Polska pisarka i tłumaczka. W roku 1995 otrzymała Nagrodę im. Kościelskich, później była także dwukrotnie nominowana do finału nagrody NIKE. Jej książki były tłumaczone na angielski, francuski, niemiecki, rosyjski, chorwacki, słoweński, czeski, węgierski i łotewski. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 2007 roku otrzymała nagrodę specjalną – wyróżnienie Nagrody Literackiej Gdynia.
Przetłumaczyła kilka książek: „Utraconą” Marcela Prousta (2001),„Gniew niebios” Fleur Jaeggy (za przekład z języka włoskiego tych opowiadań wydanych w 1999 roku otrzymała nagrodę „Literatury na Świecie”) i dwie inne pozycje jej autorstwa, „Długi dzień Ameriga” Itala Calvina.
Przejmująca opowieść autobiograficzna o tym, jak trauma przenika całą rodzinę, o mechanizmach obronnych, które ocalają jedno pokolenie, jednocześnie miażdżąc kolejne, o niezawinionym cierpieniu dziecka. Narracja realistyczna przeplata się z baśniową, wzmagając wrażenie magicznej podróży w czasie - przez pamięć bohaterki.
W zalewie nowości i tegorocznych bestselerów sięgnęłam po krótką powieść Magdaleny Tulli krótka acz mocno poruszająca. Dawno nie czytałam czegoś tak emocjonalnego. Szarevsmutne czasy PRL, ciężka powojenna rzeczywistość, duchy przeszłości w tle mają wpływ na codzienne życie. Chciałam przytulić tą 10letnią dziewczynkę. Nikt z dorosłych nie staje po jej stronie, wsparcia szuka u wyimaginowanego lisa. Z drugiej strony książka uczy zrozumienia dla pokolenia wojennego, które niewiele ciepłych uczuć mogło oferować dziecku. Na razie treści nie mogę z sobie wyrzucić i chętnie sięgne po kolejne pozycje M.Tulli. Pisarka urodziła się w roku 1955, dokładnie tak jak moja mama...