Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mało kto potrafi zapomnieć o samym sobie; znajdziesz samolubstwo w radach, jakich ludzie ci będą udzielać, w przysługach, jakie ci wyświadczą, w związkach, jakich pragną, i przyjaźniach, jakie zawierają. Przejęci własnym interesem, choćby najbardziej oddalonym, obojętni są na wszystko, co się ich nie dotyczy.

Mało kto potrafi zapomnieć o samym sobie; znajdziesz samolubstwo w radach, jakich ludzie ci będą udzielać, w przysługach, jakie ci wyświadcz...

Dyktatura niszcząc inteligencję i kulturę pozostawia po sobie puste i martwe pole, na którym nieprędko wyrośnie drzewo myśli. Na to wyjałowione pole wychodzą z ukrycia, z zakamarków, ze szczelin nie zawsze ci, którzy są najlepsi, ale często ci, którzy okazali się najsilniejsi, nie zawsze ci, którzy wniosą i stworzą nowe wartości, ale raczej ci, którym twarda skóra i wewnętrzna odporność ułatwiły przetrwanie. W takich wypadkach historia zaczyna obracać się w tragicznym, błędnym kole i potrzeba niekiedy całej epoki, aby mogła z niego się wyrwać.

Dyktatura niszcząc inteligencję i kulturę pozostawia po sobie puste i martwe pole, na którym nieprędko wyrośnie drzewo myśli. Na to wyjałowi...

(...) miłości się nie znajduje; na miłość się nie trafia; miłość to nie jest "objet trouve", to nie "ready-made". Miłość jest czymś, co należy stwarzać i odtwarzać każdego dnia, o każdej porze na nowo i od podstaw; miłość jest czymś, co należy nieustannie wskrzeszać i potwierdzać, otaczać niesłabnącą troską i uwagą.

(...) miłości się nie znajduje; na miłość się nie trafia; miłość to nie jest "objet trouve", to nie "ready-made". Miłość jest czymś, co nale...

- Różnie bywa w małżeństwie! - ujęła się za swój stan wdowa. - A pewnie, że różnie! - ucięła nieprzejednana stara panna. - Albo żona zamęczy męża, jak ty, albo mąż zamęczy żonę, jak lada dzień będzie u Stankarów. - No a ci, którzy dożyją wspólnej starości? - Ba, wojny bywały i trzydziestoletnie. Zależy od sił i wytrwałości.

- Różnie bywa w małżeństwie! - ujęła się za swój stan wdowa. - A pewnie, że różnie! - ucięła nieprzejednana stara panna. - Albo żona zamęczy...

Gdybyś się bił jak mężczyzna, nie wieszaliby cię jak psa.

Gdybyś się bił jak mężczyzna, nie wieszaliby cię jak psa.

A niewiarygodne, które stawało się faktem, nie opuściło mnie, wierzyłem w to niewiarygodne, w te zaskakujące niespodzianki, w te osłupienia. To była moja gwiazda, która towarzyszyła memu życiu chyba tylko po to, żeby przekonać się, że ciągle na nią czeka coś zadziwiającego, a ja, wciąż mając przed oczyma odblask tej gwiazdy, wierzyłem w nią coraz bardziej, a to dlatego, że kiedyś wywyższyła mnie na milionera, a teraz, kiedy zleciałem z niebios na łeb na szyję, stwierdziłem, że ta moja gwiazda lśni mocniej niż przedtem i że dopiero teraz będę mógł zajrzeć wprost do jej serca, do samego środka, i że to wszystko, co dotychczas przeżyłem, musiało osłabić moje oczy tak, żeby mogły więcej przeżyć i więcej znieść. Znaczy, żeby zobaczyć i poznać, musiałem osłabnąć. Tak to było...

A niewiarygodne, które stawało się faktem, nie opuściło mnie, wierzyłem w to niewiarygodne, w te zaskakujące niespodzianki, w te osłupienia....

Myśleć, to zapominać o różnicach, uogólniać, tworzyć abstrakcje.

Myśleć, to zapominać o różnicach, uogólniać, tworzyć abstrakcje.

(...) Nie przestaje mnie zadziwiać, że okazujemy szacunek tym, którzy odeszli, choć zupełnie nie braliśmy ich pod uwagę, gdy żyli, że staramy się wyglądać godnie dla tych, którzy już tego nie widzą, zachowywać się z klasą przy tych, którym już nie zależy, stawić się tłumnie przy tych, których już nie ma.

(...) Nie przestaje mnie zadziwiać, że okazujemy szacunek tym, którzy odeszli, choć zupełnie nie braliśmy ich pod uwagę, gdy żyli, że staram...

Historia ludzkości jest smutna: największe tajemnice to te, które nigdy nie ujrzą światła dziennego.

Historia ludzkości jest smutna: największe tajemnice to te, które nigdy nie ujrzą światła dziennego.