Powrót do Reims

Książka jest autobiografią francuskiego filozofa i socjologa, połączoną z wywodami socjologiczno-politycznymi, popartymi przykładami z życia własnej rodziny i własnej kariery akademickiej.
Autor jako jedyny z czterech synów biednych rodziców z trudem zdobył wykształcenie i wyrwał się ze środowiska robotniczego. Wstydził się swojego pochodzenia i po rozpoczęciu studiów, najpierw w Reims, potem na Sorbonie w Paryżu, zerwał kontakty z rodziną. Doceniał to, że matka wysłała go, najzdolniejszego w rodzinie, do liceum i ciężko pracowała, aby mógł się uczyć. Ale nie mógł znieść ojca prostaka i homofoba, szczególnie, kiedy zorientował się, że sam jest homoseksualistą. Ma wyrzuty sumienia, że nie spróbował pomóc młodszym braciom i zostali oni w swoim środowisku. Odczuwał dumę, wręcz poczucie wyższości, kiedy opuścił klasę robotniczą i wszedł do innego świata – konsumentów wyższej kultury. Podkreśla jak wielkim wysiłkiem to było dla chłopca z domu bez książek, ile wymagało wytrwałości i samozaparcia, szczególnie wobec braku wsparcia ze strony struktur państwowych.
Profesor Eribon opisuje jak wyglądało życie w rodzinach robotniczych we Francji, w tym jego własnej (dzieci pozamałżeńskie, trauma porzuconego dziecka, awanturnictwo rodziców). Podkreśla ciężki los kobiet: golono im głowy za kolaborację, ale nikt nie traktował podobnie mężczyzn, którzy również współpracowali z okupantem. Pisze o wielokrotnych pokątnych skrobankach matki; mężczyźni nie mieli tego problemu. Pokazuje zmiany w klasie robotniczej w latach 70-80 XX wieku: odwrót od poglądów lewicowych na rzecz poparcia skrajnej prawicy, konsumpcjonizm, pogłębiający się rasizm wobec przybyszów z Maghrebu.
Dużo miejsca Autor poświęca sytuacji osób nieheteroseksualnych, które regularnie szykanowano; on sam wielokrotnie w młodości bywał adresatem obelg, co budziło jego strach i wstyd. Nazywa Reims miastem zniewagi. Wspomina też skrajne formy homofobii, czyli bicie przez „łowców pedałów” i mówi o tym, że Internet znacznie poprawił sytuację gejów.
Książka jest bardzo ciekawa. Eribon przywołuje wiele lektur związanych z omawianymi tematami, autorstwa znanych filozofów, socjologów, działaczy politycznych. Zwraca uwagę, że książkowa klasa robotnicza (Marks, Sartre) była dla niego czym innym niż prawdziwi robotnicy z jego otoczenia i że obecnie podziały klasowe zniknęły z języka polityki. Duże fragmenty książki są pisane językiem naukowym, więc niezbyt łatwe w odbiorze. Jednak warto przez nie przebrnąć, żeby poznać niezwykle szczerze opisaną, trudną drogę awansu społecznego Autora.

Książka jest autobiografią francuskiego filozofa i socjologa, połączoną z wywodami socjologiczno-politycznymi, popartymi przykładami z życia własnej rodziny i własnej kariery akademickiej.
Autor jako jedyny z czterech synów biednych rodziców z trudem zdobył wykształcenie i wyrwał się ze środowiska robotniczego. Wstydził się swojego pochodzenia i po rozpoczęciu studiów,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dogłębnie przedstawia proces dochodzenia do samoświadomości seksualnej i klasowej. Rezonuje z moimi refleksjami dotyczącymi pochodzenia klasowego i kształtowania tożsamości w opozycji do środowiska, z którego się pochodzi. Koniecznie do powtórnego przeczytania!

Dogłębnie przedstawia proces dochodzenia do samoświadomości seksualnej i klasowej. Rezonuje z moimi refleksjami dotyczącymi pochodzenia klasowego i kształtowania tożsamości w opozycji do środowiska, z którego się pochodzi. Koniecznie do powtórnego przeczytania!

Pokaż mimo to

Biografia, która przepoczwarza się w esej dotyczący polityki, filozofii, socjologii. Oczywiście nie ma w tym nic złego, ale nie jest to coś, czego spodziewałem się po przebrnięciu przez obiektywnie bardzo interesujący początek książki. Żeby w pełni tę pracę docenić i zrozumieć, trzeba mieć pewną wiedzę z wymienionych wcześniej dziedzin, a do tego znajomość twórczości wspomnianych tam postaci takich jak Sartre czy Foucault. Wszystko to nie leży to póki co w moim spektrum zainteresowań, więc nie ocenię tej pozycji, natomiast ci, dla których wymienione gałęzie nauki i postaci są znane, na pewno będą mieli dużą satysfakcję z czytania.

Biografia, która przepoczwarza się w esej dotyczący polityki, filozofii, socjologii. Oczywiście nie ma w tym nic złego, ale nie jest to coś, czego spodziewałem się po przebrnięciu przez obiektywnie bardzo interesujący początek książki. Żeby w pełni tę pracę docenić i zrozumieć, trzeba mieć pewną wiedzę z wymienionych wcześniej dziedzin, a do tego znajomość twórczości...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo odkrywcza książka. Dobrze zbudowana opowieść, co w przypadku wspomnień jest tym trudniejsze. Analizy obecnej sytuacji politycznej we Francji są dość zaskakujące i wydają się fajnie poprowadzonym ciągiem myślowym.

Bardzo odkrywcza książka. Dobrze zbudowana opowieść, co w przypadku wspomnień jest tym trudniejsze. Analizy obecnej sytuacji politycznej we Francji są dość zaskakujące i wydają się fajnie poprowadzonym ciągiem myślowym.

Pokaż mimo to

Wspomnienia i przemyślenia autora, który jest intelektualistą pochodzącym z biednej robotniczej rodziny, a także gejem. Ważna książka, pozwala zrozumieć zależności społeczne, z których w życiu codziennym wielu z nas nie zdaje sobie sprawy. Dobry styl. Wiele odwołań do francuskich pisarzy, filozofów i socjologów - jak ktoś nie słyszał o Foucaulcie czy Bourdieu, może to zniechęcić do lektury.

Wspomnienia i przemyślenia autora, który jest intelektualistą pochodzącym z biednej robotniczej rodziny, a także gejem. Ważna książka, pozwala zrozumieć zależności społeczne, z których w życiu codziennym wielu z nas nie zdaje sobie sprawy. Dobry styl. Wiele odwołań do francuskich pisarzy, filozofów i socjologów - jak ktoś nie słyszał o Foucaulcie czy Bourdieu, może to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiedziałam, że można napisać książkę filozoficzną, socjologiczną z elementami autobiografii w tak przystępny sposób. Ciekawa opowieść o życiu autora na przełomie wieków w prowincjonalnej Francji z dominującymi elementami analizy społeczeństwa i trendów politycznych tamtych czasów. Poprzez tę książkę wyjaśniło mi się i poukładało wiele trudnych i niezrozumiałych dla mnie procesów i zachowań społecznych, które można znaleźć również w naszym kraju. Mądra, pouczająca lektura z gatunku mało spotykanych. Warto.

Nie wiedziałam, że można napisać książkę filozoficzną, socjologiczną z elementami autobiografii w tak przystępny sposób. Ciekawa opowieść o życiu autora na przełomie wieków w prowincjonalnej Francji z dominującymi elementami analizy społeczeństwa i trendów politycznych tamtych czasów. Poprzez tę książkę wyjaśniło mi się i poukładało wiele trudnych i niezrozumiałych dla mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rzecz świetna. Dobrze opowiedziana. Trudny temat podany w sposób, że nie można się oderwać. Myślę, że jedna z lepszych książek, jakie czytałem w tym temacie. Subtelną i dosadna jednocześnie.

Rzecz świetna. Dobrze opowiedziana. Trudny temat podany w sposób, że nie można się oderwać. Myślę, że jedna z lepszych książek, jakie czytałem w tym temacie. Subtelną i dosadna jednocześnie.

Pokaż mimo to

Osobista historia zrywania z korzeniami. Książka to nie tyle coming out seksualny autora co społeczny. Próba powrotu do czasów życia w społeczności robotniczej i wiążących się z tym ograniczeń, uprzedzeń.

Osobista historia zrywania z korzeniami. Książka to nie tyle coming out seksualny autora co społeczny. Próba powrotu do czasów życia w społeczności robotniczej i wiążących się z tym ograniczeń, uprzedzeń.

Pokaż mimo to

Historia człowieka, który zmagał się (lub nadal zmaga) z wyjściem ze jednego świata i wejściem w drugi. Świat klasy pracującej i świat intelektualistów. Autor porusza temat nieczęsto poruszany w literaturze czy filmie. Książka jest przeplatana swoją prywatną historią (dla mnie za mało) oraz socjologicznymi refleksjami, dla mnie miejscami dość zawiłymi i okraszonymi typową socjologiczną gwarą (dla mnie trochę za dużo). Może inaczej nie można?

Historia człowieka, który zmagał się (lub nadal zmaga) z wyjściem ze jednego świata i wejściem w drugi. Świat klasy pracującej i świat intelektualistów. Autor porusza temat nieczęsto poruszany w literaturze czy filmie. Książka jest przeplatana swoją prywatną historią (dla mnie za mało) oraz socjologicznymi refleksjami, dla mnie miejscami dość zawiłymi i okraszonymi typową...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Powrót do Reims" Didiera Eribona to książka-coming out, choć nie tyle (a raczej nie tylko) seksualny, co klasowy. Francuski filozof i socjolog spisał w niej swoje własne, skrywane wstydliwie przez lata przed środowiskiem paryskiej bohemy doświadczenie wyjścia z robotniczej rodziny na francuskiej prowincji. W oparciu o swoje doświadczenia naukowe snuje tu bardzo ciekawe rozważania z pogranicza socjologii i filozofii spisane w formie eseju biograficznego, który ujmuje przede wszystkim szczerością i intymnością. Wraca faktycznie i symbolicznie do tytułowego Reims, w którym wciąż mieszka jego matka, wspomina swoje dzieciństwo i lata dorastania, analizuje wybory swoich rodziców, braci i swoje własne, przepracowuje utracone bezpowrotnie relację -- w tym tę, która nigdy nie zdołała zaistnieć -- ze zmarłym niedawno ojcem. Zastanawia się, jak jego homoseksualność stała się paradoksalną trampoliną ze świata, do zamknięcia w którym predestynowało go jego pochodzenie. Dialoguje z Bourdieu i Foucaultem, cytuje Baldwina, Ernaux i Widemana, wspomina Marksa, Sartre'a i De Beauvoir, dociekając systemowych i społecznych mechanizmów wykluczenia nie tylko klasowego i seksualnego, ale też rasowego, politycznego, narodowościowego. Największym atutem "Powrotu" jest jednak to, że Eribon nie czyni tego na kanwie rozważań wyłącznie teoretycznych, ale nieustannie odnosi je do własnej historii, którą z wyczuciem przeplata kolejnymi intertekstualnymi odniesieniami. Jednocześnie z fundamentu własnych doświadczeń wydobywa i formułuje ogólniejsze tezy, które można odnieść nie tylko do silnie ustrukturyzowanego klasowo społeczeństwa francuskiego, ale i umiejscowić je w szerszym kontekście. Od tego wzorca w stronę pokracznej politologii odchodzi jedynie część trzecia (z pięciu), którą autor w dużej mierze poświęca analizie, dlaczego dawni wyborcy lewicy dziś coraz częściej głosują na Front Narodowy, co zostaje sensownie umotywowane, ale oddala się zbyt daleko od osobistego rdzenia "Powrotu do Reims". Ten można odnaleźć w zamieszczonym u schyłku tekstu cytacie z Sartre'a -- "nie jest istotne, co z nas zrobią, ale co sami zrobimy z tego, co z nas zrobiono".

"Powrót do Reims" Didiera Eribona to książka-coming out, choć nie tyle (a raczej nie tylko) seksualny, co klasowy. Francuski filozof i socjolog spisał w niej swoje własne, skrywane wstydliwie przez lata przed środowiskiem paryskiej bohemy doświadczenie wyjścia z robotniczej rodziny na francuskiej prowincji. W oparciu o swoje doświadczenia naukowe snuje tu bardzo ciekawe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to