Sfora

Początek i wątek przeszłości z pierwszej części zraził mnie na starcie. Gdy przebrnąłem przez kolejne strony stwierdziłem, że zaczyna się robić ciekawie. W końcu zostałem wciągnięty w historię bohaterów książki do tego stopnia, że zerwałem 2 noce (najbardziej lubię czytać nocą) Rewelacja, postaci tak szczegółowo nakreślone, że ma się wrażenie, że są to znajomi czytelnika. Fabuła drastyczna i przerażająca, do Tego Brudny staję się coraz bardziej Czysty. Polecam i jadę z następnym tomem.

Początek i wątek przeszłości z pierwszej części zraził mnie na starcie. Gdy przebrnąłem przez kolejne strony stwierdziłem, że zaczyna się robić ciekawie. W końcu zostałem wciągnięty w historię bohaterów książki do tego stopnia, że zerwałem 2 noce (najbardziej lubię czytać nocą) Rewelacja, postaci tak szczegółowo nakreślone, że ma się wrażenie, że są to znajomi czytelnika....

Jestem trochę zaskoczona, że to bezpośrednia kontynuacja "Piętna". Chociaż to może zrozumiałe, że zło, które narodziło się w sierocińcu prowadzonym przez siostry Hieronimki nie ma jednego oblicza. Znowu jest mrocznie i okrutnie. A czytaniu towarzyszy nieprzemijający gniew, na to, co ludzie mogą uczynić innym ludziom. Dzieciom. Coraz lepiej poznajemy bohaterów. Z niecierpliwością czekam na następny tom.

Jestem trochę zaskoczona, że to bezpośrednia kontynuacja "Piętna". Chociaż to może zrozumiałe, że zło, które narodziło się w sierocińcu prowadzonym przez siostry Hieronimki nie ma jednego oblicza. Znowu jest mrocznie i okrutnie. A czytaniu towarzyszy nieprzemijający gniew, na to, co ludzie mogą uczynić innym ludziom. Dzieciom. Coraz lepiej poznajemy bohaterów. Z...

Bardzo ciężkie pióro, ale jakoś dobrnąłem do końca. Wyjątkowo irytujący styl autora, który stara się czytelnikowi powiedzieć, jaka dana postać jest, zamiast to pokazać. Inspektor jest wybitnym gliną, ale nie jest w stanie sobie poradzić ze śledztwem. Prokurator jest tak przenikliwy, że na pewno przejrzy zamiary głównego bohatera. Zdania krótkie, podane w bardzo dosłowny sposób, korzystając z prościutkich środków ("było pewne że będzie walczyła do ostatniej kropli krwi", "komisarz miał wszystkie techniki policyjne w małym palcu", "wstał i zrobił sto pompek" XD) Nie polecam.

Bardzo ciężkie pióro, ale jakoś dobrnąłem do końca. Wyjątkowo irytujący styl autora, który stara się czytelnikowi powiedzieć, jaka dana postać jest, zamiast to pokazać. Inspektor jest wybitnym gliną, ale nie jest w stanie sobie poradzić ze śledztwem. Prokurator jest tak przenikliwy, że na pewno przejrzy zamiary głównego bohatera. Zdania krótkie, podane w bardzo dosłowny...

Są we mnie dwa wilki. Jeden docenia mrok, chłód i klimat tej książki. Drugi nie może zdzierżyć tych sztampowych bohaterów, którzy są pojedynczymi cechami osobowości.

Są we mnie dwa wilki. Jeden docenia mrok, chłód i klimat tej książki. Drugi nie może zdzierżyć tych sztampowych bohaterów, którzy są pojedynczymi cechami osobowości.

Igor Brudny ponownie musi wrócić do sierocińca, w którym się wychowywał. To co miało nie ujrzeć światła dziennego nagle wychodzi na zewnątrz i ...poluje. Teraz zaczną się łowy, a ilu ludzi do tego czasu zginie...trwa walka z czasem,a zima nie sprzyja poszukiwaniom.

Powrót do sierocińca, relacje między poszczególnymi postaciami sprawiają,że dużo lepiej czytać lub tak jak w moim przypadku, słuchać te książki w odpowiedniej kolejności, to wiele ułatwia.
Cóż nam autor zaserwował? Jeszcze bardzie krwawy i brutalny kryminał, oblepiony ludzkim okrucieństwem ale też krzywdą ofiar. Gwidona pomimo,że już nie żyje nadal 'ujawnia' swoje na wskroś złe uczynki, których piętno odbija się na niejednym ludzkim istnieniu.
Nie dla czytelników o słabszych nerwach i z dużym prawdopodobieństwem też nie dla tych,których światopogląd nie jest ani trochę elastyczny.
Postać Igora nadal budzi we mnie sympatię i co tu dużo mówić ...lubię tego gościa.

Igor Brudny ponownie musi wrócić do sierocińca, w którym się wychowywał. To co miało nie ujrzeć światła dziennego nagle wychodzi na zewnątrz i ...poluje. Teraz zaczną się łowy, a ilu ludzi do tego czasu zginie...trwa walka z czasem,a zima nie sprzyja poszukiwaniom.

Powrót do sierocińca, relacje między poszczególnymi postaciami sprawiają,że dużo lepiej czytać lub tak jak w...

Mroczny, mięsisty, emocjonujący kryminał. Świetna lektura.

Mroczny, mięsisty, emocjonujący kryminał. Świetna lektura.

"Sfora" Przemysław Piotrowski
Seria z Igorem Brudnym cz. 2

Po lekturze pierwszej części wiedziałam, że będę się dalej zanurzać w mroczny świat Igora Brudnego. I muszę przyznać, że "Sfora" jest jedną z moich ulubionych części.

Historia jest dość przerażająca, ale jednocześnie można się wkręcić. Znów wróciłam do wydarzeń z przeszłości Brudnego, do tajemnic skrywanych przez ośrodek sióstr hieronimek. W dodatku to co wydawało się być jedynie legendą o "wilkołaku", okazało się makabryczną prawdą (oczywiście w tej książce). Może to było niezbyt realne, ale i tak mi się podobało.

Zagadka kryminalna jest niesamowicie wciągająca, ale również warstwa psychologiczna bardzo zaciekawia. Autor pokazał, że zło często rodzi się z krzywd i zaniedbań, a ofiary mogą stać się oprawcami. Historia "wilkołaka" jest nie tylko mroczna, ale też skłania do refleksji nad naturą człowieka, bo ludzie, porzuceni i pozostawieni sami sobie, mogą przekształcić się w bestie, walczące o każdy kolejny dzień.

Muszę przyznać, że ta książka w ogóle nie zawiodła moich oczekiwań. Trzymała mnie w napięciu od pierwszej strony. Atmosfera grozy i tajemnicy była namacalna. Poza tym ekipa śledczych, a szczególnie inspektor Romuald Czarnecki, Igor Brudny i Julia Zawadzka, tworzyli bardzo zgrany zespół.

Oczywiście "Sforę" też Wam polecam!

"Sfora" Przemysław Piotrowski
Seria z Igorem Brudnym cz. 2

Po lekturze pierwszej części wiedziałam, że będę się dalej zanurzać w mroczny świat Igora Brudnego. I muszę przyznać, że "Sfora" jest jedną z moich ulubionych części.

Historia jest dość przerażająca, ale jednocześnie można się wkręcić. Znów wróciłam do wydarzeń z przeszłości Brudnego, do tajemnic skrywanych przez...

Kolejna "trója", książka ma wszystkie wady poprzedniego tomu plus te wilki :)

Kolejna "trója", książka ma wszystkie wady poprzedniego tomu plus te wilki :)

Jak na tak małe miasto, Zielona Góra ma stosunkowo dużo do zaoferowania w sensie kryminalnym. Jak nie rzeźnik, to....wilkołak? Albo co najmniej wataha wilków. No i niepokorne siostrzyczki. Chcąc nie chcąc Brudny wraca w rodzinne strony, a razem z nim Julka. Razem ruszają wilczym tropem.

Jak na tak małe miasto, Zielona Góra ma stosunkowo dużo do zaoferowania w sensie kryminalnym. Jak nie rzeźnik, to....wilkołak? Albo co najmniej wataha wilków. No i niepokorne siostrzyczki. Chcąc nie chcąc Brudny wraca w rodzinne strony, a razem z nim Julka. Razem ruszają wilczym tropem.

Igor Brudny wciąż mierzy się z demonami przeszłości. Ta część podobała mi się odrobinę mniej niż pierwsza, ale wciąż jest to dobry kryminał, wciągający, z ciekawą fabułą i napisany ładnym językiem.
Lubię Igora, jest naprawdę spoko człowiekiem. Choć trochę zniesmaczyła mnie informacja, że korzystał z usług prostytutek. Wiele ludzkich słabości jestem w stanie zrozumieć i zaakceptować, ale tej jednej akurat nie. Mężczyźni korzystający z takich usług zawsze będą dla mnie słabymi facetami. A słabość w ogóle nie pasuje mi do Igora.
Mimo wszystko chętnie sięgnę po kolejne części i myślę, że seria z Igorem Brudnym stanie się jedną z moich ulubionych.

Igor Brudny wciąż mierzy się z demonami przeszłości. Ta część podobała mi się odrobinę mniej niż pierwsza, ale wciąż jest to dobry kryminał, wciągający, z ciekawą fabułą i napisany ładnym językiem.
Lubię Igora, jest naprawdę spoko człowiekiem. Choć trochę zniesmaczyła mnie informacja, że korzystał z usług prostytutek. Wiele ludzkich słabości jestem w stanie zrozumieć i...