Jesteśmy społecznością, która kocha książki

⛪Jestem sporą fanką twórczości Marcina Mortki, choć nie wszystkie jego książki pokochałam. „Maleficjum” należy do tej grupy, - mimo że naprawdę była dobra, to przywykłam do innego typu twórczości autora i jednak wątki przewijające się na jej kartach nie należą ogółem do moich ulubionych. ⛪Podobają mi się wykreowane postacie - Hugo, Bruno, Claude, tworzą specyficzną, ale ciekawą grupę, której poczynania przyjemnie się śledzi. Są momentami skrajnie różni, momentami kierowani irracjonalną myślą, co potrafi prowadzić do różnych, czasami abstrakcyjnych wydarzeń. ⛪Fabuła porywa, choć nie od pierwszych stron - początkowo możemy być równie zdezorientowani co główny bohater w kwestii powodów, z których dzieje się w historii tak, a nie inaczej. Trzeba dać jej trochę czasu, żeby się rozkręciła i wyjaśniła nam co nieco. ⛪O świecie chętnie dowiedziałabym się więcej, podobnie o przeszłości Bruna, co też pomogłoby zrozumieć co kierowało jego niektórymi przeciwnikami. Bo zwrot akcji był jak najbardziej sensowny, jednak chętnie zagłębiła bym się w bardziej w to, co kierowało różnymi postaciami. ⛪Marcin Mortka nie tworzy książek identycznych, wobec czego pierwszy tom kolejnej trylogii w jego wydaniu nie przypomina moim zdaniem „Drużyny do zadań specjalnych”, „Straceńców Madsa Voortena”, czy „Mórz Wszetecznych”. Mimo wszystko powinna się podobać, jeśli twórczość autora lubi się w pojęciu ogólnym.