Chustka

Są osoby, które pisząc o książkach bardziej poruszających emocjonalnie, nadużywają liczby mnogiej odczuć: 'doświadczamy emocji', 'budzą nasze dusze', 'nasze widzenie świata', 'książka zabiera nas', 'uruchamia w nas', 'pozostawia nas'. Jest to tzw. syndrom: 'nazywam się Milijon, bo za miliony kocham i cierpię katusze'. Znaczy nie wiem, czy on rzeczywiście jest tak zwany i czy w ogóle istnieje, ale tak sobie wymyśliłam.
Książka.
Kiedy czytałam ją dziesięć lat temu, zrobiła na mnie duże wrażenie, dzisiaj przyjęłam ją dość krytycznie. Nie chciałabym, żeby moja mama zostawiła mi tak mocne i publiczne świadectwo miłości i umierania. To by było jak taran w serce za każdym razem, kiedy ktoś sięgnie po tę książkę i wzruszy się ogrzewaną na kaloryferze dziecięcą piżamką. Ja sama w takim przypadku wolę cud niepamięci. Ale nie odbieram tej opowieści wartości i ważności. Szczególnie dla osób, które nie odnalazły jeszcze własnych słów na ponazywanie targających nimi lęków i emocji.

Są osoby, które pisząc o książkach bardziej poruszających emocjonalnie, nadużywają liczby mnogiej odczuć: 'doświadczamy emocji', 'budzą nasze dusze', 'nasze widzenie świata', 'książka zabiera nas', 'uruchamia w nas', 'pozostawia nas'. Jest to tzw. syndrom: 'nazywam się Milijon, bo za miliony kocham i cierpię katusze'. Znaczy nie wiem, czy on rzeczywiście jest tak zwany i...

Dlaczego historia Joanny zainteresowała i poruszyła tyle istnień? Codziennie ktoś dowiaduje się, że ma raka, a mimo to jego losem przejmują się "jedynie" bliscy. Czasami ten ktoś pisze, podobnie jak Joanna, bloga, który staje się dziennikiem codzienności z chorobą. Czym więc ludzi ujęła Joanna Sałyga?

Żywioł, który się nie poddaje, który walczy z rakiem i oswaja wroga, a jednocześnie zaczyna traktować zbira jak nieodłączną część siebie i pieszczotliwie nazywać "rakelcią" - to Joanna. Inteligentna, bezpośrednia, silna kobieta, której codzienne życie zafascynowało spore grono osób, mniej lub bardziej anonimowych czytelników bloga Chustka. Nie należałam do tego grona. Zajrzałam na bloga kilka razy, trafiając tam zazwyczaj za pośrednictwem innych stron internetowych. Nigdy nie zostałam na dłużej, nie wczytywałam się w posty, więc nie czułam i nie czuję się emocjonalnie związana z ich autorką. To pozwala mi obiektywnie spojrzeć na książkę, która jest tak naprawdę papierowym zapisem bloga. Wersją skróconą, pozbawioną wielu fotografii, linków do ulubionych muzycznych kawałków.

Blog pisany "ku pamięci", dla syna, dla siebie, ku przestrodze. Wielokrotnie z przesłaniem, by dbać o codzienność, być uważnym i ciepło witać każdy dzień. Nie poddawać się, nie wkurzać bez powodu (nie warto). ŻYĆ...

Jej dziennik nie służy umartwianiu się nad własnym losem, choć autorka bloga miała pełne prawo do użalania się, analizowania, rozwarstwiania przyczyn. Joanna nie skupia się na chorobie, nie rozkłada jej na części pierwsze, choć onkologiczne formuły i sesje kolejnych chemioterapii przewijają się przez cały tekst. Wydaje się niemożliwe pomijać w opisach dnia czynności, które ten dzień determinują i mają wpływ na samopoczucie, na funkcjonowanie, na aktywność życiową.

Chustka sprawi, że człowiek na chwilę się zatrzyma, refleksyjnie i spokojnie spojrzy na dom, bliskich, przyjaciół. Na siebie. I przypomni sobie o tym, co najważniejsze.

Dlaczego historia Joanny zainteresowała i poruszyła tyle istnień? Codziennie ktoś dowiaduje się, że ma raka, a mimo to jego losem przejmują się "jedynie" bliscy. Czasami ten ktoś pisze, podobnie jak Joanna, bloga, który staje się dziennikiem codzienności z chorobą. Czym więc ludzi ujęła Joanna Sałyga?

Żywioł, który się nie poddaje, który walczy z rakiem i oswaja wroga, a...

Bardzo poruszająca książka o walce z nowotworem i tym, z czym osoba chorująca oraz jej otoczenie muszą się zmagać.

Bardzo poruszająca książka o walce z nowotworem i tym, z czym osoba chorująca oraz jej otoczenie muszą się zmagać.

Skondensowana wersja bloga swego czasu powszechnie znanego w blogowym światku. Zapis boleśnie świadomego przechodzenia na drugą, nieznaną stronę. Schwytane w postaci liter, słów i zdań bunt, frustracja, nadzieja wbrew rzeczywistości, chwile autentycznego szczęścia. Swoimi dziesięcioma gwiazdkami bynajmniej tej książki nie oceniam. Ja ją doceniam. Za autentyzm i przejmujący nurt świadomości.

Skondensowana wersja bloga swego czasu powszechnie znanego w blogowym światku. Zapis boleśnie świadomego przechodzenia na drugą, nieznaną stronę. Schwytane w postaci liter, słów i zdań bunt, frustracja, nadzieja wbrew rzeczywistości, chwile autentycznego szczęścia. Swoimi dziesięcioma gwiazdkami bynajmniej tej książki nie oceniam. Ja ją doceniam. Za autentyzm i przejmujący...

Dziennik pisany z myślą o bliskich a przede wszystkim o Synku. W postach zatrzymuje kadry z codzienności z rakiem w tle.
Książka nie posiada szczęśliwego zakończenia, jednak każdy powinien ją przeczytać. Historia silnej,pięknej kobiety przygotowującej rodzinę na swoją śmierć, a przede wszystkim opowieść o wielkiej miłości do Synka,Niemęża i życia.

Dziennik pisany z myślą o bliskich a przede wszystkim o Synku. W postach zatrzymuje kadry z codzienności z rakiem w tle.
Książka nie posiada szczęśliwego zakończenia, jednak każdy powinien ją przeczytać. Historia silnej,pięknej kobiety przygotowującej rodzinę na swoją śmierć, a przede wszystkim opowieść o wielkiej miłości do Synka,Niemęża i życia.

Przed lekturą książki Joanny Sałygi proponuję zaopatrzyć się w pokaźny zestaw chusteczek higienicznych, bo bez tego ani rusz nie przebrniecie przez tą przejmującą historię walki autorki z podstępną chorobą, jakim jest rak.

Jest to wzruszająca opowieść o miłości do dziecka i Niemęża, wielkiej nadziei, ogromnej determinacji w walce z chorobą.

Doświadczamy tutaj ogromu emocji, które przenikają nasze otępiałe szarą codziennością i skupione na sobie zmysły do głębi, uderzając z siłą tornada burząc nasze widzenie świata.

Przychodzi czas na głęboką refleksję i zadumę, że inni mogą być w dużo gorszej sytuacji niż nam się wydaje, że każdego może to spotkać, że trzeba dbać o siebie i nie załamywać się.

Ogromne pokłady autoironii i wielkiego dystansu do siebie i innych powodują, że czytając ten blog w formie drukowanej czytelnik nie raz uśmiecha się przez łzy.

Serdecznie polecam

Przed lekturą książki Joanny Sałygi proponuję zaopatrzyć się w pokaźny zestaw chusteczek higienicznych, bo bez tego ani rusz nie przebrniecie przez tą przejmującą historię walki autorki z podstępną chorobą, jakim jest rak.

Jest to wzruszająca opowieść o miłości do dziecka i Niemęża, wielkiej nadziei, ogromnej determinacji w walce z chorobą.

Doświadczamy tutaj ogromu...

Aż trudno cokolwiek napisać, książka pozostawia głęboki ślad. Wyjątkowo przejmująca i chociaż smutna, to wyraźnie uświadamia, co w życiu jest ważne. Że trzeba cieszyć się każdą chwilą i doceniać to, co mamy. Dodałam rekordową ilość zakładek w treści. "Chustka" jest prawdziwą skarbnicą mądrości życiowych, a jednocześnie jest pisana lekko, w żywy, barwny, dowcipny sposób.

Aż trudno cokolwiek napisać, książka pozostawia głęboki ślad. Wyjątkowo przejmująca i chociaż smutna, to wyraźnie uświadamia, co w życiu jest ważne. Że trzeba cieszyć się każdą chwilą i doceniać to, co mamy. Dodałam rekordową ilość zakładek w treści. "Chustka" jest prawdziwą skarbnicą mądrości życiowych, a jednocześnie jest pisana lekko, w żywy, barwny, dowcipny...

rewelacyjna, inspirujaca. Swietnie sie czyta, Joanna byla zabawna i inteligentna kobieta, dogadalybysmy sie pewnie :)

rewelacyjna, inspirujaca. Swietnie sie czyta, Joanna byla zabawna i inteligentna kobieta, dogadalybysmy sie pewnie :)

Gdy jeden dzień zmienia wszystko, gdy jedna diagnoza rujnuje życie...

Rzecz o autobiograficznej książce Joanny Sałygi ''Chustka''. Zwykły, wydawało się ból brzucha, stał się początkiem batalii, którą Autorka ostatecznie przegrała. Opinia lekarza była jednoznaczna i druzgocąca: rak złośliwy z przerzutami. W tamtej chwili miała zaledwie 34 lata i pięcioletniego synka, Jasia.

Publikacja powstała na podstawie bloga, Do czego służy chustka; jest zapisem zmagań z podstępną chorobą. Blog cieszył się uznaniem czytelników, bo i kobieta była szczera i wiarygodna. W swoich wpisach nie unikała tematów bolesnych, trudnych oraz takich, o których prawie się nie mówiło, jak np. życie seksualne po mastektomii. W zakładce ''o mnie" posiłkowała się cytatem: Nadzieja umiera ostatnia. Nie tolerowała i nie rozumiała ciekawskich, nietaktownych i wścibskich ludzi, wpatrujących się w łysą głowę. Związana z fundacją Rak' n 'roll, wspierającą osoby z chorobami nowotworowymi.

Joanna Sałyga była osobą pełną optymizmu i radości; z czasem jej przemyślenia stały się przygnębiające i pełne rozżalenia. Ona chciała żyć. Dla dziecka i niemęża. Miała plany i marzenia, jak każdy z nas. Diagnoza wywróciła życie do góry nogami.

To nie jest łatwa autobiografia, ponieważ cierpienie nigdy nie jest proste. Trudno odłożyć ją na półkę, gdy przepełniona jest bólem i smutkiem. Ale postawa bohaterki powinna stanowić lekcję dla nas wszystkich, skupiających się na rzeczach mało istotnych. I bezwzględnie należy dbać o swoje zdrowie. Treść wzrusza, poucza i śmieszy, pokazuje jasną hierarchię wartości.

Uważam za słuszne, że autorka wprost pisze o swoim samopoczuciu i relacjach z dzieckiem, które to przygotowywała na swoje odejście: ''Mówiłam wiele razy Jankowi, że ludzie nie umierają, dopóki żyją w czyjejś pamięci''.

''Chustka'' może stanowić wsparcie dla wielu osób. Z jej lektury przebija determinacja, dojrzałość, pokora, siła i odwaga. Świadectwo hartu ducha, skłaniające nas czytelników do namysłów. Joanna Sałyga przez niektórych była postrzegana jako postać kontrowersyjna, nie dopatrzyłam się w niej nic takiego.

Gdy jeden dzień zmienia wszystko, gdy jedna diagnoza rujnuje życie...

Rzecz o autobiograficznej książce Joanny Sałygi ''Chustka''. Zwykły, wydawało się ból brzucha, stał się początkiem batalii, którą Autorka ostatecznie przegrała. Opinia lekarza była jednoznaczna i druzgocąca: rak złośliwy z przerzutami. W tamtej chwili miała zaledwie 34 lata i pięcioletniego synka,...

Książka, która zmienia życie.

Książka, która zmienia życie.