Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marina Ambamovic, a raczej James Kaplan, posiada wspaniałą umiejętność interesującego snucia historii. Biografia napisana wartko, interesująco i z taką samoświadomością, która początkowo może dziwić. Jeśli jednak się zastanowić, to samoświadomość jest podstawą działań artystycznych, zwłaszcza performance'u, więc zdziwienie ustępuje, a zostaje tylko przyjemność z czytania.

Marina Ambamovic, a raczej James Kaplan, posiada wspaniałą umiejętność interesującego snucia historii. Biografia napisana wartko, interesująco i z taką samoświadomością, która początkowo może dziwić. Jeśli jednak się zastanowić, to samoświadomość jest podstawą działań artystycznych, zwłaszcza performance'u, więc zdziwienie ustępuje, a zostaje tylko przyjemność z czytania.

Wspaniała książka - niewielka rozmiarem, ale mocna treścią. Powinna być obowiązkową lekturą. Czy zamiast modlitewników? Być może.

Wspaniała książka - niewielka rozmiarem, ale mocna treścią. Powinna być obowiązkową lekturą. Czy zamiast modlitewników? Być może.

Widoczny ogromny przeskok mentalny między "Podpalaczem" i "Farmą lalek", a "Przejęciem". Kobiety nie są już traktowane przez Chmielarza z szowinistycznym zacięciem, a pojawia się ciekawa postać Suchej. Historia dość pogmatwana, czułam się przytłoczona tym, czego dowiadujemy się na samym końcu. Sama książka chyba najlepsza z dotychczasowych w tej serii.

Widoczny ogromny przeskok mentalny między "Podpalaczem" i "Farmą lalek", a "Przejęciem". Kobiety nie są już traktowane przez Chmielarza z szowinistycznym zacięciem, a pojawia się ciekawa postać Suchej. Historia dość pogmatwana, czułam się przytłoczona tym, czego dowiadujemy się na samym końcu. Sama książka chyba najlepsza z dotychczasowych w tej...

Niby człowiek wiedział, ale jakoś trudno się czyta aż tak duże stężenie prawdy o kościele w Polsce.

Niby człowiek wiedział, ale jakoś trudno się czyta aż tak duże stężenie prawdy o kościele w Polsce.

Po latach czytania wyłącznie non-fiction i ambitnych powieści bardzo doceniam takie książki. Napisane dobrze, z biglem, a jednocześnie bezpretensjonalne i nie pozujące na wybitną literaturę. Słusznie Legimi umieściło tę książkę na półce "Na przełamanie czytelniczego zastoju", bo rzeczywiście chce się do tej książki wracać i dowiedzieć, co słychać u bohaterek.

Po latach czytania wyłącznie non-fiction i ambitnych powieści bardzo doceniam takie książki. Napisane dobrze, z biglem, a jednocześnie bezpretensjonalne i nie pozujące na wybitną literaturę. Słusznie Legimi umieściło tę książkę na półce "Na przełamanie czytelniczego zastoju", bo rzeczywiście chce się do tej książki wracać i dowiedzieć, co słychać u bohaterek.

Cała prawda o tej książce jest w tytule. Sprawnie napisana, wciągająca, nie poczułam się po niej głupsza. Polecam.

Cała prawda o tej książce jest w tytule. Sprawnie napisana, wciągająca, nie poczułam się po niej głupsza. Polecam.

Kocham Marcina Świetlickiego. Nic więcej nie mam do powiedzenia.

Kocham Marcina Świetlickiego. Nic więcej nie mam do powiedzenia.

Słyszałam mnóstwo dobrych słów na temat pisarstwa Ferrante, więc sięgnęłam po tę pozycję i muszę przyznać, że spotkało mnie rozczarowanie. Książka napisana bardzo sprawnie i wciągająco, ale zaskakująco płytka. Niewiele mi po niej zostało. Szkoda.

Słyszałam mnóstwo dobrych słów na temat pisarstwa Ferrante, więc sięgnęłam po tę pozycję i muszę przyznać, że spotkało mnie rozczarowanie. Książka napisana bardzo sprawnie i wciągająco, ale zaskakująco płytka. Niewiele mi po niej zostało. Szkoda.

Szkoda mi potencjału, który miała ta książka, a który w mojej opinii nie został zrealizowany. Widać, że autor nie jest reporterem i że porwał się na pomysł bardzo ciekawy, ale niestety przekraczający jego umiejętności. Było w niej kilka zgrabnych zdań, bon motów, trafnych spostrzeżeń, jednak myślę, że to za mało, by książka była naprawdę dobra, analityczna, zmieniająca cokolwiek. Warto przeczytać jako zapis specyficznego czasu w polskiej polityce, ale nie czytając nie straci się bardzo dużo. Dodatkowo myślę, że cyrk jest poważną i piękną sztuką, która nie zasługuje na porównania z Polską.

Szkoda mi potencjału, który miała ta książka, a który w mojej opinii nie został zrealizowany. Widać, że autor nie jest reporterem i że porwał się na pomysł bardzo ciekawy, ale niestety przekraczający jego umiejętności. Było w niej kilka zgrabnych zdań, bon motów, trafnych spostrzeżeń, jednak myślę, że to za mało, by książka była naprawdę dobra, analityczna, zmieniająca...

Życie nauczyło mnie, że nie warto mieć oczekiwań, a jednak znowu nie wprowadziłam tego postanowienia w życie. Być może brak oczekiwań sprawiłby, że nie czepiałabym się tej książki tak bardzo. Bo w gruncie rzeczy pomysł był ciekawy, postaci całkiem interesujące, a duet profilerów zapowiadał się obiecująco. Niestety zamiast dobrego kryminału dostałam płaskie osobowości, niewykorzystany potencjał historii i jakąś tonę seksizmu. A już najbardziej wkurzył mnie wątek romski i uporczywe nazywanie bohaterów Cyganami i potraktowanie ich totalnie tokenowo. Znamienne, że pani Bonda konsultowała się w sprawie kwiatów, topografii Białegostoku i wielu innych rzeczy, a w kwestii romskiej nie i to bardzo, bardzo widać. Szkoda. Jeśli Kayah zapytałaby mnie "Po co? Po co? Po co? Po co? [przeczytać tę książkę]" odpowiedziałabym, że naprawdę po nic.

Życie nauczyło mnie, że nie warto mieć oczekiwań, a jednak znowu nie wprowadziłam tego postanowienia w życie. Być może brak oczekiwań sprawiłby, że nie czepiałabym się tej książki tak bardzo. Bo w gruncie rzeczy pomysł był ciekawy, postaci całkiem interesujące, a duet profilerów zapowiadał się obiecująco. Niestety zamiast dobrego kryminału dostałam płaskie osobowości,...