Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa tematyka - słaba książka. Po książkę sięgnęłam z uwagi na zainteresowanie tą tematyką. Zastępczy zespół Münchhausena jest rzadkim, ale fascynującym zjawiskiem. Niestety sama książka mnie rozczarowała. Od niemal pierwszych stron widać, że książkę jest napisana przez prywatną osobę, bez warsztatu literackiego, która po prostu któregoś razu bez większego planu i bez przygotowania postanowiła spisać swoje wspomnienia z dzieciństwa i wczesnej młodości. Jej historia życia jest ciekawa, burzliwa, autentyczna i mogłaby stanowić kanwę naprawdę dobrej i interesującej książki, zwłaszcza że tematyka tego problemu występuje rzadko. Niestety ze względu na słabość warsztatu pisarskiego książkę czyta się z trudem i z narastającą irytacją. Zdarzało mi się przez to pomijać niektóre, nużące fragmenty. Autorka pisze bardzo chaotycznie, miesza chronologicznie różne wątki, nie pochyla się nad motywacjami i charakterystyką postaci, przez co (zapewne nieświadomie) spłyca cały przekaz. Świat przedstawiony przez nią jest pełen patologii i zaniedbań wobec dzieci. Jest to przekaz autentyczny i realistyczny, ale bardzo spłycony, bez większych refleksji i wniosków. Całość sprawia wrażenie nieuporządkowanego chaosu. Książka uzupełniona jest prywatnymi zdjęciami z archiwum rodzinnego autorki oraz opisami badań lekarskich. Brakuje w tym wszystkim planu, ładu, chronologii. Książka męczy, ciekawa tematyka niestety stracona. Zakończyłam lekturę tej książki z uczuciem zmęczenia oraz ulgi.