rozmów o codziennych sprawach, życiu, rozterkach i niepokojach. Rudiš w mistrzowski sposób bawi się językiem - pozornie błahe pogaduszki mężczyzn w różnym wieku, różnych zawodów i doświadczeń życiowych o "pierdołach" w lekkiej formie, prostej, ale nie prostackiej, kryją w sobie klucz (a może nawet pęk kluczy) do prawdy...

Bardzo mnie ta książka zaintrygowała. Ktoś polecił mi ją jako lekką komedię. I owszem jest zabawna i czyta się szybko ale w tych dialogach co chwilę odkrywałam jakieś głębsze warstwy. Trochę o relacjach, o lękach, depresji, żałobie czy końcu świata. Myślę że to jedna z takich książek która mi zostanie w pamięci.

Bardzo mnie ta książka zaintrygowała. Ktoś polecił mi ją jako lekką komedię. I owszem jest zabawna i czyta się szybko ale w tych dialogach co chwilę odkrywałam jakieś głębsze warstwy. Trochę o relacjach, o lękach, depresji, żałobie czy końcu świata. Myślę że to jedna z takich książek która mi zostanie w pamięci.

Mi ta książka wchodziła jak tosty z czosnkiem, a chyba o to chodzi.
Kawał dobrej roboty, choćby dlatego, że mógłbym lekką ręką wybrać kilkanaście — jeśli nie kilkadziesiąt — wartych zapamiętania cytatów, mimo że stron niecałe dwieście.
Ciekawy format, początkowo męczący, ale jak już się wejdzie na odpowiednie flow, to idzie.
Polecam

Mi ta książka wchodziła jak tosty z czosnkiem, a chyba o to chodzi.
Kawał dobrej roboty, choćby dlatego, że mógłbym lekką ręką wybrać kilkanaście — jeśli nie kilkadziesiąt — wartych zapamiętania cytatów, mimo że stron niecałe dwieście.
Ciekawy format, początkowo męczący, ale jak już się wejdzie na odpowiednie flow, to idzie.
Polecam

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Jaroslava Rudiša. Wrażenie? Proza mocno zaskakująca, która dialogami stoi – do tego stopnia, że przypomina raczej tekst sztuki. Śmieszno-gorzka, posługująca się językiem gadanym, bliska zwyczajnemu życiu jak to tylko możliwe. Warto przeczytać, chociażby dla tych dialogów.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Jaroslava Rudiša. Wrażenie? Proza mocno zaskakująca, która dialogami stoi – do tego stopnia, że przypomina raczej tekst sztuki. Śmieszno-gorzka, posługująca się językiem gadanym, bliska zwyczajnemu życiu jak to tylko możliwe. Warto przeczytać, chociażby dla tych dialogów.

To jest Raj. Materiał na sztukę teatralną.

To jest Raj. Materiał na sztukę teatralną.

bardzo w samej formie widać dramaturgiczną przeszłość pana Rudiša, ale napisanie nim jednak prozy się broni, bo bez tej powtarzalności nie tak samo łatwo byłoby wyłapać przekaz(y) dzieła. jednym z nich jest właśnie schylenie się nad monotonią i bezsensownością życia, które bez ładu i składu przelewa się nam wszystkim pomiędzy palcami jak i palcami bohaterów. wszystko tu jest - samobójstwa, rozboje, miłość, nienawiść, wypadki. w sumie bardzo dobrze się czytało, ale nadal nie wiem, gdzie i jak pasuje zakończenie

bardzo w samej formie widać dramaturgiczną przeszłość pana Rudiša, ale napisanie nim jednak prozy się broni, bo bez tej powtarzalności nie tak samo łatwo byłoby wyłapać przekaz(y) dzieła. jednym z nich jest właśnie schylenie się nad monotonią i bezsensownością życia, które bez ładu i składu przelewa się nam wszystkim pomiędzy palcami jak i palcami bohaterów. wszystko tu...

Wszedłem w świat facecikowatości, myślałem żeby uciec, ale zostałem. Czy żałuję? Nie wiem

Wszedłem w świat facecikowatości, myślałem żeby uciec, ale zostałem. Czy żałuję? Nie wiem

Można by rzec ze jest to książka łatwa i zabawna, nic bardziej mylnego dawno nie czytałem tak dogłębnej i trafnej analizy naszych czasów, zachowań i postaw, polecam

Można by rzec ze jest to książka łatwa i zabawna, nic bardziej mylnego dawno nie czytałem tak dogłębnej i trafnej analizy naszych czasów, zachowań i postaw, polecam

O jakie to jest dobre. I zabawne, i smutne.

O jakie to jest dobre. I zabawne, i smutne.