Nie potrafię ocenić tej książki w merytorycznych kategoriach. Bo z jednej strony to dość przykre, gdy pomyślisz, że na tak niepokojących opowieściach wychowywać się musiały musiały dziewiętnastowieczne dzieci i że właśnie to kształtowało ich umysły w tamtych czasach. Ale z drugiej, jako czytelnik żyjący obecnie, miałem mnóstwo z rozrywki z czytania czegoś tak bezpretensjonalnie w swojej drastyczności. Ta pierwotna, czysto kronikarska ambicja Grimmów - chęć zgromadzenia ludowych historii bez ingerencji własnej w postaci moralizatorstwa, które zmuszeni byli wprowadzić w późniejszych wydaniach - jest na swój sposób odświeżająca i daje lepszy obraz tego, jak mocno wyzbyte skrępowania potrafiły być wyobrażenia ówczesnej i dawniejszej gawiedzi. A wisienką na torcie tego wydania są cudownie groteskowe ilustracje Michaliny Jurczyk, które skutecznie dodają (i tak już zaskakującą lekkiej) lekturze dodatkowej lekkości.
Więc w sumie polecam, pod tym jedynie zastrzeżeniem, by raczej nie czytać na głos maluchom do snu.

Nie potrafię ocenić tej książki w merytorycznych kategoriach. Bo z jednej strony to dość przykre, gdy pomyślisz, że na tak niepokojących opowieściach wychowywać się musiały musiały dziewiętnastowieczne dzieci i że właśnie to kształtowało ich umysły w tamtych czasach. Ale z drugiej, jako czytelnik żyjący obecnie, miałem mnóstwo z rozrywki z czytania czegoś tak...

Wyłącznie jako ciekawostka literaturoznawcza/antropologiczna. Jedna gwiazdka w dół za przepaskudne ilustracje.

Wyłącznie jako ciekawostka literaturoznawcza/antropologiczna. Jedna gwiazdka w dół za przepaskudne ilustracje.

Pięćdziesiąt baśni zgromadzonych w tym tomie ukazuje braci Grimm od nieco innej strony. Tłumaczka i wybitna znawczyni ich twórczości, Eliza Pieciul-Karmińska, przygotowała to wydanie na podstawie pierwszej edycji opracowanej przez braci w 1815 roku. W ciągu kolejnych czterdziestu lat zbiór ulegał ciągłym przeobrażeniom. Dodawano nowe utwory, inne usuwano, większość poddawano zmianom pod względem stylu i treści - niektóre okazywały się zbyt brutalne i zupełnie nienadające się dla najmłodszych czytelników, innym brakowało wyrazistego morału i wartości dydaktycznej. Jeszcze inne musiały zostać usunięte ze względów politycznych (przeszkodą była francuska proweniencja) lub kompozycyjnych: jedne uznano za zbyt chaotyczne, inne za zbyt wyrafinowane i pozbawione ludowego charakteru.

Lektura tej najbardziej pierwotnej wersji baśni braci Grimm okazuje się doświadczeniem dalekim od tego, które oferują późniejsze wydania. Jest tu na przykład zaskakująca purnonsensowym poczuciem humoru “Dziwna uczta”, jest szokująca brutalnością “Zabawa w świniobicie” i wyjątkowo ponure “Dzieci w głodowej niedoli”; wszystkie te baśnie usunięto lub znacząco przetworzono w późniejszych zbiorach. W wielu utworach zadziwia swoboda obyczajowa, której dopuszczają się bohaterowie i bohaterki; dopiero w późniejszych edycjach ich zachowania cechować będzie większa pruderyjność. Interesującą właściwością tej wersji baśni jest też głębokie zakorzenienie w ludowości - bohaterami są tu na ogół biedacy, którzy dzięki swemu sprytowi, odwadze i dobroci (co ciekawe - często wobec zwierząt),gwałtownie poprawiają swój los. “Wiele z tych opowieści - pisze tłumaczka w posłowiu - ewidentnie stanowi wyraz marzeń prostych ludzi o szczęściu, awansie społecznym i dobrobycie”. Czytane w tym kluczu baśnie braci Grimm okazują się być bliższe naszej codziennej rzeczywistości niż mogłoby się wydawać.

***

Więcej recenzji na:
https://www.instagram.com/dwa.akapity/
https://www.facebook.com/dwa.akapity/

Pięćdziesiąt baśni zgromadzonych w tym tomie ukazuje braci Grimm od nieco innej strony. Tłumaczka i wybitna znawczyni ich twórczości, Eliza Pieciul-Karmińska, przygotowała to wydanie na podstawie pierwszej edycji opracowanej przez braci w 1815 roku. W ciągu kolejnych czterdziestu lat zbiór ulegał ciągłym przeobrażeniom. Dodawano nowe utwory, inne usuwano, większość...

A oto mamy orginalne ,nieznane i mroczne , nie pozbawione krwi baśnie braci Grimm . Niektóre kojarzę chociaż trochę zmienione niektóre mnie zaskoczył i zachwyciły zwłaszcza że przy tej książce nie chciałem się spieszyć i czytałem sobie co dziennie po 2 może 3 opowiadania . Przy niektórych czułem że są ucięte albo bez sensu ,ale i tak polecam . Tak na szybko jak pamiętam to najlepsze były pan szast prast ,gra w kręgle ,wieloskóra ,wrony ,popielątko,roszpunka . A i uprzedzam dużo tu armi wyskakujących nie wiadomo skąd więc szykujcie się na szturm ,zwłaszcza że krew już jest na tych cudnych rysunkach

A oto mamy orginalne ,nieznane i mroczne , nie pozbawione krwi baśnie braci Grimm . Niektóre kojarzę chociaż trochę zmienione niektóre mnie zaskoczył i zachwyciły zwłaszcza że przy tej książce nie chciałem się spieszyć i czytałem sobie co dziennie po 2 może 3 opowiadania . Przy niektórych czułem że są ucięte albo bez sensu ,ale i tak polecam . Tak na szybko jak pamiętam...

Jak sie okazuje, większość bajek znałam albo były praktycznie o tej samej tematyce. Raczej sie nie bawiłam dobrze przy tej książce i oczekiwałam chyba czegoś mroczniejszego albo z wiekszym poczuciem humoru (albo chociaż jakąś puentą a nie bezsensownym ucięciem bajki). Prawdopodobnie opowiadania Edgara A. Poe sprawiły, że oczekiwałam równie przedniej zabawy przy braciach Grimm co przy Poe ale no cóż, są to jednak bajki dla dzieci. Ocenę pozostawiam wam a niżej daje bajki które mi przypadły do gustu;)
Spółka kota i myszy
gra w kręgle i karty
o złym przędzeniu
pan szast prast
jak dzieci bawiły się w świniobicie
kot w butach
o serwecie, tornistrze, armatnim kapelusiku i rogu
śmierć ojcem chrzestnym
o krawcu, który prędko się wzbogacił
trzy siostry
wrony

a ja życze miłego czytania;*

Jak sie okazuje, większość bajek znałam albo były praktycznie o tej samej tematyce. Raczej sie nie bawiłam dobrze przy tej książce i oczekiwałam chyba czegoś mroczniejszego albo z wiekszym poczuciem humoru (albo chociaż jakąś puentą a nie bezsensownym ucięciem bajki). Prawdopodobnie opowiadania Edgara A. Poe sprawiły, że oczekiwałam równie przedniej zabawy przy braciach...

Pierwszy zbiór baśni zebranych przez Wilhelma i Jacoba Grimmów ukazał się 20 grudnia 1812 roku. Zebranych, nie napisanych - bracia bowiem otrzymali zamówienie od Clemensa Brentano i Achima von Arnima, romantycznych poetów, prośbę o zgromadzenie ludowych baśni i legend do trzytomowej antologii "Cudowny róg chłopca". Po czterech latach Grimmowie przesłali prawie pięćdziesiąt opowieści, lecz pomysł zawarcia ich w antologii upadł. Wtedy bracia wydali zbiór pod własnym nazwiskiem.
"Żyli długo i szczęśliwie, póki nie umarli. Nieznane baśnie braci Grimm" zawiera pięćdziesiąt tekstów z pierwszego wydania. Znajdziemy tu zarówno typowe baśni magiczne i legendy ludowe, jak i naprawdę makabryczne, niepokojące historie, kojarzące się raczej z nowelami Edgara Allana Poego niż animacjami Disneya. Wrażenie to potęguje szata graficzna książki autorstwa Michaliny Jurczyk - oparta na czerni i bieli z czerwonymi akcentami, z rysunkami podkreślającymi groteskę i niejednoznaczność fabuł.
Nie są to zatem opowieści, które można byłoby z czystym sercem czytać dzieciom na dobranoc. Stanowią jednak fascynujący zapis ludowej wrażliwości i wyobraźni, w której nawet demoniczna wodnica idzie w niedzielę do kościoła, a Hiszpania urasta do mitycznej krainy, której góry są ze srebra i złota. Chylę czoła przed Elizą Pieciul-Karmińską, która dokonała wyboru i przekładu tych historii.

Pierwszy zbiór baśni zebranych przez Wilhelma i Jacoba Grimmów ukazał się 20 grudnia 1812 roku. Zebranych, nie napisanych - bracia bowiem otrzymali zamówienie od Clemensa Brentano i Achima von Arnima, romantycznych poetów, prośbę o zgromadzenie ludowych baśni i legend do trzytomowej antologii "Cudowny róg chłopca". Po czterech latach Grimmowie przesłali prawie pięćdziesiąt...

Osobiście przepadałam za Roszpunką, a jej najnowsza, disneyowska wersja - "Zaplątani" tylko rozpaliła uwielbienie na nowo. Flynn, któremu głos podkładał M. Stuhr (aka Kuzco z "Nowych szat króla"),kameleon i zakręcona Roszpunka - czego chcieć więcej!

Po lekturze - "Nieznanych baśni braci Grimm", które miałam możliwość przeczytać dzięki uprzejmości Wydawnictwa Dwie Siostry uświadomiłam sobie, że dotychczas wymienione wyżej wersje bajek czytałam/oglądałam w wersji lite z dodatkowo nałożoną cenzurą i blokadą rodzicielską.
To co kryją w sobie oryginalne historie przechodzi ludzkie pojęcie. Dlatego na wstępie powiem, iż lektura przeznaczona jest dla dorosłych!

Od ucinania sobie kończyn (obejmuje to również dekapitację),rozlew kxrwi, nawiązywanie zbyt bliskich relacji z członkami własnej rodziny po kradzież potomstwa, m0rderstw@ i palenie na stosie poznajemy wspaniały i jakże barwny (z dominującą czerwienią) świat stworzony przez Jacoba i Wilhelma Grimmów.

Pomimo brutalnych wątków przeczytanie tej lektury było niezapomnianym doświadczeniem. Tłumaczka Eliza Pieciul-Karmińska genialne poradziła sobie z uformowaniem niczym z gliny, nietypowego języka dla współczesnych opowiadań.
Ilustratorka, Michalina Jurczyk zaś zachwyciła mnie przepięknymi ilustracjami, które były wisienką na torcie dla całej książki.

Nieznane baśnie braci Grimm nie zawsze miały morał jakiego oczekiwała publika, ale najważniejsze, że na koniec każdy król i królowa żyli długo i szczęśliwie.

Książkę polecam każdemu śmiałkowi, który nie boi się dotrzeć do korzeni znanych i lubianych powszechnie baśni🥰

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Dwie Siostry
[Współpraca barterowa]

Osobiście przepadałam za Roszpunką, a jej najnowsza, disneyowska wersja - "Zaplątani" tylko rozpaliła uwielbienie na nowo. Flynn, któremu głos podkładał M. Stuhr (aka Kuzco z "Nowych szat króla"),kameleon i zakręcona Roszpunka - czego chcieć więcej!

Po lekturze - "Nieznanych baśni braci Grimm", które miałam możliwość przeczytać dzięki uprzejmości Wydawnictwa Dwie Siostry...

„Czym różni się niniejszy zbiór baśni braci Grimm od innych opublikowanych w Polsce? Mówiąc krótko: wszystkim. To baśnie Jacoba i Wilhelma Grimmów w wersji, która nigdy dotąd nie była tłumaczona na język polski […]” ~ „Żyli długo i szczęśliwie, póki nie umarli. Nieznane baśnie braci Grimm”, wybór i przekład Eliza Pieciul-Karmińska, il. Michalina Jurczyk, Wydawnictwo Dwie Siostry, 2023, s. 252.

„Żyli długo i szczęśliwie, póki nie umarli. Nieznane baśnie braci Grimm” to książka przeznaczona tylko i wyłącznie dla dorosłych Czytelniczek i Czytelników. Teksty zamieszczone w niniejszym tomie pochodzą z pierwszego, dwutomowego wydania „Baśni dla dzieci i domu” z lat 1812-1815, które raczej „dla dzieci” nie były. I nie chodzi tylko o dzisiejszą wrażliwość – już po publikacji pierwowzoru pojawiały się głosy, że niektóre z baśni są zbyt drastyczne [np. „Jak dzieci bawiły się w świniobicie”]. Rodziców z początku XIX wieku mogły martwić ponadto: akty kanibalizmu, kazirodztwa, niepokojące deformacje ciał czy erotyzm.

Jednak „Żyli długo i szczęśliwie, póki nie umarli” to nie tylko horror i makabra. Powiedziałbym raczej – patrząc przez pryzmat teraźniejszości – że baśnie zawarte w recenzowanym zbiorze są naszpikowane czarnym humorem. Sam dopisek „Nieznane baśnie braci Grimm” w tytule pasuje jak ulał. Takich wersji tekstów Grimmów rzeczywiście wcześniej nie znałem.

Na uwagę zasługują także ilustracje Michaliny Jurczyk – bardzo specyficzne, ale świetnie korespondujące z tekstem.

Egzemplarz książki do recenzji otrzymałem od Wydawcy w ramach współpracy barterowej.

O wiele dłuższa recenzja i filmik ze środka książki dostępny na mojej stronie - link: https://karols.pl/zyli-dlugo-i-szczesliwie-poki-nie-umarli-nieznane-basnie-braci-grimm-recenzja/

„Czym różni się niniejszy zbiór baśni braci Grimm od innych opublikowanych w Polsce? Mówiąc krótko: wszystkim. To baśnie Jacoba i Wilhelma Grimmów w wersji, która nigdy dotąd nie była tłumaczona na język polski […]” ~ „Żyli długo i szczęśliwie, póki nie umarli. Nieznane baśnie braci Grimm”, wybór i przekład Eliza Pieciul-Karmińska, il. Michalina Jurczyk, Wydawnictwo Dwie...

Wiem, wiem, teoretycznie z okazji dziadów czy halloween, czy Wszystkich Świętych nie daje się żywym prezentów, ale jednak jeśli poczujecie taką chęć, to jest książka idealna na tę okazję. Od razu podkreślam — nie polecam jej dzieciom, bo i dorosłym robi kuku, bo będą chcieli czytać nieustannie te sowizdrzalskie, ale też makabryczne historie. Mam na myśli nieznane baśnie braci Grimm zebrane i przetłumaczone przez Elizę Piecul-Karmińską, zilustrowane — także w odjechanym, jak treść baśni — stylu przez Michalinę Jurczyk. ”Żyli długo i szczęśliwie, póki nie umarli” (wyd. Dwie Siostry) to nie tyle historie z dreszczykiem, ile najprawdziwszy horror, w którym bez litości mordują wszyscy wszystkich, a trup ściele się gęsto; to też legendy ludowe, opowieści o silnych kobietach i ich sprycie. Oczywiście nie czytajcie historii o świniobiciu, bo nie pójdziecie spać (chociaż bracia Grimm uważali ją za edukacyjną),za to „Roszpunka” już powinna was bawić, znajdziecie tu historie Sinobrodego, kota w butach, kowala i diabła, lwa i żabę. 

Poza mrokiem mamy też opowieści paraboliczne, jak ta o spółce kota i myszy, którą można przeczytać jako odniesienie do systemu władzy i mobbingu; albo „O złym przędzeniu lnu”, która pokazuje, że kobiety muszą sobie radzić. Zawsze. 

Nie znajdziecie tu poprawności społecznej, językowej, moralnej, etycznej czy estetycznej, każde z 50 baśni, które dotąd nie były tłumaczone na język polski to przekroczenie skali, jaką mamy zakodowaną w głowach dla tego typu tekstów. Nawet język opowieści naśladuje mowę potoczną, za to należą się tłumaczce wielkie gratulacje. 

Zawarte w tym wydaniu historie zostały spisane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów i opublikowane w 1812 i 1815 r. jako „Kinder und Hausmarchen”, a później wielokrotnie zmieniane i to, co my powszechnie kojarzymy z baśniami braci Grimm, jest ocenzurowaną wersją tych historii, która znalazła się w siódmym wydaniu cyklu. Powracając dzięki tłumaczce do historii z 1812 roku, jako miłośniczka romantyzmu czuję, że powracam do Wolksgeist, czyli mitycznego ducha ludu, bo Grimmowie zbierali te historie jak prawdziwi badacze kultury, a robili to też nowocześnie, jak na tamte czasy, bo korespondencyjnie. Tuż po pierwszym wydaniu zebranych przez braci opowieści pojawiły się głosy, że są one zbyt drastyczne dla młodych ludzi, więc Grimmowie przez kolejne 45 lat je poprawiali i rozbudowywali, by stworzyć książki wychowawcze; usuwali też z kolejnych wydań niektóre historie, które albo mogły mieć pochodzenie francuskie (a były to czasy wojen napoleońskich),albo zawierały dublujące się fabuły lub zbyt drastyczne historie — na dodatek pozbawione morału. 

Zachwyca mnie ten zbiór, bo nie ma w nim czarno-białej wizji świata, tak typowej dla dzisiejszego myślenia o baśniach, nie ma umoralniającego swądu. To bezpruderyjne opowieści ukazujące erotyzm, postaci silnych kobiet i świat ludowych historii, z których wyrastała romantyczna frenezja. 


Jak mówiła Kora: kocham, kocham, kocham. 

Wiem, wiem, teoretycznie z okazji dziadów czy halloween, czy Wszystkich Świętych nie daje się żywym prezentów, ale jednak jeśli poczujecie taką chęć, to jest książka idealna na tę okazję. Od razu podkreślam — nie polecam jej dzieciom, bo i dorosłym robi kuku, bo będą chcieli czytać nieustannie te sowizdrzalskie, ale też makabryczne historie. Mam na myśli nieznane baśnie...

„Żyli długo i szczęśliwie póki nie umarli“ to zbiór tego co w podtytule: nieznanych baśni braci Grimm. Te baśnie są nieznane i jednocześnie znajome jak kaszka z mleczkiem.

Dawno, dawno temu miałam kasetę magnetofonową z baśniami Grimmów bez cenzury. Słuchałam jej tak często, że odtwarzacz niejednokrotnie wciągnął taśmę. Musiałam ją później zawijać kredką, z powrotem do plastikowej obudowy. Pamiętam, że historia Kopciuszka, w której złe siostry obcinają swoje pięty, przerażała mnie tak bardzo, że miałam problemy z zasypianiem. Teraz z ciekawością sięgnęłam po zbiór pięćdziesięciu fabuł z pierwszego wydania „Baśni dla dzieci i dla domu“, które nie były dotąd przekładane na język polski. Po przeczytaniu baśni o tym, jak dzieci bawiły się w świniobicie, Kopciuszek którego pamiętam z dzieciństwa, wydaje się być uroczą opowiastką.

Podjęcie tematu baśni zobowiązuje do przygotowania czegoś wyjątkowego. Przedmiotowe wydanie to piękna rzecz - zbiór jest bezkompromisowy, rozkoszny, pozbawiony pruderii, drastyczny, pełen swoistego egalitaryzmu, zepsutych i niewinnych postaci, a całość jest bogato ilustrowana w ramach serii „Świeżym okiem“. Świetna pozycja dla każdego, kto interesuje się baśniami, mitami, czy legendami.

„Żyli długo i szczęśliwie póki nie umarli“ to zbiór tego co w podtytule: nieznanych baśni braci Grimm. Te baśnie są nieznane i jednocześnie znajome jak kaszka z mleczkiem.

Dawno, dawno temu miałam kasetę magnetofonową z baśniami Grimmów bez cenzury. Słuchałam jej tak często, że odtwarzacz niejednokrotnie wciągnął taśmę. Musiałam ją później zawijać kredką, z powrotem do...