Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na początku miałam bardzo mieszane uczucia związane z Thalią, w większości były negatywne. Nie podobało mi się jej zachowanie, co tylko wskazuje, jak świetnym pisarzem jest Riordan, który miał to zapewne w zamyśle. Oczywiście bohaterowie jak w każdej poprzedniej części, stają się lepszą wersją siebie, tak i Thalia wydała mi jakoś bardziej ludzka i nawet ją polubiłam.

Bardzo podobały mi się Łowczynie, kto wie, może gdybym była herosem, sama rozważałabym wstąpienie w szeregi Artemidy?

A co do nowych herosów pojawiających się w obozie ( nie chcę za dużo zdradzać tym, którzy są tu przed przeczytaniem ;)) mam jeszcze mieszane uczucia. Mam nadzieję, że rozwieją się z kolejnych częściach.

Oczywiście książka RE-WE-LA-CYJ-NA jak cała seria. Polecam wszystkim! ;)

Zapraszam na mojego instagrama @book_zoone
{ https://www.instagram.com/book_zoone/ }

Na początku miałam bardzo mieszane uczucia związane z Thalią, w większości były negatywne. Nie podobało mi się jej zachowanie, co tylko wskazuje, jak świetnym pisarzem jest Riordan, który miał to zapewne w zamyśle. Oczywiście bohaterowie jak w każdej poprzedniej części, stają się lepszą wersją siebie, tak i Thalia wydała mi jakoś bardziej ludzka i nawet ją polubiłam....

Czy ktoś poświęcił te dwie, cenne minuty swojego życia na przeczytanie opisu na okładce książki? Jeśli tak to wie, że zapowiada się książka, tak naprawdę o niczym... brzmi nudno i nieciekawie, ale jest przepełniona takim ciepłem, mądrością, że nie będziecie potrzebowali żadnych zwrotów akcji, rozlewu krwi czy namiętnych zbliżeń. Cudowna rodzina Marchów zaprasza Was do swojego świata. Ja najbardziej utożsamiam się z Jo, a Wy?

(instagram: book_zoone ; https://www.instagram.com/book_zoone/ )

Czy ktoś poświęcił te dwie, cenne minuty swojego życia na przeczytanie opisu na okładce książki? Jeśli tak to wie, że zapowiada się książka, tak naprawdę o niczym... brzmi nudno i nieciekawie, ale jest przepełniona takim ciepłem, mądrością, że nie będziecie potrzebowali żadnych zwrotów akcji, rozlewu krwi czy namiętnych zbliżeń. Cudowna rodzina Marchów zaprasza Was do...

Świat morderstw, porwań i innych spraw trafił do mnie stosunkowo niedawno, a właściwie to ja trafiłam na niego. Od razu poczułam, że taka literatura jest czymś dla mnie. Miałam kilka "klasyków" kryminalnych, aż w końcu postawiłam na spotkanie, z dotąd ,obcą mi autorką. "Autopsja" jest to moje drugie spotkanie z Tess Gerritsen i drugi raz się nie zawiodłam. Aczkolwiek "Ogród kości" bardziej przypadł mi do gustu. Autorka w niesamowity sposób przeplata odległe od siebie czasy, łącząc historię na pierwszy rzut oka w ogóle ze sobą nie związane. Jest to naprawdę bardzo ciekawy zabieg, który urozmaica całość. Zaskakuje w najmniej oczekiwanych momentach. Kto jest dobry, kto jest zły? Według mnie nie jest to takie proste do odgadnięcia. Myślę, że nie jeden tęższy ode mnie umysł musiałby pogłówkować.
Ponadto styl pisania jest jak marzenie. Bardzo szybko się czyta ( co jest nieocenionym plusem, bo czasem czytałam na wdechu akcję i jeśli byłaby zbyt wolna, mogłabym mieć problemy z dotlenieniem organizmu).
Chciałabym się odnieść po krótce do tematyki poruszanej. Nie sądziłam, że autorka w taki sposób go przedstawi. Wiem, że takie rzeczy się dzieją, ale nawet czytając o nich miałam problem, żeby uwierzyć w takie okrucieństwo.

Świat morderstw, porwań i innych spraw trafił do mnie stosunkowo niedawno, a właściwie to ja trafiłam na niego. Od razu poczułam, że taka literatura jest czymś dla mnie. Miałam kilka "klasyków" kryminalnych, aż w końcu postawiłam na spotkanie, z dotąd ,obcą mi autorką. "Autopsja" jest to moje drugie spotkanie z Tess Gerritsen i drugi raz się nie zawiodłam. Aczkolwiek...

{21052020|

{21052020|

Książka trafiła do pewnie zupełnie przypadkowo, ale nie przypadkowo zostanie ze mną na dłużej.

Kryminały są czymś, co potrafi mnie pochłonąć całkowicie. "Ogród kości" nie był żadnym wyjątkiem. Historia pisana z dwóch perspektyw wydawała się nie do ogarnięcia, ale to tylko pozory. Tak naprawdę, bardziej wczułam się w historię bohaterów roku 1830 i żal było wracać do współczesności. Autorka jednak zadbała o płynność całego opowiadania, dzięki czemu wszystko ma właściwie miejsce.

Bardzo gorąco polecam wszystkim! Myślę, że te 400 stron jest całkowicie nieodczuwalne, tak świetna jest historia! :)

Książka trafiła do pewnie zupełnie przypadkowo, ale nie przypadkowo zostanie ze mną na dłużej.

Kryminały są czymś, co potrafi mnie pochłonąć całkowicie. "Ogród kości" nie był żadnym wyjątkiem. Historia pisana z dwóch perspektyw wydawała się nie do ogarnięcia, ale to tylko pozory. Tak naprawdę, bardziej wczułam się w historię bohaterów roku 1830 i żal było wracać do...

Według mnie historia Dasha i Lili jest bardzo wyjątkowa. Może trudno ją sobie całkowicie wyobrazić w realnym życiu,ale nie chciałby przeżyć takiej przygody? Dlatego tym bardziej jestem zdania, że po pierwszej części ich historia powinna zostać zamknięta, a to co zostało zamieszczone na kartach "12 dni świąt Dasha i Lily" powinno być dokończeniem czytelnika we własny sposób.
Przez pewne sytuacje, książka staje sie smutna i zatraca cały świąteczny klimat, co jest dla mnie dużym minusem. Również postać samej Lily staje się delikatnie denerwująca.
Jest to pozycja, po którą raczej szybko nie sięgnę ponownie, jednak jest bardzo przyjemna i bardzo szybko się ją czyta (z resztą jak i pierwszą część). Mam nadzieję, ze nikt nie zniechęci się moją opinią i mimo wszystko zapozna się z przygotowaniami do świąt Dasha i Lily :)

Według mnie historia Dasha i Lili jest bardzo wyjątkowa. Może trudno ją sobie całkowicie wyobrazić w realnym życiu,ale nie chciałby przeżyć takiej przygody? Dlatego tym bardziej jestem zdania, że po pierwszej części ich historia powinna zostać zamknięta, a to co zostało zamieszczone na kartach "12 dni świąt Dasha i Lily" powinno być dokończeniem czytelnika we własny...

Lekka książka, która idealnie wprowadza nas w świąteczny klimat. Po przeczytaniu śmiało możemy sięgać po kolejne pozycje bożonarodzeniowe, ponieważ autorzy serwują nam cala otoczkę świat w bardzo umiarkowany sposób. Idealna pozycja po która można sięgać między lepieniem pierogów lub zawieszeniem kolejnych bombek :)

Lekka książka, która idealnie wprowadza nas w świąteczny klimat. Po przeczytaniu śmiało możemy sięgać po kolejne pozycje bożonarodzeniowe, ponieważ autorzy serwują nam cala otoczkę świat w bardzo umiarkowany sposób. Idealna pozycja po która można sięgać między lepieniem pierogów lub zawieszeniem kolejnych bombek :)

Książka,która pod warstwą ogromnej dawki humoru, kryje problemy o których nikt nie mówi. Autor sam podchodzi do tego z dystansem, jednak jego zapiski z czasów kiedy był lekarzem wiele zdradzają o specyfice tej profesji. Myślę że to pozycja obowiązkowa dla studentów medycyny aby wchodząc w ten fach mieli prawdziwy obraz pracy i obowiązków jakie na nich czekają, ponieważ społeczeństwo kreuje lekarzy jako bogatych nierobów, znieczulonych na pacjentów i ich problemy.
Adam Kay opisuje to wszystko w bardzo przystępny sposób, dzięki czemu lektura jest niezwykle przyjemna i wciągajaca.

Książka,która pod warstwą ogromnej dawki humoru, kryje problemy o których nikt nie mówi. Autor sam podchodzi do tego z dystansem, jednak jego zapiski z czasów kiedy był lekarzem wiele zdradzają o specyfice tej profesji. Myślę że to pozycja obowiązkowa dla studentów medycyny aby wchodząc w ten fach mieli prawdziwy obraz pracy i obowiązków jakie na nich czekają, ponieważ...