Trudno jest ocenić tą pozycję. Forma wydania nie zachęca, wygląda dosyć amatorsko. Ale mimo to czyta się szybko. W środku znajdziemy też zdjęcia głównej bohaterki, jej karty leczenia. Książka jest smutna. W tym przypadku autorka miała ogromny problem, żeby wyjść z tego błędnego koła, w którym tkwiła jej matka i babka. Po części jej się udało, ale nadal ma w sobie wiele trudnych emocji, które zostały jej z czasów, kiedy była dzieckiem. Książka pokazuje jak funkcjonuje osoba, z zaburzeniem zespołu Munchhausena. I jest to bardzo przykre, jak pod pozorem troski można skrzywdzić własne dziecko. Podsumowując, książka może nie zachwyca wydaniem i chaosem, który ma tam czasem miejsce. Ale mimo to polecam, jeżeli kogoś interesuje ta tematyka, bo czyta się szybko, a zawsze można poszukać dodatkowych informacji na ten temat w innych źródłach.

Trudno jest ocenić tą pozycję. Forma wydania nie zachęca, wygląda dosyć amatorsko. Ale mimo to czyta się szybko. W środku znajdziemy też zdjęcia głównej bohaterki, jej karty leczenia. Książka jest smutna. W tym przypadku autorka miała ogromny problem, żeby wyjść z tego błędnego koła, w którym tkwiła jej matka i babka. Po części jej się udało, ale nadal ma w sobie wiele...

Bardzo ciekawa książka. Chociaż tak, zgadzam się z niektórymi recenzjami, że forma może nie powala, może kiepska redakcja, po prostu książka napisana przez osobę, która nie robi tego zawodowo no i można wyczuć ten "amatorski warsztat"... natomiast w ogóle mi to nie przeszkadzało, historia bardzo mnie wciągnęła, nie dłużyła się, a może dzięki temu że amatorska, to przynajmniej nie było jakichś dziwnych, nużących itp. form literackich, których ja nie lubię i przez które odpływam myślami, tutaj było mi bardzo łatwo skupić się na treści, no i dobrze mi się jej słuchało/czytało.
A sama historia jest oczywiście poruszająca ale można też dostrzec, że matka autorki też swoje wycierpiała i widać właśnie jak każde takie nieprzepracowane traumy objawiają się w każdym kolejnym pokoleniu choć inaczej... A kolejną jakąś taką przykrą nowością, z którą pierwszy raz się zetknąłem jest to, jak bardzo różni potrafili być rodzice autorki - bo to nie tak że ma same złe wspomnienia, ma też dobre, kiedy bywali zwyczajną rodziną i nawet coś fajnego razem robili (np. cukierki),a potem potrafili brutalnie ją pobić. To jest chyba nawet bardziej szokujące niż gdyby rodzice byli tylko po prostu tymi złymi - bo takich historii znam już wiele...
Ale dlatego też lubię czytać książki - skoro świat nie jest czarno-biały, to chcę się o tym dowiedzieć...

cyt.: "Najboleśniejsze wspomnienia najłatwiej jest przywołać. Trwale zmieniają człowieka. Nawet jeśli się z nich otrząśniesz, pozostawiają zagniecenia na tkaninie twojej duszy."

(czytana/słuchana: 19-25.06.2023)
5-/5 [8/10]

Bardzo ciekawa książka. Chociaż tak, zgadzam się z niektórymi recenzjami, że forma może nie powala, może kiepska redakcja, po prostu książka napisana przez osobę, która nie robi tego zawodowo no i można wyczuć ten "amatorski warsztat"... natomiast w ogóle mi to nie przeszkadzało, historia bardzo mnie wciągnęła, nie dłużyła się, a może dzięki temu że amatorska, to...

Przeczytałam w jedną noc, tak bardzo mnie wciągnęła. Historia porażająca

Przeczytałam w jedną noc, tak bardzo mnie wciągnęła. Historia porażająca

Ciekawa tematyka - słaba książka.

Po książkę sięgnęłam z uwagi na zainteresowanie tą tematyką. Zastępczy zespół Münchhausena jest rzadkim, ale fascynującym zjawiskiem.
Niestety sama książka mnie rozczarowała.
Od niemal pierwszych stron widać, że książkę jest napisana przez prywatną osobę, bez warsztatu literackiego, która po prostu któregoś razu bez większego planu i bez przygotowania postanowiła spisać swoje wspomnienia z dzieciństwa i wczesnej młodości.
Jej historia życia jest ciekawa, burzliwa, autentyczna i mogłaby stanowić kanwę naprawdę dobrej i interesującej książki, zwłaszcza że tematyka tego problemu występuje rzadko. Niestety ze względu na słabość warsztatu pisarskiego książkę czyta się z trudem i z narastającą irytacją. Zdarzało mi się przez to pomijać niektóre, nużące fragmenty.
Autorka pisze bardzo chaotycznie, miesza chronologicznie różne wątki, nie pochyla się nad motywacjami i charakterystyką postaci, przez co (zapewne nieświadomie) spłyca cały przekaz. Świat przedstawiony przez nią jest pełen patologii i zaniedbań wobec dzieci. Jest to przekaz autentyczny i realistyczny, ale bardzo spłycony, bez większych refleksji i wniosków. Całość sprawia wrażenie nieuporządkowanego chaosu. Książka uzupełniona jest prywatnymi zdjęciami z archiwum rodzinnego autorki oraz opisami badań lekarskich. Brakuje w tym wszystkim planu, ładu, chronologii. Książka męczy, ciekawa tematyka niestety stracona. Zakończyłam lekturę tej książki z uczuciem zmęczenia oraz ulgi.

Ciekawa tematyka - słaba książka.

Po książkę sięgnęłam z uwagi na zainteresowanie tą tematyką. Zastępczy zespół Münchhausena jest rzadkim, ale fascynującym zjawiskiem.
Niestety sama książka mnie rozczarowała.
Od niemal pierwszych stron widać, że książkę jest napisana przez prywatną osobę, bez warsztatu literackiego, która po prostu któregoś razu bez większego planu i bez...

Julie Gregory w książce pt. 'Mama kazała mi chorować' opowiada historię swojego smutnego dzieciństwa. Kobieta spędzała je głównie na wizytach w szpitalach i różnych specjalistów, bo jej matka ciągle wymyślała nieistniejące objawy bądź choroby, na które rzekomo cierpi. W trakcie tych wizyt nikt z personelu medycznego nie zauważa niczego podejrzanego w ciągłym domaganiu się kolejnych badań, zabiegów i pobytów w szpitalu. Matka przez lata w wmawiała jej, że jest bardzo słabym i chorym dzieckiem przez co musi przebywać pod jej stałą opieką. Już jako dorosła kobieta orientuje się, że jej matka cierpi na zastępczy zespół Munchhausena. Julie od tej pory próbuje samodzielnie uporać się z tym faktem i dojść do siebie. Książka ta jest pierwszą relacją ofiary matki cierpiącej na ten zespół, jest to także opis cierpień i zachowań dziecka, które było zmuszone żyć z zaburzoną matką. Kobieta opisuje również swój stan psychiczny i uczucia związane z ciągłymi pobytami w szpitalu i wizytami u lekarzy.
Julie Gregory udaje się przeżyć i jest uznanym międzynarodowym ekspertem i doradcą w dziedzinie zastępczego zespołu Munchhausena.
Dla mnie jest to książka, którą bardzo ciężko ocenić ze względu na to, że jest to opis specyficznego rodzaju znęcania się nad drugim człowiekiem. Napiszę tylko tyle, że widziałam o istnieniu tego strasznego zaburzenia i na czym ono polega, ale nigdy nie miałam styczności relacją ofiary. Dobrze, że autorka zdecydowała się opisać to co było jej udziałem i odsłoniła swoje osobiste przeżycia i emocje z tym związane. Książka jest godna uwagi.

Julie Gregory w książce pt. 'Mama kazała mi chorować' opowiada historię swojego smutnego dzieciństwa. Kobieta spędzała je głównie na wizytach w szpitalach i różnych specjalistów, bo jej matka ciągle wymyślała nieistniejące objawy bądź choroby, na które rzekomo cierpi. W trakcie tych wizyt nikt z personelu medycznego nie zauważa niczego podejrzanego w ciągłym domaganiu się...

Świetna książka, uwielbiam! polecam.

Świetna książka, uwielbiam! polecam.

Wstrząsająca relacja dziewczynki, która została ofiarą przeniesionego zespołu Münchhausena.
Julie od najmłodszych lat spędza wiele godzin w gabinetach lekarskich. Na życzenie własnej matki poddawana jest nieprzyjemnym, bolesnym i inwazyjnym zabiegom, które mają wykryć przyczynę jej złego stanu zdrowia.

Wstrząsająca relacja dziewczynki, która została ofiarą przeniesionego zespołu Münchhausena.
Julie od najmłodszych lat spędza wiele godzin w gabinetach lekarskich. Na życzenie własnej matki poddawana jest nieprzyjemnym, bolesnym i inwazyjnym zabiegom, które mają wykryć przyczynę jej złego stanu zdrowia.

Ciekawa książka, bardzo dobrze ukazuje okrucieństwo, do którego zdolni są rodzice i co ważniejsze, jego konsekwencje.
Świetnie napisana, mimo trudnych wspomnień, czyta się ją przyjemnie i szybko.

Ciekawa książka, bardzo dobrze ukazuje okrucieństwo, do którego zdolni są rodzice i co ważniejsze, jego konsekwencje.
Świetnie napisana, mimo trudnych wspomnień, czyta się ją przyjemnie i szybko.

Nigdy nie zrozumiem jak można zrobić coś takiego własnemu dziecku.

Nigdy nie zrozumiem jak można zrobić coś takiego własnemu dziecku.

Myślałam, że będzie równie mocna co 'Płacz niemymi łzami' ale niestety tak nie było. A może i stety skoro książka jest na faktach 🤔

Myślałam, że będzie równie mocna co 'Płacz niemymi łzami' ale niestety tak nie było. A może i stety skoro książka jest na faktach 🤔