Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Idealny portret młodych ludzi w XXI w. Wszyscy zagonieni, marzący o spełnieniu, a jednocześnie cierpiący z samotności. Boją się zobowiązań i przemijania, gdyż paraliżuje ich strach przed brakiem osiągnięć. Chcieliby żyć i się spełniać, a z drugiej strony nie potrafią się zaangażować. Trochę za młodzi by umrzeć, a za starzy by zacząć żyć.

Idealny portret młodych ludzi w XXI w. Wszyscy zagonieni, marzący o spełnieniu, a jednocześnie cierpiący z samotności. Boją się zobowiązań i przemijania, gdyż paraliżuje ich strach przed brakiem osiągnięć. Chcieliby żyć i się spełniać, a z drugiej strony nie potrafią się zaangażować. Trochę za młodzi by umrzeć, a za starzy by zacząć żyć.

Jedna z najbrutalniejszych historii jakie czytałam.

Jedna z najbrutalniejszych historii jakie czytałam.

Wbrew temu co oczekujemy,nie wszystkie książki kończą się "happy endem",a w szczególności historie prawdziwe. Codziennie narzekamy na naszych bliskich, dopiero kiedy odchodzą albo zobaczymy, że ktoś miał od nas gorzej zaczynamy doceniać to co mamy. Nie każdy ma wspaniałe dzieciństwo, które wspomina z utęsknieniem. Niestety takie dzieciństwo zafundowali Jodie jej rodzice, którzy zamiast ją kochać, w brutalny sposób ją krzywdzili. Od najbliższych oczekujemy troski i miłości, a co jeśli tacy ludzi nas niszczą i pozostawiają blizny do końca życia, które bolą najbardziej, bo najgorzej jest się zawieźć na rodzinie. W historii Jodie wiele osób zawiodło, nawet opieka społeczna, która jak nam się wydawało, że od narodzin dziewczynki kontroluje jej dom, to w takim wypadku nic złego się nie może zdarzyć, a jednak. Mała trafiała od jednej rodzinny zastępczej do drugiej, gdyż okazała się za dużym wyzwaniem. Kiedy znalazła się domu Cathy, wydawało się, że może być już tylko lepiej, tak się nie stało. Wszelkie reguły i stałe schematy, w tym przypadku zawiodły. Tym razem miłość nie była w stanie uleczyć taki głębokich ran wyrządzonych dziecku. Pierwszy raz, Cathy musiała się poddać. Tym razem zwykłe metody okazały się zbyt słabe wobec ośmiolatki i to tylko przez krzywdę wyrządzonej dziewczynce przez najbliższych. Takie rany nie zagoją się nigdy.

Wbrew temu co oczekujemy,nie wszystkie książki kończą się "happy endem",a w szczególności historie prawdziwe. Codziennie narzekamy na naszych bliskich, dopiero kiedy odchodzą albo zobaczymy, że ktoś miał od nas gorzej zaczynamy doceniać to co mamy. Nie każdy ma wspaniałe dzieciństwo, które wspomina z utęsknieniem. Niestety takie dzieciństwo zafundowali Jodie jej rodzice,...