Skondensowana wersja bloga swego czasu powszechnie znanego w blogowym światku. Zapis boleśnie świadomego przechodzenia na drugą, nieznaną stronę. Schwytane w postaci liter, słów i zdań bunt, frustracja, nadzieja wbrew rzeczywistości, chwile autentycznego szczęścia. Swoimi dziesięcioma gwiazdkami bynajmniej tej książki nie oceniam. Ja ją doceniam. Za autentyzm i przejmujący nurt świadomości.

Skondensowana wersja bloga swego czasu powszechnie znanego w blogowym światku. Zapis boleśnie świadomego przechodzenia na drugą, nieznaną stronę. Schwytane w postaci liter, słów i zdań bunt, frustracja, nadzieja wbrew rzeczywistości, chwile autentycznego szczęścia. Swoimi dziesięcioma gwiazdkami bynajmniej tej książki nie oceniam. Ja ją doceniam. Za autentyzm i przejmujący...

Dziennik pisany z myślą o bliskich a przede wszystkim o Synku. W postach zatrzymuje kadry z codzienności z rakiem w tle.
Książka nie posiada szczęśliwego zakończenia, jednak każdy powinien ją przeczytać. Historia silnej,pięknej kobiety przygotowującej rodzinę na swoją śmierć, a przede wszystkim opowieść o wielkiej miłości do Synka,Niemęża i życia.

Dziennik pisany z myślą o bliskich a przede wszystkim o Synku. W postach zatrzymuje kadry z codzienności z rakiem w tle.
Książka nie posiada szczęśliwego zakończenia, jednak każdy powinien ją przeczytać. Historia silnej,pięknej kobiety przygotowującej rodzinę na swoją śmierć, a przede wszystkim opowieść o wielkiej miłości do Synka,Niemęża i życia.

Przed lekturą książki Joanny Sałygi proponuję zaopatrzyć się w pokaźny zestaw chusteczek higienicznych, bo bez tego ani rusz nie przebrniecie przez tą przejmującą historię walki autorki z podstępną chorobą, jakim jest rak.

Jest to wzruszająca opowieść o miłości do dziecka i Niemęża, wielkiej nadziei, ogromnej determinacji w walce z chorobą.

Doświadczamy tutaj ogromu emocji, które przenikają nasze otępiałe szarą codziennością i skupione na sobie zmysły do głębi, uderzając z siłą tornada burząc nasze widzenie świata.

Przychodzi czas na głęboką refleksję i zadumę, że inni mogą być w dużo gorszej sytuacji niż nam się wydaje, że każdego może to spotkać, że trzeba dbać o siebie i nie załamywać się.

Ogromne pokłady autoironii i wielkiego dystansu do siebie i innych powodują, że czytając ten blog w formie drukowanej czytelnik nie raz uśmiecha się przez łzy.

Serdecznie polecam

Przed lekturą książki Joanny Sałygi proponuję zaopatrzyć się w pokaźny zestaw chusteczek higienicznych, bo bez tego ani rusz nie przebrniecie przez tą przejmującą historię walki autorki z podstępną chorobą, jakim jest rak.

Jest to wzruszająca opowieść o miłości do dziecka i Niemęża, wielkiej nadziei, ogromnej determinacji w walce z chorobą.

Doświadczamy tutaj ogromu...

Aż trudno cokolwiek napisać, książka pozostawia głęboki ślad. Wyjątkowo przejmująca i chociaż smutna, to wyraźnie uświadamia, co w życiu jest ważne. Że trzeba cieszyć się każdą chwilą i doceniać to, co mamy. Dodałam rekordową ilość zakładek w treści. "Chustka" jest prawdziwą skarbnicą mądrości życiowych, a jednocześnie jest pisana lekko, w żywy, barwny, dowcipny sposób.

Aż trudno cokolwiek napisać, książka pozostawia głęboki ślad. Wyjątkowo przejmująca i chociaż smutna, to wyraźnie uświadamia, co w życiu jest ważne. Że trzeba cieszyć się każdą chwilą i doceniać to, co mamy. Dodałam rekordową ilość zakładek w treści. "Chustka" jest prawdziwą skarbnicą mądrości życiowych, a jednocześnie jest pisana lekko, w żywy, barwny, dowcipny...

rewelacyjna, inspirujaca. Swietnie sie czyta, Joanna byla zabawna i inteligentna kobieta, dogadalybysmy sie pewnie :)

rewelacyjna, inspirujaca. Swietnie sie czyta, Joanna byla zabawna i inteligentna kobieta, dogadalybysmy sie pewnie :)

Gdy jeden dzień zmienia wszystko, gdy jedna diagnoza rujnuje życie...

Rzecz o autobiograficznej książce Joanny Sałygi ''Chustka''. Zwykły, wydawało się ból brzucha, stał się początkiem batalii, którą Autorka ostatecznie przegrała. Opinia lekarza była jednoznaczna i druzgocąca: rak złośliwy z przerzutami. W tamtej chwili miała zaledwie 34 lata i pięcioletniego synka, Jasia.

Publikacja powstała na podstawie bloga, Do czego służy chustka; jest zapisem zmagań z podstępną chorobą. Blog cieszył się uznaniem czytelników, bo i kobieta była szczera i wiarygodna. W swoich wpisach nie unikała tematów bolesnych, trudnych oraz takich, o których prawie się nie mówiło, jak np. życie seksualne po mastektomii. W zakładce ''o mnie" posiłkowała się cytatem: Nadzieja umiera ostatnia. Nie tolerowała i nie rozumiała ciekawskich, nietaktownych i wścibskich ludzi, wpatrujących się w łysą głowę. Związana z fundacją Rak' n 'roll, wspierającą osoby z chorobami nowotworowymi.

Joanna Sałyga była osobą pełną optymizmu i radości; z czasem jej przemyślenia stały się przygnębiające i pełne rozżalenia. Ona chciała żyć. Dla dziecka i niemęża. Miała plany i marzenia, jak każdy z nas. Diagnoza wywróciła życie do góry nogami.

To nie jest łatwa autobiografia, ponieważ cierpienie nigdy nie jest proste. Trudno odłożyć ją na półkę, gdy przepełniona jest bólem i smutkiem. Ale postawa bohaterki powinna stanowić lekcję dla nas wszystkich, skupiających się na rzeczach mało istotnych. I bezwzględnie należy dbać o swoje zdrowie. Treść wzrusza, poucza i śmieszy, pokazuje jasną hierarchię wartości.

Uważam za słuszne, że autorka wprost pisze o swoim samopoczuciu i relacjach z dzieckiem, które to przygotowywała na swoje odejście: ''Mówiłam wiele razy Jankowi, że ludzie nie umierają, dopóki żyją w czyjejś pamięci''.

''Chustka'' może stanowić wsparcie dla wielu osób. Z jej lektury przebija determinacja, dojrzałość, pokora, siła i odwaga. Świadectwo hartu ducha, skłaniające nas czytelników do namysłów. Joanna Sałyga przez niektórych była postrzegana jako postać kontrowersyjna, nie dopatrzyłam się w niej nic takiego.

Gdy jeden dzień zmienia wszystko, gdy jedna diagnoza rujnuje życie...

Rzecz o autobiograficznej książce Joanny Sałygi ''Chustka''. Zwykły, wydawało się ból brzucha, stał się początkiem batalii, którą Autorka ostatecznie przegrała. Opinia lekarza była jednoznaczna i druzgocąca: rak złośliwy z przerzutami. W tamtej chwili miała zaledwie 34 lata i pięcioletniego synka,...

Książka, która zmienia życie.

Książka, która zmienia życie.

Bardzo trudna, niezwykle wzruszająca książka opowiadająca o życiu młodej kobiety z rakiem. Początkowo czytając blog Joanny często się śmiałam. Jej wpisy były zabawne, pełne optymizmu. Z czasem te żarty zaczęły być słodko - gorzkie. A ja wyczułam w nich ogromny żal i złość. Trudna naprawdę trudna książka. Szczególnie dla osób które mają dzieci. Perspektywa pozostawienia ich napawa przerażeniem.

Bardzo trudna, niezwykle wzruszająca książka opowiadająca o życiu młodej kobiety z rakiem. Początkowo czytając blog Joanny często się śmiałam. Jej wpisy były zabawne, pełne optymizmu. Z czasem te żarty zaczęły być słodko - gorzkie. A ja wyczułam w nich ogromny żal i złość. Trudna naprawdę trudna książka. Szczególnie dla osób które mają dzieci. Perspektywa pozostawienia ich...

"Chustka" od kilku lat stała na mojej półce, ale z uwagi na tematykę bardzo trudno było mi po nią sięgnąć. W ostatnim czasie jest mi życiowo bardzo źle z różnych powodów i pomyślałam, że to chyba właściwa chwila na książkę, w której bohaterka miała zdecydowanie gorzej...


kwiecień 2010
Joanna miała trzydzieści cztery lata i pięcioletniego synka, gdy usłyszała diagnozę - rak. Wtedy, czekając na pierwszą operację, nie miała jeszcze pewności, gdzie się umiejscowił. Na wszelki wypadek spisała testament.

Jej walkę śledzimy dzięki temu, że prowadziła bloga który po jej śmierci został wydany w formie niniejszej książki. Na ile tylko pozwalało jej samopoczucie Joanna opisywała swoją codzienność - badania, chemioterapię, wizyty u specjalistów (i nie tylko),swoje nadzieje i marzenia. Lęk o synka przeplata się z radami i prośbami pozostawianymi mu na przyszłość oraz z cytowaniem jego zabawnych pytań, ale też mądrych życiowo uwag dotyczących jej śmierci. Chłopiec jest tego świadomy i każdego dnia uzmysławia mamie, jak bardzo ją kocha. Prosi ją, by walczyła.
I walczy.
Każdego dnia na nowo.
Poszukując nowych metod leczenia.
Konsultując.
Pozbywając się kolejnych organów.
Wymiotując.
Śpiąc przez wiele godzin na dobę.

Walczyła do 29 października 2012 roku.

Jej wola została spełniona - powstała Fundacja Chustka.



Niesamowita lektura. Właściwie autobiografia. O życiu z krótkim terminem ważności. W niepewności, kiedy ono się skończy. Z tęsknotą, bólem, żalem, bezsilnością.

Niewątpliwie nie jest to wesoła lektura. Nie jest to książka dla każdego a już na pewno nie da się jej czytać ot, tak.
Ale naprawdę warta uwagi.

Brak słów, ogrom uczuć i emocji.


Dziś bez podsumowania. Uważam, że nie jest potrzebne

"Chustka" od kilku lat stała na mojej półce, ale z uwagi na tematykę bardzo trudno było mi po nią sięgnąć. W ostatnim czasie jest mi życiowo bardzo źle z różnych powodów i pomyślałam, że to chyba właściwa chwila na książkę, w której bohaterka miała zdecydowanie gorzej...


kwiecień 2010
Joanna miała trzydzieści cztery lata i pięcioletniego synka, gdy usłyszała diagnozę -...

Joanna walczyła z rakiem przez ponad dwa lata, w tym czasie pisząc bloga, w którym dzieliła się swoim życiem (tym normalnym i tym złośliwym),miłością do niego, Synka i Niemęża. Chustka wzrusza, śmieszy, zatrzymuje, ukazuje priorytety, bezradność i miłość życia. Warto.
"Co zdrowi mogą wiedzieć o tym, co my czujemy, jak my czujemy. Oni mogą się wczuwać, zastanawiać, ale nigdy nie zrozumieją, jak to jest".

Joanna walczyła z rakiem przez ponad dwa lata, w tym czasie pisząc bloga, w którym dzieliła się swoim życiem (tym normalnym i tym złośliwym),miłością do niego, Synka i Niemęża. Chustka wzrusza, śmieszy, zatrzymuje, ukazuje priorytety, bezradność i miłość życia. Warto.
"Co zdrowi mogą wiedzieć o tym, co my czujemy, jak my czujemy. Oni mogą się wczuwać, zastanawiać, ale...