Maus. Opowieść ocalałego. Wydanie zbiorcze

Kolejne dzieło o holokauście, widziane z perspektywy typa, który przeżył. Właśnie fakt, że to z jego perspektywy (a może raczej z perspektywy jego syna?) widzę historię, to nie mam całego kontekstu, który wyniosłam ze szkoły - tutaj wszyscy Niemcy są źli, wszyscy Polacy są łasi na kasę (taaa, naszym zwierzęciem jest świnia),a z tym że niektórzy Żydzi tępią swoich i przechodzą na stronę wroga - a nie, z tym to nie ma problemu.

Ładna kreska, niby uboga, ale za to mimika i przekaz postacią jest bardzo ekspresyjny, dobrze dobrany. Może i nawet wersja kolorowa zepsułaby klimat, bo do tak dołującego tematu pasuje czerń i biel. Ale patrzysz na kadr i widzisz wyraźnie, co się dzieje, a nie jakieś domysły.

Nie rozumiem do końca tak wysokich ocen. Jakby ludzie po raz pierwszy zetknęli się z dramatem ludzi żyjących i ginących podczas IIWŚ. Ja ten temat znam, czasem aż do porzygania wbijany do głowy i może dlatego komiks mnie nie porwał? Może. Natomiast nasuwa mi się kilka pytań: czy fakt, że Ojciec przeżył, daje mu prawo być takim niemiłym draniem dla Mili? Czy fakt, że Ojciec przeżył, ma rzutować na jego życie i jego syna, bo on przeżył a inni nie? I jak długo będę musiała przepraszać za to, że nieznany przeze mnie przodek podczas IIWŚ zachował się bardziej jak zezwierzęcony potwór niż jak człowiek?

Dobra, generalnie to tak: gdyby nie trudny temat i pochodzenie bohatera, to komiks byłby kolejną biografią faceta, którzy przeżył wojnę.

Kolejne dzieło o holokauście, widziane z perspektywy typa, który przeżył. Właśnie fakt, że to z jego perspektywy (a może raczej z perspektywy jego syna?) widzę historię, to nie mam całego kontekstu, który wyniosłam ze szkoły - tutaj wszyscy Niemcy są źli, wszyscy Polacy są łasi na kasę (taaa, naszym zwierzęciem jest świnia),a z tym że niektórzy Żydzi tępią swoich i...

Komiks Maus autorstwa Arta Spiegelmana jest bez wątpienia wyjątkowym dziełem zarówno pod względem graficznym, jak i narracyjnym. Oryginalne podejście do opowiadania o Holokauście za pomocą antropomorfizacji postaci dodaje mu głębi i symbolicznego znaczenia. Historia przedstawiona w komiksie jest poruszająca, osobista i pełna emocji, co sprawia, że czytelnik nie pozostaje wobec niej obojętny. Autor ukazuje brutalność wojny i tragedię Holokaustu w sposób, który wstrząsa i zmusza do refleksji.

Jednak mimo uznania dla artystycznej wartości tego dzieła, nie mogę pominąć kwestii przedstawienia Polaków. W Mausie Polacy zostali ukazani jako świnie — okrutni antysemici, którzy kolaborowali z Niemcami i współuczestniczyli w Zagładzie. Chociaż rozumiem, że komiks bazuje na osobistych doświadczeniach ojca autora, to taka wizja jest niezwykle krzywdząca i niesprawiedliwa. Polacy, jeżeli pomagali Żydom, to według tego komiksu jedynie z egoistycznych pobudek, a gdy kończyły się korzyści lub pojawiało się zagrożenie, od razu ich zdradzali. Taki jednostronny obraz buduje fałszywe przekonania i może prowadzić do utrwalenia negatywnych stereotypów w świadomości czytelników na całym świecie.

Z tych powodów, choć doceniam artystyczną wartość Mausa i jego znaczenie jako dzieła literatury graficznej, sumienie nie pozwala mi ocenić go wyżej niż 1.

Komiks Maus autorstwa Arta Spiegelmana jest bez wątpienia wyjątkowym dziełem zarówno pod względem graficznym, jak i narracyjnym. Oryginalne podejście do opowiadania o Holokauście za pomocą antropomorfizacji postaci dodaje mu głębi i symbolicznego znaczenia. Historia przedstawiona w komiksie jest poruszająca, osobista i pełna emocji, co sprawia, że czytelnik nie pozostaje...

Jeśli miałabym wskazać jedną książkę, którą każdy powinien przeczytać, to wskazałabym tę.

Jeśli miałabym wskazać jedną książkę, którą każdy powinien przeczytać, to wskazałabym tę.

Książka zdecydowanie warta przeczytania, budząca dyskusje i kontrowersje. Ja osobiście nie jestem fanem niektórych artystycznych rozwiązań w tej książce, poza tym książka dość nieprzychylnie mimo wszystko przedstawiająca Polaków. Ale taka jest właśnie historia spiegelmanna. Mimo to bardzo dobra narracja. Mnie osobiście momentami męczyły opowieści „z teraźniejszości”, w tym nierzadko niełatwe rozmowy ojca z synem. Warto przeczytać i wyrobić sobie opinię.

Książka zdecydowanie warta przeczytania, budząca dyskusje i kontrowersje. Ja osobiście nie jestem fanem niektórych artystycznych rozwiązań w tej książce, poza tym książka dość nieprzychylnie mimo wszystko przedstawiająca Polaków. Ale taka jest właśnie historia spiegelmanna. Mimo to bardzo dobra narracja. Mnie osobiście momentami męczyły opowieści „z teraźniejszości”, w tym...

Co innego mogę powiedzieć niż to, że poznanie historii Władka Szpigelmana — ocalałego mimo skazania na śmierć powinno stać się koniecznością. Jego historia to nie tylko holocaust to również codzienna walka w nowej rzeczywistości, bo mimo "pokoju" nigdy nie będzie czuć się bezpiecznie, ale i trauma wpływająca na każdy najmniejszy aspekt życia. Ciężko wyrazić słowami, to co ona wywołuje, gdyż oprócz łez i pustki pojawia się wiele więcej odczuć, sięgających w głąb człowieka...

Co innego mogę powiedzieć niż to, że poznanie historii Władka Szpigelmana — ocalałego mimo skazania na śmierć powinno stać się koniecznością. Jego historia to nie tylko holocaust to również codzienna walka w nowej rzeczywistości, bo mimo "pokoju" nigdy nie będzie czuć się bezpiecznie, ale i trauma wpływająca na każdy najmniejszy aspekt życia. Ciężko wyrazić słowami, to co...

Nie dziwię się, ani tego, że komiks ten ma status kultowego, ani że wzbudził tyle kontrowersji. Jest to bezsprzecznie jedna z tych pozycji, którą nie tylko warto przeczytać, ale wręcz trzeba poznać. Bo to nie tylko historia traumatycznych wspomnień z Auschwitz. To pewien przekrój z dramatycznej historii polskich Żydów. Ale też opowieść o traumatycznym dziedzictwie wojny, o poczuciu winy, a także o cieniu, jaki wojna położyła na relacjach z najbliższymi oraz na potomkach ocalonych.

Podstawę tej historii stanowią wspomnienia ojca Autora, Władka Spiegelmana. Podczas kolejnych spotkań z synem opowiada mu swoje dzieje: od czasów młodości, spędzonych w przedwojennym Sosnowcu, kiedy założył rodzinę, a także stał się szanowanym i dobrze prosperującym właścicielem firmy - aż po wybuch wojny, która wkrótce miała dosłownie zmieść z powierzchni ziemi znany mu świat. Władek najpierw trafił do polskiego wojska, potem do niemieckiej niewoli, jeszcze później - wrócił do rodzinnych stron w okupowanym kraju. Trafił do getta, potem do obozu zagłady w Auschwitz. Zarówno on, jak i jego ukochana Andzia, przeżyli gehennę II wojny światowej, odnaleźli się po wojnie, próbując żyć dalej. Żyć w poczuciu, że wszyscy ich najbliżsi zginęli, że zginął ich pierworodny syn, że zginął świat, który znali, który był ich domem.

To również opowieść o tym, jak w ogóle powstała ta książka. Jak to się stało, że Art Spiegelman postanowił narysować historię swojego ojca. To też poruszająca opowieść o trudnych relacjach, jakie miał ze swoim ojcem, o tym, jak poznanie jego dramatycznych wspomnień pozwoliło na zrozumienie zachowań, które dotąd uznawane były za dziwactwa i złośliwe nawyki.

Piękna, przejmująca opowieść, którą trzeba przeczytać.

Nie dziwię się, ani tego, że komiks ten ma status kultowego, ani że wzbudził tyle kontrowersji. Jest to bezsprzecznie jedna z tych pozycji, którą nie tylko warto przeczytać, ale wręcz trzeba poznać. Bo to nie tylko historia traumatycznych wspomnień z Auschwitz. To pewien przekrój z dramatycznej historii polskich Żydów. Ale też opowieść o traumatycznym dziedzictwie wojny, o...

Myślałem, że po przejściu przez polski system edukacji wiem już wszystko o Holokauście, tak mocno osadzony w naszej świadomości jest ten temat. A wtedy pojawia się Maus i opowiada historię, którą rządzą przypadki, trochę szczęścia i bardzo dużo woli przetrwania. Władka nie da się lubić, przez co opowieść jest jeszcze bardziej wiarygodna i bolesna.

Myślałem, że po przejściu przez polski system edukacji wiem już wszystko o Holokauście, tak mocno osadzony w naszej świadomości jest ten temat. A wtedy pojawia się Maus i opowiada historię, którą rządzą przypadki, trochę szczęścia i bardzo dużo woli przetrwania. Władka nie da się lubić, przez co opowieść jest jeszcze bardziej wiarygodna i bolesna.

Ile tu jest warstw...historia wojenna, relacje damsko-męskie, relacje rodzinne, warstwa obyczajowa przed wojną w Polsce i po wojnie w Ameryce.
Dla komiksiarzy lektura obowiązkowa.
Zawsze mijałem tą pozycję leżącą na półce w księgarni - rysunek wydawał mi się za prosty, a temat za ciężki, myślałem że to jakiś moralitet w stylu Orwella, a to mięsista historia ocalałych z obozów i szczery do bólu obraz ich psyche po tych przeżyciach, przekazany prostym rysunkiem który niesie wiele więcej treści niż to widać na pierwszy rzut oka.
Dostałem od syna na dzień ojca (tutaj `wink` do fabuły) i połknąłem w jedno popołudnie.

Ile tu jest warstw...historia wojenna, relacje damsko-męskie, relacje rodzinne, warstwa obyczajowa przed wojną w Polsce i po wojnie w Ameryce.
Dla komiksiarzy lektura obowiązkowa.
Zawsze mijałem tą pozycję leżącą na półce w księgarni - rysunek wydawał mi się za prosty, a temat za ciężki, myślałem że to jakiś moralitet w stylu Orwella, a to mięsista historia ocalałych z...

Sztos!!!

Sztos!!!

Tak bardzo ściska gardło, że można się udusić

Tak bardzo ściska gardło, że można się udusić