Kawa. Instrukcja obsługi najpopularniejszego napoju na świecie

Gdyby wziąć z książki elementy które są o kawę to z 300 zostało by może 50 stron. Reszta to biografia i prywatne przemyślenia autorki, które dla osób nieznających jej są raczej niezbyt ciekawe. Treść o samej kawie są ciekawe, ale opisane bardzo krótko i pobieżnie. Rozdziały o odmianach kawy i sposobach jej obróbki pozostawiły u mnie spory niedosyt. Chętnie się też dowiem gdzie można kupić młynek Commandante w cenie dwóch Porlexów.

Gdyby wziąć z książki elementy które są o kawę to z 300 zostało by może 50 stron. Reszta to biografia i prywatne przemyślenia autorki, które dla osób nieznających jej są raczej niezbyt ciekawe. Treść o samej kawie są ciekawe, ale opisane bardzo krótko i pobieżnie. Rozdziały o odmianach kawy i sposobach jej obróbki pozostawiły u mnie spory niedosyt. Chętnie się też dowiem...

Kolejna książka w mojej kawowej biblioteczce. Ciekawie wydana i przyjemna w czytaniu. Taka inna od czysto podręcznikowych, bardzo osobista, chociaż najróżniejszych informacji i instrukcji praktycznych też nie brakuje. Niektóre mają postać ikonograficzną, to pomaga lepiej zrozumieć wiele zagadnień. Widać pasję Autorki poprzez jej historię i oddanie swojej profesji. Jest nie tylko baristką, ale nauczycielem tej sztuki, sędzią konkursów. Uczy nas jak traktować kawę, jak ją przyrządzać. A jeśli mowa o sztuce, to jest w tej książce nuta poezji. Tak jak w samej kawie, w magii jej palenia i serwowania.
Dziękuję za zaakcentowanie trzeciej fali i wzmiankę o czwartej – ważnej.
Niektórzy ganią element autopromocji (?),ale przecież są i ciekawe wywiady, a kawa ... ma też zbliżać ludzi.
Co do spraw praktycznych, podzielę swoją opinię na dwie części.
Technicznie:
- brakuje mi dokładniejszego indeksu, ew. takiego dokładniejszego spisu treści, żeby móc szybko trafić do jasno określonej informacji
- przydałoby się więcej polecanej literatury, takiej dostępnej w Polsce - dla adeptów sztuki.
Merytorycznie:
- spodziewałem się więcej informacji o wykorzystaniu ekspresów, zwłaszcza takich bez wyszukanej automatyki - jak je opanować dla robienia dobrej kawy (bariści przecież mają z nimi codziennie do czynienia, a chyba nie było o tym jednego zdania). Na paru zdjęciach pokazano maszynę moccamaster, czytelnik może zapytać co to jest i jak to obsługiwać
- za mało o prozdrowotnych własnościach kawy (a jest o tym spora wiedza),sama wzmianka o akrylamidzie, ochratoksynie i złej wodzie jako czynnikach negatywnych to chyba za mało...
- za mało także o kawach eko
- a kawa po grecku/turecku, kowbojsku ... ? Jest jeszcze wiele innych sposobów na kawę. Każdy ma swój ulubiony - jaki pochwalić a jaki skrytykować?

Jednak polecam książkę amatorom kawy. A to, że kawa staje się coraz popularniejsza stwarza też ścieżkę zawodową dla nowych baristów.

Kolejna książka w mojej kawowej biblioteczce. Ciekawie wydana i przyjemna w czytaniu. Taka inna od czysto podręcznikowych, bardzo osobista, chociaż najróżniejszych informacji i instrukcji praktycznych też nie brakuje. Niektóre mają postać ikonograficzną, to pomaga lepiej zrozumieć wiele zagadnień. Widać pasję Autorki poprzez jej historię i oddanie swojej profesji. Jest nie...

Dużo fachowej wiedzy nt. kawy. Kompleksowa opowieść o kawie speciality. Książka zarówno dla osób, które o kawie nic nie wiedzą (albo myślą, że wiedzą),jak i dla tych, dla których kawa speciality zdaje się nie mieć tajemnic - porządkuje pewne rzeczy w głowie. Momentami miałem wrażenie, że autorka na niektóre tematy się powtarza po parę razy, ale z drugiej strony takie utrwalenie wiedzy jest przydatne. Opis z tyłu książki nie kłamie: to pozycja obowiązkowa na półce każdego kawosza.

Dużo fachowej wiedzy nt. kawy. Kompleksowa opowieść o kawie speciality. Książka zarówno dla osób, które o kawie nic nie wiedzą (albo myślą, że wiedzą),jak i dla tych, dla których kawa speciality zdaje się nie mieć tajemnic - porządkuje pewne rzeczy w głowie. Momentami miałem wrażenie, że autorka na niektóre tematy się powtarza po parę razy, ale z drugiej strony takie...

Cóż, chyba nie jestem odosobniona w zamiłowaniu do kawy. Odkąd pamiętam, ukradkiem podpijałam kawę z kubków rodziców i tak mi zostało :)

Ciekawa pozycja, nie tylko dla miłośników kofeiny.

Cóż, chyba nie jestem odosobniona w zamiłowaniu do kawy. Odkąd pamiętam, ukradkiem podpijałam kawę z kubków rodziców i tak mi zostało :)

Ciekawa pozycja, nie tylko dla miłośników kofeiny.

Autorka niewątpliwie ma sporą wiedzę, ale w tej "instrukcji" jest ona bardzo rozwodniona biografią i osobistymi wstawkami przypominającymi opisy przyrody rodem z Pana Tadeusza. Niektóre są na temat i umilają czytanie, dają lepsze pojęcie co autorka chce przekazać- jak przy opisywaniu zapachów, smaków.
Osobny minus chyba dla wydawnictwa za zdjęcia. Wiele losowo porzucanych zdjęć o tematyce kawy ale niezbyt nawiązujące do treści. Przy opisach parzenia nie wszystkie urządzenia doczekały się ilustracji (kawiarka, french press) ale w książce znajdziemy kilka ujęć chemexa i syfonu.
Bardzo podoba mi się diagram i mapa charakterystyki kaw z zależności od regionu świata, niestety zamiast zamieścić je w rozdziale gdzie te profile są opisywane, umieszczono je prawie na końcu książki

Autorka niewątpliwie ma sporą wiedzę, ale w tej "instrukcji" jest ona bardzo rozwodniona biografią i osobistymi wstawkami przypominającymi opisy przyrody rodem z Pana Tadeusza. Niektóre są na temat i umilają czytanie, dają lepsze pojęcie co autorka chce przekazać- jak przy opisywaniu zapachów, smaków.
Osobny minus chyba dla wydawnictwa za zdjęcia. Wiele losowo porzucanych...

Uwielbiam swoje codzienne rytuały. Kiedy je powtarzam czuję się bezpiecznie. Czuję, że w moim życiu jest spokój, stabilizacja i równowaga. Jednym z tych rytuałów jest picie kawy.
Codziennie piję tę szybką, poranną, najczęściej na stojąco, robiąc pięć innych rzeczy jednocześnie. Ta kawa budzi mnie swoim smakiem i aromatem.

Ważniejsza jest dla mnie jednak ta popołudniowa i weekendowa. To są kawy, których picie zatrzymuje czas. Siadam z filiżanką tego napoju i świat znika. Jestem ja i kawa. Niczym w tekście K. Nosowskiej, to jest takie moje "cudowne sam na sam".

Przyznaję, nie jestem znawcą i wyrafinowanym koneserem tego napoju. Moja ulubiona kawa ma dużo mleka i piankę. Bardzo ciekawi mnie jednak fenomen tego napoju. Cały świat go kocha, przyrządza na różne sposoby.

Pewna bliska mi osoba zna się na kawie, dużo o niej wie, a jej praca wokół kawy właśnie się kręci. To od niej się dowiedziałam co to jest "drip ", czy że kawa może mieć swoje "body". Kiedy więc zobaczyłam ten tytuł, postanowiłam go jej sprezentować, mimo że nic nowego się zapewne z niego nie dowiedziała 😁

Ten tytuł to świetna instrukcja obsługi dla laików. Wiele tłumaczy, zachęca do próbowania nowych smaków, nowych sposobów parzenia. Mnie ujęła jednak przede wszystkim ta część książki, która opowiada o sensoryce i o tym jak czuć smak i zapach kawy, jak wyostrzyć swoje zmysły, żeby odkryć całą paletę aromatów w kawie.

Odkąd ją przeczytałam, patrzę na świat trochę inaczej. Staram się odbierać go trochę bardziej węchem. Świadomie wącham rośliny, przyprawy, warzywa, owoce, orzechy, kosmetyki... Słowem - wszystko, co się da.

I wiecie co? Wszystko jest jakieś wyraźniejsze, bardziej intensywne. To ciekawe doświadczenie.

Lubię tę książkę. Jest przepięknie wydana, a fotografie autorstwa @jakub.jakubicki po prostu zachwycają.

Uwielbiam swoje codzienne rytuały. Kiedy je powtarzam czuję się bezpiecznie. Czuję, że w moim życiu jest spokój, stabilizacja i równowaga. Jednym z tych rytuałów jest picie kawy.
Codziennie piję tę szybką, poranną, najczęściej na stojąco, robiąc pięć innych rzeczy jednocześnie. Ta kawa budzi mnie swoim smakiem i aromatem.

Ważniejsza jest dla mnie jednak ta popołudniowa i...

Mam trudność z przyznaniem gwiazdek, bo książka jako przewodnik/instruktaż dla baristy amatora jest bardzo dobra, ale dla kawosza będzie nieco nużąca. Znaczna część książki opisuje techniczne różnice między różnymi metodami parzenia oraz sam proces parzenia różnymi metodami.
Na pewno jest to książka napisana przez pasjonatów, profesjonalistkę i praktyka, a nie tylko oczytaną teoretyczke. Na pewno nie każdego książka zachwyci.

Mam trudność z przyznaniem gwiazdek, bo książka jako przewodnik/instruktaż dla baristy amatora jest bardzo dobra, ale dla kawosza będzie nieco nużąca. Znaczna część książki opisuje techniczne różnice między różnymi metodami parzenia oraz sam proces parzenia różnymi metodami.
Na pewno jest to książka napisana przez pasjonatów, profesjonalistkę i praktyka, a nie tylko...

Sporo przydatnych informacji o kawie, ale też dużo cringu związanego z osobistymi wstawkami.

Sporo przydatnych informacji o kawie, ale też dużo cringu związanego z osobistymi wstawkami.

Fajny prezent dla miłośnika kaw alternatywnych. Bardzo dużo dowiedziałam się z tej książki o różnych aspektach kawy. Dotąd marudziłam panom z mojej palarni speciality na rogu, żeby robili mi dripy i inne alternatywy aż ktoregoś razu po prostu nie mieli czasu ("nie jestesmy kawiarnia") i musiałam nauczyć się sobie sama robić kawę. Kawa z innych palarni nie smakowała mi tak bardzo jak ich... przyjaciółka poleciła mi tę pozycję na start, a panowie roasterzy doradzili dobry młynek i metodę ;).

Ta książka to bardzo przyjemny wstęp - teraz rozumiem już, czemu określali kawę jako "suchą" czy "popielistą", gdy mnie się nie bardzo mieściło w głowie jak napój na wodzie może być suchy, a nie mokry albo coś może smakować popiołem, którego przecież się nie je.
W końcu rozumiem trochę więcej tego żargonu, którym się posługują oraz dlaczego na opakowaniach jest wysokość nad poziomem morza, a także o co chodzi z tą obróbką washed honey czy natural, i czemu moja przyjaciółka dostosowuje temperaturę wody do obróbki, co wydawało mi się dość abstrakcyjnym pomysłem. Ta ksiażka dała mi te odpowiedzi.

Książka jest napisana i wydana w stylu slow life, czyli muszą być okruchy, klimatyczne zdjęcia z subtelnymi gradientami cienia oraz obwoluta, która zwraca uwagę swoją teksturą na półce. To graficzna dobra robota, przyjemnie się patrzy i dotyka.

Podobnie z treścią, muszą być wspomnienia z dzieciństwa, jakieś smaki babci, wsi, spojrzenia w oczy itd. Mnie ten styl nie przeszkadza, gdyż nie jest to pisane sztampowym poradnikowym językiem. Niemniej nie jestem jego wielką fanka - zwłaszcza, że niektóre rozdziały powtarzają treść wyrażoną innymi słowami. Te historie o babciach i sielankowych wsiach znam z autopsji i nie ma w tym jakiejś wielkiej wyrafinowanej magii, ale w tej książce oczywiście brzmią jak najpiękniejsze miejsce na ziemi, a dziadek musi opiekować się warzywami "z największą starannością, czułością, miłością, duszą" (co kto lubi). To taki styl pisania typowy dla Kinfolk czy innych podobnych magazynów. Gdy mój tata uprawia moje ulubione smakujące słońcem pomidory nie dokupienia w marketach i robi to jak zwykle co roku od lat i nierzadko dosadnie narzeka na jakiegoś szkodnika czy drożejący ekonawóz, zamiast rzucać spojrzenia pełne miłości i troski, w tego typu publikacjach musiałby je uprawiać "z duszą, miłością i niezwykłą dbałością w letnim słońcu mazowieckiej wsi delikatnie strząsając rosę z młodych listków". Cóż, kwestia przymiotników.

Tym niemniej, tego typu rozdziały , czytane przy kawie speciality faktycznie pomogły mi skupić się na jej smaku i wychwytywać aromaty. Przywoływały mi moje własne wspomnienia, smaki i sytuacje. Dotąd kompletnie nie zwracałam sie w kierunku takiego wspominania.

Naprawdę polecam pić kawę czytając tę książkę. Pod wpływem tej lektury zaczęłam rozróżniać smaki, które dotąd nie przyszły mi do głowy i w ogole zwracac uwagę na takie rzeczy jak "cielistość" lub "finisz". Na pewno będę wracać do niektórych z tych grafik i kiku dobrych rozdziałów technologicznych - zwłaszcza ta grafika o "idealnej kawie" i nieporządanych smakach jest bardzo przydatna. Szybko można określić czy kawę trzeba zmielić drobniej czy grubiej. Podobały mi się też niektóre metafory np o pokrojonych wczorajszych bułkach.
No a historie z prywaty ... cóż, też w stylu slow life, mindfullness i uważności (i może terapii). Niektórzy w książkach opowiadają historie o dzieciach i wnukach, psach i kotach, tutaj sa o rodzenstwie i partnerce. A ze to mniej typowe niz dziecko czy kot? Takie czasy, przyzwyczajcie sie, to już się nie zmieni. Zwraca to uwagę w 2021, w 2030 nikt juz nie zwroci uwagi.

Bardzo podoba mi sie wstazka-zakladka. Juz szukalam czegos do zalozenia danej strony a tu prosze. Jest "wbudowana".
Z minusow. Doceniam dosc szczegolowe przepisy na zrobienie kawy, ale uwazam ze powinny byc jeszcze bardziej szczegolowe albo zawierac zdjecia lub infografiki. Przydalaby sie tez strona ze zdjeciami i grafikami uzywanych przedmiotow. Dla kompletnego neofity takiego jak ja -wiem to trudno sobie wyobrazic - wiele rzeczy jest kompletnie nowych, nawet nie wiedzialam ze cos takiego jak dripper czy filtr istnieje. Przeciez kawe pija sie z kawiarki albo naciska guzik w ekspresie, to po co mi jakis termometr. Taki dla ludzi jest ok? (nie)
Wszystkie te rzeczy nabraly dla mnie ksztaltu dopiero jak ktos mi pokazal jak wyglada ta cala konewka czy dripper, niemniej np. aeropresu nadal nigdy jeszcze nie uzywalam i na podstawie tego przepisu nie umialabym uzyc. A zatem nie sa to przepisy jak to mowia programisci "odporne na idiotow", raczej dosc precyzyjne opisujace wskazowki dla poczatkujacych ale troche doswiadczonych ludzi. Dlatego pewnie poprosze kogos zeby pokazal mi jak zrobic ten aeropress a potem przeczytam przepis dla weryfikacji. Odwrotnie raczej sie nie da.

Fajny prezent dla miłośnika kaw alternatywnych. Bardzo dużo dowiedziałam się z tej książki o różnych aspektach kawy. Dotąd marudziłam panom z mojej palarni speciality na rogu, żeby robili mi dripy i inne alternatywy aż ktoregoś razu po prostu nie mieli czasu ("nie jestesmy kawiarnia") i musiałam nauczyć się sobie sama robić kawę. Kawa z innych palarni nie smakowała mi tak...

Za dużo prywaty.

Za dużo prywaty.