Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Izbica, miasto-świadek ludzkiej parszywości, niezależnie od narodowości czy wyznania. Niepodważalnym atutem tej książki jest jej polifoniczność. Ghetto tranzytowe niszczy starą Izbicę, zmieniając losy jej mieszkańców, obcokrajowców, okupantów, ofiar, ocalałych i przesiedlonych. Mimo iż w tych grupach można układać ogólne scenariusze, autor pokazuje nam jak istotne są poszczególne losy oraz indywidualne postawy ludzi -zarówno dla ogółu jak i jednostki.

Książka pisana jest z perspektywy dzisiejszej, a czas który już upłynął od wydarzeń II WŚ pozwala rozprawić się z niektórymi postawami. Nie zawsze chodzi o potępienie, czasami wręcz odwrotnie.

Izbica, Izbica to pozycja niezwykle pożyteczna. Osobiście uważam, że Polska byłaby lepszym krajem gdyby każdy przeczytał ją ze zrozumieniem.

Izbica, miasto-świadek ludzkiej parszywości, niezależnie od narodowości czy wyznania. Niepodważalnym atutem tej książki jest jej polifoniczność. Ghetto tranzytowe niszczy starą Izbicę, zmieniając losy jej mieszkańców, obcokrajowców, okupantów, ofiar, ocalałych i przesiedlonych. Mimo iż w tych grupach można układać ogólne scenariusze, autor pokazuje nam jak istotne są...

"A Life on Our Planet" składa się z trzech części: biograficznej, wizji przyszłości i rozważaniom o różnych możliwych scenariuszach poprawy sytuacji na ziemi.

Jeśli przed lekturą oglądało się film o tym samym tytule, czytelnik może być rozczarowanym pierwszymi dwoma częściami - ich fabuła pokrywa się z filmem. Książka zawiera więcej szczegółów i, mimo wszystko, więcej historii, ale sedno przekazu jest takie same, a efekty wizualne filmu są nie do odtworzenia w książce. Ta powtarzalność wpływa negatywnie na odbiór.

Mocną stroną lektury jest część trzecia. Nie dość, że nie pokrywa się z filmem, to jeszcze przedstawia dużo bardzo ciekawych informacji - i to dla tej części warto sięgnąć po tę książkę.

"A Life on Our Planet" składa się z trzech części: biograficznej, wizji przyszłości i rozważaniom o różnych możliwych scenariuszach poprawy sytuacji na ziemi.

Jeśli przed lekturą oglądało się film o tym samym tytule, czytelnik może być rozczarowanym pierwszymi dwoma częściami - ich fabuła pokrywa się z filmem. Książka zawiera więcej szczegółów i, mimo wszystko, więcej...

Myślę, że ta książka zasługuje na recenzję powiązaną z małym sprostowaniem.

Czym ta książka jest:
zdecydowanie dobrym wprowadzeniem dla osób, które kawę lubią i chcieliby dowiedzieć się o niej czegoś więcej, włączając to wprowadzenie rewolucji w swojej kuchni (ostrzegam, to kosztuje :) ). Wiedza przekazana jest w lekki, lecz profesjonalny sposób. Tekst autorki wsparty jest pracą wydawnictwa: książka jest wydana pięknie. Przepisy na zaparzanie kawy oraz wszystkie ważne informacje, z których korzystam już po zakończeniu lektury, są ładnie wyodrębnione i czytelne. Dodatkowo, kolorystyka i estetyka jest bardzo nastawiona na kawę, więc efekty wizualne są tu ogromnym plusem.

Książka jest częściowo biograficzna. Autorka chciała pokazać nam, że kawa to nie tylko napój - to sposób na życie. Dlatego też książka zawiera wywiad z innymi kawoszami, ale też, co wzbudza małe kontrowersje, własną historią. Dla Iki kawa to pasja, uczucia i praca, którą dzieli z innymi - stąd też jej otwartość. Osobiście uważam, że było to urocze, czasami bardzo banalne, ale wciąż w porządku.

Czym ta książka nie jest:

Jeśli kawą speciality raczysz się od lat i w palarniach kawy dyskutujesz z obsługą - to nie jest pozycja dla Ciebie. Książka przewidziana jest dla osób początkujących, które do palarni chętnie przyjdą i wreszcie coś zrozumieją w dyskusji z ekspedientem, oraz świadomie dokonają w sklepie zakupu.

Wątki biograficzne sprawiają, że nie jest to w pełni lektura naukowa, więc trzeba tę książkę traktować z lekkim przymrużeniem oka.

Bardzo polecam tą pozycję. Dużo się z niej dowiedziałam i kawa już smakuje inaczej w moim domu.

Myślę, że ta książka zasługuje na recenzję powiązaną z małym sprostowaniem.

Czym ta książka jest:
zdecydowanie dobrym wprowadzeniem dla osób, które kawę lubią i chcieliby dowiedzieć się o niej czegoś więcej, włączając to wprowadzenie rewolucji w swojej kuchni (ostrzegam, to kosztuje :) ). Wiedza przekazana jest w lekki, lecz profesjonalny sposób. Tekst autorki wsparty jest...

Indonezja itd. to fantastyczny tytuł dla osób INTERESUJĄCYCH się Indonezją i Azją południową, podkreślenie celowe. Jeśli jesteś turystą szukającym lektury przed przyjazdem do tego kraju, to w tej książce nie znajdziesz barwnych opowieści z rekomendacjami wakacyjnymi. Zamiast tego, poznasz mieszkańców Indonezji, ogromnego kraju podzielonego na setki wysp i jeszcze więcej mentalności. Lektura pozwoli Ci poznać wzajemne zależności, konflikty i różne sposoby myślenia lokalnej ludności. To wszystko ubrane jest w tła historyczne, polityczne i kulturowe - przez co po zakończeniu kultury w pewnym stopniu pojmiesz złożoność tego dużego kraju, ale na pewno go w pełni nie zrozumiesz.

Książka jest bardzo dobra, stąd ocena na 7, aczkolwiek uważam tą pozycję za obowiązkową dla fanów Azji.

Indonezja itd. to fantastyczny tytuł dla osób INTERESUJĄCYCH się Indonezją i Azją południową, podkreślenie celowe. Jeśli jesteś turystą szukającym lektury przed przyjazdem do tego kraju, to w tej książce nie znajdziesz barwnych opowieści z rekomendacjami wakacyjnymi. Zamiast tego, poznasz mieszkańców Indonezji, ogromnego kraju podzielonego na setki wysp i jeszcze więcej...

Ta książka zdecydowanie spełnia swoją rolę jako poradnik - pełna empatii narratorka Hania tłumaczy nam jak poukładać porozrzucane w emocjach komórki w mózgu w taki sposób by żyło się w jego wnętrzu lepiej. Fantastycznie spełnia się ona w roli przewodnika: drogę przebyła sama, więc zna jej rozliczne zakręty. Nie ukrywa trudności, które czekają czytelnika, zachęca do zadań, samej przyznając się że nie zawsze chciała je robić, oraz mówi wprost to, co zaczyna głośniej wybrzmiewać we współczesnych mediach: ZWOLNIJ i zastanów się nad SOBĄ, a nie pędź na oślep.

"W głowie się poprzewracało" to jedna z tych książek, którą nie tylko warto przeczytać. Postaw ją na półce, ale nie tak by zbierała kurz - korzystaj z niej zawsze jak masz jakieś wątpliwości czy dany klocek w twojej głowie pasuje do całości.

Ta książka zdecydowanie spełnia swoją rolę jako poradnik - pełna empatii narratorka Hania tłumaczy nam jak poukładać porozrzucane w emocjach komórki w mózgu w taki sposób by żyło się w jego wnętrzu lepiej. Fantastycznie spełnia się ona w roli przewodnika: drogę przebyła sama, więc zna jej rozliczne zakręty. Nie ukrywa trudności, które czekają czytelnika, zachęca do zadań,...