Pokonać mur. Wspomnienia

Minus za bullshit z uzdrawiającym kardiochirurgiem, który odstawia leki i poleca w zamian oczyszczającą podróż - no błagam. Poza tym zgrzytem - jedna z lepszych biografii jakie czytałam i to zarówno jeśli chodzi o to jakiej postaci dotyczy, jak i sposób podania. Poza tym, że na końcu najwyraźniej kogoś trochę poniosło.

Minus za bullshit z uzdrawiającym kardiochirurgiem, który odstawia leki i poleca w zamian oczyszczającą podróż - no błagam. Poza tym zgrzytem - jedna z lepszych biografii jakie czytałam i to zarówno jeśli chodzi o to jakiej postaci dotyczy, jak i sposób podania. Poza tym, że na końcu najwyraźniej kogoś trochę poniosło.

Moja lektura była poprzedzona obejrzanym kilka lat temu dokumentem "Marina Abramović - artystka obecna". Siłę odziaływania tego genialnego i przejmującego performansu poczułam na sobie nawet mimo bariery jaką stanowił ekran mojego telewizora. Zatem gdy tylko dowiedziałam się o istnieniu  biografii artystki zapragnęłam się z nią niezwłocznie zapoznać. Marina, córka partyzantów i bohaterów wojennych należących do elity swojego kraju, dorastała w domu, który najdelikatniej ujmując nie sprzyjał prawidłowemu rozwojowi. Despotyczna, zimna matka z którą miała kiepski kontakt potrafiła bić swoją córkę do krwi. Wzrastanie w "bałkańskim kotle" siermiężnej i patriarchalnej rzeczywistości wywarło wielki wpływ na jej twórczość. Jako artystka zawsze była rzeczniczką sztuki niematerialnej, zaangażowanej, która niesie w sobie głęboki, istotny dla świata przekaz.
Autobiografia Mariny jest bardzo barwna. Przedstawia kobietę  z krwi i kości, pełną pasji i sił witalnych, niesamowicie wrażliwą i kreatywną, która filtruje codzienność swoimi zmysłami przedstawiając nam ją w aspektach na które nikt inny nie zwróciłby uwagi. Wspomnienia z życia przeplatane są performansami, część z nich budzi niesmak, a nawet obrzydzenie, sama nie wiem czy dałabym radę w nich uczestniczyć. Marina testuje wytrzymałość widza, ale przede wszystkim swojej psychiki i własnego ciała do granic bezpieczeństwa udowadniając swe odziedziczone w genach; siłę, determinację, odporność psychiczną i samokontrolę. Wszystko to w celu wzbudzenia w odbiorcy głębokiej refleksji nad ważnymi problemami współczesności.
Ciekawe są jej opowieści o podróżach po całym świecie. Wiele lat prowadziła ze swym partnerem nomadyczny tryb życia, żyła pośród odizolowanych od cywilizacji australijskich plemion, współpracowała z tybetańskimi mnichami, podróżowała po Chinach w celu realizacji  performansu - przejścia muru.
Faktem jest, że w biografii jest dużo ekshibicjonizmu, sporo intymnych szczegółów, specyficznej dla niej emocjonalnej interpretacji świata. Nie każdy odbiorca może być przygotowany na taką dawkę bezpośredniości, jednak właśnie taka jest Marina; szczera, twarda i odporna na przeciwności, zawsze gotowa na porażkę, a jednocześnie wrażliwa i eteryczna, pełna pokory, z wieloma dość przyziemnymi kompleksami. Widzi więcej i dostrzega rzeczy, które umykają innym. Jej sztuka ma głębszy sens, który zostawia odbiorcy do odkrycia, odczucia, przeżycia. Nie chodzi o skandal czy efekciarstwo, jak mogą sądzić odbiorcy, którzy jej nie znają, ale o głębszy sens, gdyż wg Abramović performans ma moc transformacyjną.
Autobiografii Mariny słuchało mi się świetnie, gdyż artystka odbiera rzeczywistość intensywniej, wszystko bardziej ją dotyka, smuci ale także mocniej cieszy i ekscytuje. Podsumowując Abramović nie tylko "krzyczy" ale także pięknie potrafi trwać w zadumie i ciszy nad tym co minęło bezpowrotnie, nad tym co się wydarza, ale też nad tym co nieuchronnie nadejdzie, po prostu jest blisko nas Marina - artystka obecna.

Moja lektura była poprzedzona obejrzanym kilka lat temu dokumentem "Marina Abramović - artystka obecna". Siłę odziaływania tego genialnego i przejmującego performansu poczułam na sobie nawet mimo bariery jaką stanowił ekran mojego telewizora. Zatem gdy tylko dowiedziałam się o istnieniu  biografii artystki zapragnęłam się z nią niezwłocznie zapoznać. Marina, córka...

Chociaż słuchałam tej książki niczym dobrego kryminału, to nie mogę jej ocenić, bo jak ocenić życie artystki? Zwłaszcza tak obfite w wydarzenia, tak chwilami smutne i niesamowite, dziwne performensy, traumy. Jedynie co mogę ocenić to bardzo dobrą interpretację lektorki, słuchało mi się bardzo dobrze i z wielką ciekawością.

Chociaż słuchałam tej książki niczym dobrego kryminału, to nie mogę jej ocenić, bo jak ocenić życie artystki? Zwłaszcza tak obfite w wydarzenia, tak chwilami smutne i niesamowite, dziwne performensy, traumy. Jedynie co mogę ocenić to bardzo dobrą interpretację lektorki, słuchało mi się bardzo dobrze i z wielką ciekawością.

Być może to nie książka jest idealna, ale czas, w którym na nią (przypadkowo) natrafiłam. Podoba mi się sposób prowadzenia narracji, podoba mi się przeplatanie historii życiowych z historiami o procesie tworzenia. Teraz lepiej rozumiem ideę performansu i chyba ideę twórczości w ogóle. Ta książka uwrażliwiła mnie na wiele rzeczy, poszerzyła myślenie i dalej we mnie siedzi. Marina potrafi inspirować. Za to daję 10.

Być może to nie książka jest idealna, ale czas, w którym na nią (przypadkowo) natrafiłam. Podoba mi się sposób prowadzenia narracji, podoba mi się przeplatanie historii życiowych z historiami o procesie tworzenia. Teraz lepiej rozumiem ideę performansu i chyba ideę twórczości w ogóle. Ta książka uwrażliwiła mnie na wiele rzeczy, poszerzyła myślenie i dalej we mnie siedzi....

O tym co nas kształtuje i popycha w różnych kierunkach. Odważna, poruszając, piękna, pełna emocji. Niesamowita autobiografia niesamowitej artystki.

O tym co nas kształtuje i popycha w różnych kierunkach. Odważna, poruszając, piękna, pełna emocji. Niesamowita autobiografia niesamowitej artystki.

Po prostu nie wiem co mam powiedzieć. Niesamowita

Po prostu nie wiem co mam powiedzieć. Niesamowita

Książka-wytrych. Otworzyła mi głowę na całkiem nowe spojrzenie nie tylko na sztukę performance’u, ale i na życie w ogóle. Nie spodziewałam się tego; to było jak uderzenie świeżego powietrza, kiedy zbyt długo tkwiło się w duchocie.

Świat sztuki nie jest mi obcy, jestem artystką z wykształcenia i z zawodu, a i tak poczułam się mocno zaskoczona tą lekturą. „Pokonać mur” przypomniało mi dlaczego lubię tworzyć i jaki był mój pierwotny impuls do tego.

Bardzo zaimponował mi upór Mariny. Jej nieustępliwość, podejmowanie ryzyka, otwartość na ludzi i ich zwyczaje (m.in. życie wśród Aborygenów na pustyni!),dzielenie się dobrem.

Czytając tę książkę na nowo uświadomiłam sobie, że czas to najcenniejsza „rzecz” jaką mamy - warto więc się zatrzymać i nim podelektować. Pomyślałam też, że tylko pokora i brak cynizmu może otworzyć człowiekowi drzwi do czerpania korzyści z tzw. duchowości i bardziej niekonwencjonalnych rozwiązań np. medycyny tradycyjnej.

„Pokonać mur” mogę więc polecić każdemu, bo nie jest to książka tylko o sztuce. Podejrzewam też, że słowiańskim duszom szczególnie przypadnie do gustu.

Książka-wytrych. Otworzyła mi głowę na całkiem nowe spojrzenie nie tylko na sztukę performance’u, ale i na życie w ogóle. Nie spodziewałam się tego; to było jak uderzenie świeżego powietrza, kiedy zbyt długo tkwiło się w duchocie.

Świat sztuki nie jest mi obcy, jestem artystką z wykształcenia i z zawodu, a i tak poczułam się mocno zaskoczona tą lekturą. „Pokonać mur”...

Marina Abramovic - performerka, kobieta nieszablonowa, interesująca, awangardowa, intrygująca, zaskakująca, czasami wręcz szokująca. Książkę czyta się bardzo przyjemnie jak powieść, a poszczególne etapy jej życia wciągają. Zapoznałam się również z artykułami i filmikami, które są zamieszczane o Marinie w internecie i odczuwam taki dziwny dysonans. W książce sama artystka przedstawia swoje performensy jako coś zwykłego, jako normalne rzeczy. Jednak ja, po moim małym researchu, odbieram część występów (np. takie, w których Marina robi sobie krzywdę albo pozwala robić ją sobie przez publikę) jako zbyt szokujące, niezrozumiałe, a czasem bulwersujące. Mam również wrażenie, że w przypadku wielu autobiografii autor wybiela swoje decyzje, zachowania, gorsze cechy widzi w innych nie w sobie. Tutaj również zabrakło mi obiektywizmu kogoś patrzącego z boku. niemniej książka warta przeczytania. Na pewno będę śledzić dalsze losy tej artystki

Marina Abramovic - performerka, kobieta nieszablonowa, interesująca, awangardowa, intrygująca, zaskakująca, czasami wręcz szokująca. Książkę czyta się bardzo przyjemnie jak powieść, a poszczególne etapy jej życia wciągają. Zapoznałam się również z artykułami i filmikami, które są zamieszczane o Marinie w internecie i odczuwam taki dziwny dysonans. W książce sama artystka...

Bardzo dobra biografia.
W środku sporo zdjęć.
Postać Mariny jest owiana tajemniczością, a na temat jej i jej twórczości powstało wiele teorii spiskowych. Książka ta, daje możliwość, wyrobienia sobie własnego zdania na podstawie przeczytanych stron.
Warto przeczytać.

Bardzo dobra biografia.
W środku sporo zdjęć.
Postać Mariny jest owiana tajemniczością, a na temat jej i jej twórczości powstało wiele teorii spiskowych. Książka ta, daje możliwość, wyrobienia sobie własnego zdania na podstawie przeczytanych stron.
Warto przeczytać.

Lubię biografie silnych kobiet, a ta własnie o takiej opowiada. Marina Abramovic była dla mnie zupełnie nieznaną artystką, ale cudna okładka z zagadkowym tytułem już od kilku lat zachęcała mnie do sięgnięcia po tę pozycję. Marina jest niesamowitą kobietą o dosyć głębokim postrzeganiu świata. Autorka zmieniła moje postrzeganie sztuki, uzmysłowiła czym jest performens oraz praca z ciałem. Z minusów - liczyłam na więcej opowieści o samym Belgradzie, życiu w Serbii przed wojną. Polecam.

Lubię biografie silnych kobiet, a ta własnie o takiej opowiada. Marina Abramovic była dla mnie zupełnie nieznaną artystką, ale cudna okładka z zagadkowym tytułem już od kilku lat zachęcała mnie do sięgnięcia po tę pozycję. Marina jest niesamowitą kobietą o dosyć głębokim postrzeganiu świata. Autorka zmieniła moje postrzeganie sztuki, uzmysłowiła czym jest performens oraz...