Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W ramach relaksu sięgam po zbiory opowiadań Pilipiuka. Muszę jednak powiedzieć, że ostatnimi czasy nie jestem do końca zadowolony. Niby wszystko jest ok, jednak pewien niedosyt pozostaje. Liczyłem na więcej innowacyjności i nowatorstwa.
Plusy:
- pięć dobrych opowiadań poruszających różnorodną tematykę;
- odbędziemy też te podróże nie tylko w czasie, ale i w przestrzeni;
- spotkanie z ulubionymi bohaterami Robertem Stormem i Pawłem Skórzewskim;
- pojawienie się nowych postaci w opowiadaniu „Zło ze wschodu”;
- ciekawy pomysł na złośliwe duchy zwane złydniami;
- czyta się dobrze, można się zrelaksować wieczorem po trudnym dniu;
- najbardziej interesująca jest okładka do zbioru, zawartość już mniej;
- jak dla mnie najciekawsze i intrygujące opowiadanie to „Anykwariat”;
- mam nadzieję, że kolejny zbiór bardziej mnie zainteresuje i wciągnie.
Minusy:
- zbyt schematyczne, co zbiór to mamy podobne problemy do rozwiązania;
- wtórne rozterki etyczne w medycynie Skórzewskiego w „Pokusa uśmiechu”, ten dylemat był już wielokrotnie opisywany przez Pilipiuka;
- męczyły mnie nudne opisy prac gospodarskich w „Zło ze wchodu”.
Ogółem książka dobra, ale liczyłem na więcej.

W ramach relaksu sięgam po zbiory opowiadań Pilipiuka. Muszę jednak powiedzieć, że ostatnimi czasy nie jestem do końca zadowolony. Niby wszystko jest ok, jednak pewien niedosyt pozostaje. Liczyłem na więcej innowacyjności i nowatorstwa.
Plusy:
- pięć dobrych opowiadań poruszających różnorodną tematykę;
- odbędziemy też te podróże nie tylko w czasie, ale i w przestrzeni;
-...

To już moje dziesiąte spotkanie z Jakubem Wędrowyczem. Pierwsze części były rewelacyjne. Ostatnia „Karpie bijem” trochę mnie zawiodła. Teraz Pilipiuk wraca na dobre tory, chociaż do początków trochę brakuje. Ocena nie do końca obiektywna.
Plusy:
- ponowne spotkanie z bohaterami z Wojsławic, których po prostu uwielbiam;
- kolejne niesamowite przygody Jakuba i jego nieodłącznego towarzysza Semena;
- niespełniony egzorcysta i pierwszy bimbrownik oraz stary kozak, obaj w gumofilcach, z osobistymi akcesoriami do walki dostarczają kolejną porcję rozrywki;
- wnikliwe przemyślenia i dialogi bohaterów czasami bawią do łez;
- specyficzny klimat i humor, nie da się powstrzymać śmiechu;
- czyta się szybko, na pełnym luzie, relaks gwarantowany;
- czasem potrzebna jest tego typu literatura, żeby zresetować umysł, mieć odskocznię od codzienności;
- jedno z najlepszych opowiadań to „Wajcha”, spotkanie z Kopernikiem;
- intrygujące opowiadanie „Trzy damy i warchoł”, nawiedzony zamek;
- wciąga też alternatywna historia z II wojny światowej „Dentystyczny batalion karny”;
- wszystkie opowiadania na wysokim poziomie, brak tych słabych.
Minusy:
- niektóre pomysły na opowiadania trochę podobne do wcześniejszych.
Ogółem książką bardzo dobra.

To już moje dziesiąte spotkanie z Jakubem Wędrowyczem. Pierwsze części były rewelacyjne. Ostatnia „Karpie bijem” trochę mnie zawiodła. Teraz Pilipiuk wraca na dobre tory, chociaż do początków trochę brakuje. Ocena nie do końca obiektywna.
Plusy:
- ponowne spotkanie z bohaterami z Wojsławic, których po prostu uwielbiam;
- kolejne niesamowite przygody Jakuba i jego...

Lubię opowiadania z cyklu „Światy Pilipiuka” i cenię autora za pomysłowość. Za każdym razem znajduję coś ciekawego. Jednak tym razem muszę szczerze powiedzieć, że żadne z 4 opowiadań nie zrobiło na mnie wrażenia.
„Tajemnica zielonej teczki” - początek intrygujący, ale im dalej w las tym słabiej, nużyło się coraz bardziej. Motyw prowadzenia poszukiwań intrygujący, ale samo rozwiązanie problemu mało przekonywujące.
„Zły las” - opowiadanie z okresu II wojny światowej, z elementami fantastyki. Pokazanie trudnego życia za czasów okupacji. Jak niebezpieczne było pomaganie ukrywającym się ludziom.
„Rozczochrana kochanka” - krótka opowiastka z Robertem Stormem, ale dynamiczna i z zaskakującym zakończeniem, trochę za krótkie.
„Zemsta Śmieciarzy” - Robert Storm ponownie w akcji. Pomysł na samo opowiadanie ciekawy, ale to ciągłe narzekanie na aktualną rzeczywistość, wszyscy wiemy jak jest. Sporo informacji o zainteresowaniach bohatera. Pomimo tego jak dla mnie to najlepsze w zestawie.
Minusy:
- tym razem przewaga opowiadań słabszych, żadne nie zrobiło wrażenia.
- w porównaniu z poprzednimi cyklami opowiadań wypada jakoś tak blado.
Ogółem książka dobra, ale liczyłem na więcej.

Lubię opowiadania z cyklu „Światy Pilipiuka” i cenię autora za pomysłowość. Za każdym razem znajduję coś ciekawego. Jednak tym razem muszę szczerze powiedzieć, że żadne z 4 opowiadań nie zrobiło na mnie wrażenia.
„Tajemnica zielonej teczki” - początek intrygujący, ale im dalej w las tym słabiej, nużyło się coraz bardziej. Motyw prowadzenia poszukiwań intrygujący, ale samo...

Opowiadania z cyklu „Światy Pilipiuka” zawsze mnie intrygowały. Musiałem więc sięgnąć po kolejny zestaw. Powrót moich ulubionych bohaterów Roberta Storma oraz doktora Skórzewskiego. Zadowolenie jest, ale pewien niedosyt pozostał.
Plusy:
- dobry zbiór stworzonych światów, o tematyce rozrywkowej i poważnej;
- każda opowiedziana historia zawiera w sobie jakiś element z życia;
- pięknie pokazane, że każdy się starzeje i musi ustąpić miejsca młodszym w opowiadaniu „Ci, którzy powinni pozostać”;
- mogłem bez problemów wczuć się w typową dla autora atmosferę;
- humorystyczne zakończenie opowiadania „Promienie X”;
- „Lalka” rozśmieszyła i rozweseliła mnie, ale zakończenie takie sobie;
- wzruszające opowiadanie „List z wysokich gór” - przesyłka powinna być dostarczona nawet po wielu latach do spadkobierców nadawcy;
- jak dla mnie najlepsze opowiadania to tytułowe „Wilcze leże” oraz „Cmentarzysko marzeń”
- styl pisania lekki i przyjemny, czyta się na pełnym relaksie.
Minusy:
- trochę irytowało mnie podejście do ateizmu, każdy ma prawo wierzyć w co chce lub nie wierzyć w nic;
- opowiadania trochę za mało fantastyczne, sarkazmu jak na lekarstwo.
Ogółem książka dobra.

Opowiadania z cyklu „Światy Pilipiuka” zawsze mnie intrygowały. Musiałem więc sięgnąć po kolejny zestaw. Powrót moich ulubionych bohaterów Roberta Storma oraz doktora Skórzewskiego. Zadowolenie jest, ale pewien niedosyt pozostał.
Plusy:
- dobry zbiór stworzonych światów, o tematyce rozrywkowej i poważnej;
- każda opowiedziana historia zawiera w sobie jakiś element z...

Kto lubi opowiadania z cyklu Światy Pilipiuka ten nie będzie zawiedziony.
Miła i przyjemna odskocznia od czytania bardziej wymagających książek.
Jak dla mnie najlepsze opowiadanie to tytułowe.
Czarna góra - 8
Kolejne bardzo udane spotkanie z Pawłem Skórzewskim. Kim był zanim został lekarzem. Co go skłoniło do pójścia tą drogą. Pomysł na pasożyty oryginalny.
Decha - 7
Robert Storm i kolejna zagadka związana z tajemniczym znaleziskiem. Jak zwykle ciekawy sekret z przeszłości do rozwiązania. Kolejny kawałek historii.
Dwie czaszki - 7
Krótka humorystyczna przygoda Roberta Storma. Zlecenie odnalezienia dwóch czaszek i komplikacje z tego wynikające. Nietypowy protest i jeszcze ciekawsza rozprawa sądowa.
Grom - 5
Piłsudski i alternatywna historia Polski. Zagrożenie konfliktem militarnym, a wręcz wojną. Czy można jej uniknąć. To opowiadanie najmniej mi się podobało.
Jesienny sztorm - 7
Poszukiwania zaginionego utworu znanego kompozytora. Specyficzny klimat, trochę mroczny, pełen niepokoju. Do czego może się przydać pobyt w szpitalu psychiatrycznym.
Ogółem dobry zbiór opowiadań.

Kto lubi opowiadania z cyklu Światy Pilipiuka ten nie będzie zawiedziony.
Miła i przyjemna odskocznia od czytania bardziej wymagających książek.
Jak dla mnie najlepsze opowiadanie to tytułowe.
Czarna góra - 8
Kolejne bardzo udane spotkanie z Pawłem Skórzewskim. Kim był zanim został lekarzem. Co go skłoniło do pójścia tą drogą. Pomysł na pasożyty oryginalny.
Decha - 7
Robert...

Kolejny zbiór 5 opowiadań z cyklu „Światy Pilipiuka” z moimi ulubionymi bohaterami na całkiem dobrym poziomie. Może trochę za dużo Roberta Storma, za mało doktora Skórzewskiego.
Reputacja - 8/10
Doktor Skórzewski i sentymentalna wyprawa do Bergen. Poskromienie kolejnego stwora na początku XX wieku w Norwegii.
Szachownica - 7/10
Robert Storm i kolejne ciekawe znalezisko na pchlim targu w Warszawie. Interesujące przedstawienie jak konikiem przeskoczyć po wszystkich polach szachowych.
Hitler w szklanej kuli - 5/10
Najgorsze opowiadanie. Storm i zagadkowy mieszkaniec nietypowej kuli. Takie sobie, nie przetrwa długo w pamięci.
Naszyjnik - 7/10
Poszukiwacz skarbów Storm ciągle singlem. Chociaż Wiewióreczka może namieszać w przyszłości. Nie ma kobiet (facetów) idealnych. Każdy ma jakieś wady i zalety.
Wielbłądzie masło - 9/10
Najlepsze opowiadanie. Na mnie zrobiło największe wrażenie. Storm w poszukiwaniu zaginionego cyrku. Retrospekcje z II WŚ. Cygański kociołek i jego niesamowite możliwości. Ciekawa zagadka do rozwiązania.
Ogółem książka dobra.

Kolejny zbiór 5 opowiadań z cyklu „Światy Pilipiuka” z moimi ulubionymi bohaterami na całkiem dobrym poziomie. Może trochę za dużo Roberta Storma, za mało doktora Skórzewskiego.
Reputacja - 8/10
Doktor Skórzewski i sentymentalna wyprawa do Bergen. Poskromienie kolejnego stwora na początku XX wieku w Norwegii.
Szachownica - 7/10
Robert Storm i kolejne ciekawe znalezisko na...

Książki czyta się z różnych powodów. Jednym z nich jest relaks i dobra zabawa. Sięgając po literaturę Pilipiuka liczę właśnie na to. Tym razem wielkiego szału może nie było, ale ogółem czytało się dobrze. Kto lubi taki styl pisania i humor, może nie będzie zachwycony, ale zadowolony tak. Ocena z sentymentu do autora chyba jednak lekko zawyżona.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, specyficznego rodzaju pokuta i czyściec;
- kilka historii powiązanych ze sobą dworem w Liszkowie;
- dobrze wykreowane postacie bohaterów poszczególnych epizodów;
- czyta się lekko, szybko, łatwo, na pełnym luzie i relaksie;
- spora dawka humoru, dobrej zabawy, co cenię u Pilipiuka;
- ciekawe przeskoki historyczne w poszczególne epoki;
- pokazanie groteskowego tworzenia bohaterów komunizmu (czy tylko?);
- tak do końca nie wiadomo komu „wbija szpilę” i kogo wyśmiewa autor;
- najbardziej przypadł mi do gustu epizod z zakładaniem PGR.
Minusy:
- dość przewidywalna, schematyczna, z góry wiadomo co się wydarzy;
- trochę za mało w akcji tytułowych upiorów.
Ogółem książka dobra.

Książki czyta się z różnych powodów. Jednym z nich jest relaks i dobra zabawa. Sięgając po literaturę Pilipiuka liczę właśnie na to. Tym razem wielkiego szału może nie było, ale ogółem czytało się dobrze. Kto lubi taki styl pisania i humor, może nie będzie zachwycony, ale zadowolony tak. Ocena z sentymentu do autora chyba jednak lekko zawyżona.
Plusy:
- ciekawy pomysł na...

Pilipiuk potrafi zaskakiwać. Czasami warto się zrelaksować przy prostej, nie zmuszającej do dużego myślenia powieści. Tym razem odczucia bardzo mieszane.
Plusy:
- dobra (znana) koncepcja fabuły, podróże w czasie by zapobiec jakimś zdarzeniom;
- czy można zmienić bieg historii bez tragicznych następstw;
- czy prosta czynność w przeszłości może skutkować zmianą historii;
- ciekawa koncepcja wehikułu czasu i jego funkcjonowania;
- wiele ciekawostek historycznych z przełomu wieków;
- opisy Warszawy z czasów carskiej okupacji;
- bardzo realistyczne przedstawienie epidemii dżumy z XVII wieku;
- dobrze się czytająca przygodowa fantastyka z lekką domieszką humoru;
- prosty i przyjemny w odbiorze styl pisania;
- fajnie się komponujące z treścią ilustracje;
- oryginalne i ciekawe zakończenie.
Minusy:
- trochę zagmatwany, nie do końca wyjaśniony sposób podróży w czasie;
- bardzo płytcy, szablonowi, wręcz nijacy bohaterowie;
- fabuła chyba jednak dla młodszego czytelnika.
- w swojej prostocie, jednak zbyt prosta i naiwna.
Ogółem książka dobra.

Pilipiuk potrafi zaskakiwać. Czasami warto się zrelaksować przy prostej, nie zmuszającej do dużego myślenia powieści. Tym razem odczucia bardzo mieszane.
Plusy:
- dobra (znana) koncepcja fabuły, podróże w czasie by zapobiec jakimś zdarzeniom;
- czy można zmienić bieg historii bez tragicznych następstw;
- czy prosta czynność w przeszłości może skutkować zmianą historii;
-...

Przeczytałem już kilka zbiorów opowiadań z cyklu „Światy Pilipiuka”.
Pierwszy tom jakoś do tej pory mi umykał.
Plusy:
- 14 ciekawych opowiadań pod względem fabuły;
- oryginalny pomysł na świat równoległy zamieszkały przez wampiry;
- dobry pomysł na alternatywną wizję Europy, w której to Polska jest supermocarstwem;
- bardzo dobre opowiadanie grozy, czyli tytułowe „2586 kroków” oraz „Wieczorne dzwony”;
- jak dla mnie najlepsze „Samolot do dalekiego kraju”;
- opowiadania intrygują, zaskakują ale też i bawią;
- spora dawka humoru, uśmiechu na twarzy, ale też cynizmu i ironii;
- postać mojego ulubionego bohatera doktora Skórzewskiego;
- wskazanie mało dla mnie znanych wątków historycznych, które będę chciał lepiej poznać.
Minusy:
- niektóre opowiadania przeciętne, a nawet słabe;
- w kilku brak jakiegoś fajnego zakończenia z morałem, przesłaniem.
Ogółem książka dobra.

Przeczytałem już kilka zbiorów opowiadań z cyklu „Światy Pilipiuka”.
Pierwszy tom jakoś do tej pory mi umykał.
Plusy:
- 14 ciekawych opowiadań pod względem fabuły;
- oryginalny pomysł na świat równoległy zamieszkały przez wampiry;
- dobry pomysł na alternatywną wizję Europy, w której to Polska jest supermocarstwem;
- bardzo dobre opowiadanie grozy, czyli tytułowe „2586...

Już dość dawno nie czytałem Pilipiuka.
Odkładałem sięgnięcie po kolejny tom cyklu o Jakubie Wędrowyczu aby apetyt narastał. Czy jestem „syty”. Trudno powiedzieć.
Jakuba i jego autora albo się polubi, albo nie należy czytać.
Plusy:
- kolejne przygody Jakuba i Semena śmieszą i bawią;
- pomimo, że czasami epizody schematyczne i wtórne, to pomysłowe i prześmiewcze;
- Jakub w gumofilcach jako bimbrownik, egzorcysta i hiena cmentarna sprawdza się w każdej sytuacji;
- humor i ironia, ale i bardziej to wszystko subtelne;
- relaks, odprężenie i totalny luz gwarantowane;
- odwieczna wojna ze różnymi stworami i sąsiadami Bardakami w pełnej krasie;
- epizod z bitwą pod Grunwaldem „położył mnie na łopatki”;
- bardzo dobre opowiadania z wizytą u Śmierci oraz umysłem zbiorowym gołębi;
- Audiobook w interpretacji Grzegorza Pawlaka - świetny.
Minusy:
- trochę brakowało mi w niektórych opowiadaniach „zjadliwego jadu”;
- niektóre opowiadania takie sobie, przeczytane - zapomniane.
Ogółem książka dobra.
Polecam, szczególnie fanom starego bimbrownika Jakuba W.

Już dość dawno nie czytałem Pilipiuka.
Odkładałem sięgnięcie po kolejny tom cyklu o Jakubie Wędrowyczu aby apetyt narastał. Czy jestem „syty”. Trudno powiedzieć.
Jakuba i jego autora albo się polubi, albo nie należy czytać.
Plusy:
- kolejne przygody Jakuba i Semena śmieszą i bawią;
- pomimo, że czasami epizody schematyczne i wtórne, to pomysłowe i prześmiewcze;
- Jakub w...

Powrót do twórczości Pilipiuka po dłuższej przerwie w pełni udany.
Jego twórczość polubiłem po przeczytaniu książek o Jakubie Wędrowyczu.
Cykl z wampirami w tle jest też ciekawy.
Czasami człowiek musi się rozluźnić i zrelaksować.
Plusy:
- seria o Wampirach żyjących za czasów komuny bawi i śmieszy;
- postacie Marka, Igora, Gosi i innych ciekawie wykreowane;
- czasy się zmieniają, ustrój się zmienia, ale ludzie jednak nie tak szybko;
- specyficzny humor autora, który bardzo lubię;
- dawka ironii i pokazanie absurdów PRL-u;
- zmora kapitalizmu - bezrobocie;
- pojawienie się w epizodzie Jakuba Wędrowycza;
- opis walki Jakuba z Semenem Korczaszką rewelacja;
- zabawa i relaks gwarantowany.
Minusy:
- niektóre opowiadania takie sobie;
- trochę za dużo „politykowania”, czego nie lubię w tego typu literaturze.
Ogółem książka dobra, warta przeczytania.

Powrót do twórczości Pilipiuka po dłuższej przerwie w pełni udany.
Jego twórczość polubiłem po przeczytaniu książek o Jakubie Wędrowyczu.
Cykl z wampirami w tle jest też ciekawy.
Czasami człowiek musi się rozluźnić i zrelaksować.
Plusy:
- seria o Wampirach żyjących za czasów komuny bawi i śmieszy;
- postacie Marka, Igora, Gosi i innych ciekawie wykreowane;
- czasy się...

Kolejny zbiór opowiadań z cyklu „Światy Pilipiuka” który odebrałem dość dobrze. Nie są to opowiadania z cyklu „Jakuba Wędrowycza”, nie bawią do łez, ale też ciekawią i intrygują. Pilipiuka trzeba polubić, albo nie czytać. Też mam takich pisarzy, którzy przez innych oceniani są wysoko, a mi po prostu „nie leżą”.
Plusy:
- kolejny ciekawy i pomysłowy zbiór 8 opowiadań o różnej tematyce;
- przygody Roberta Storma i Pawła Skórzewskiego jak zwykle intrygują;
- spora dawka rozrywki w światach stworzonych przez autora;
- czyta się lekko, miło i przyjemnie;
- ciekawe połączenie faktów historycznych i fikcji;
- mieszanka fantastyki i powieści przygodowej, a czasem i horroru;
- od tego typu literatury oczekuję rozrywki i relaksu, i dostaję to;
- jak dla mnie najlepsze to „Hamak”, „Czuhajster” i oczywiście „Sezam Czerwia”.
Minusy:
- słabe krótkie opowiadanie „Cienie”;
- niektóra tematyka lekko „odgrzana” z poprzednich zbiorów opowiadań.
Ogółem książka bardzo dobra, warta przeczytania.

Kolejny zbiór opowiadań z cyklu „Światy Pilipiuka” który odebrałem dość dobrze. Nie są to opowiadania z cyklu „Jakuba Wędrowycza”, nie bawią do łez, ale też ciekawią i intrygują. Pilipiuka trzeba polubić, albo nie czytać. Też mam takich pisarzy, którzy przez innych oceniani są wysoko, a mi po prostu „nie leżą”.
Plusy:
- kolejny ciekawy i pomysłowy zbiór 8 opowiadań o różnej...

Cykl „Oko Jelenia” zakończony. Ostatnia część na poziomie większości poprzednich. Ciekawe dokończenie całego cyklu.
Plusy:
- odświeżenie cyklu całkiem udane;
- tym razem przygody Staszka i Heli w XIX wiecznej Polsce oraz Marka w czasach współczesnych;
- każdy kiedyś będzie osądzony i rozliczony ze swoich uczynków;
- wiele anegdot i ciekawostek z różnych epok;
- powrót bohaterów do czasów współczesnych;
- styl pisania oraz język, który zdecydowanie mi odpowiada;
- interesujące zakończenie.
Minusy całości cyklu:
- taka sobie piąta część - Triumf Lisa Reinicke, najsłabsza w cyklu;
- czasami zbyt wiele przemyśleń i analiz bohaterów, które nic nie wnoszą do fabuły.
Podsumowując całość.
Całkiem ciekawa fabuła z przeniesieniem bohaterów do średniowiecza oraz ich przygodami podczas poszukiwań tytułowego „Oka Jelenia”.
Bardzo dobrze oddane realia tamtej epoki.
Czyta się szybko i przyjemnie.
Ogółem cały cykl dobry.

Cykl „Oko Jelenia” zakończony. Ostatnia część na poziomie większości poprzednich. Ciekawe dokończenie całego cyklu.
Plusy:
- odświeżenie cyklu całkiem udane;
- tym razem przygody Staszka i Heli w XIX wiecznej Polsce oraz Marka w czasach współczesnych;
- każdy kiedyś będzie osądzony i rozliczony ze swoich uczynków;
- wiele anegdot i ciekawostek z różnych epok;
- powrót...

Jedna z ciekawszych części cyklu „Oko Jelenia”.
Początkowo miała to być ostatnia.
Plusy:
- akcja przyśpiesza, robi się ciekawiej;
- ciekawe opisy walki bohaterów z przeciwnikami i ciągłymi przeciwnościami losu;
- w końcu odnalezienie „Oka Jelenia”;
- wyjaśnienie całej historii, opisanie czym dla świata jest „Oko Jelenia”;
- chwilowy powrót Łasicy Iny w postaci Kota i jej wyjaśnienia;
- kim jest Skrat i jak można go pokonać;
- ciekawy sposób uratowania Heli przez Staszka;
- zemsta najlepiej smakuje „na zimno”;
- ciekawe zakończenie, powrót bohaterów do „swoich” upragnionych czasów;
- czyta się szybko i przyjemnie.
Minusy:
- wprowadzenie do walk pistoletów, karabinów i granatów;
- dramatyczne uśmiercanie niektórych bohaterów i ich „wskrzesanie”.
Ogółem książka dobra.

Jedna z ciekawszych części cyklu „Oko Jelenia”.
Początkowo miała to być ostatnia.
Plusy:
- akcja przyśpiesza, robi się ciekawiej;
- ciekawe opisy walki bohaterów z przeciwnikami i ciągłymi przeciwnościami losu;
- w końcu odnalezienie „Oka Jelenia”;
- wyjaśnienie całej historii, opisanie czym dla świata jest „Oko Jelenia”;
- chwilowy powrót Łasicy Iny w postaci Kota i jej...

Lubię kończyć to co rozpoczynam. Po przerwie pomimo pewnych „oporów” postanowiłem zakończyć cykl „Oko Jelenia”.
Plusy:
- akcja dosyć interesująca, ale miejscami wieje nudą;
- Marek, Hela, Staszek i Maksym w końcu razem w walce z przeciwnościami losu;
- pojawienie się kolejnych przeciwników z przyszłości;
- rozbawiły mnie nazwiska zapisane na ścianach lochu „szlachetnie urodzonych warchołów" niektóre znane;
- ciekawe zakończenie, zachęca do sięgnięcia po kolejną część.
Minusy:
- niby dzieje się dużo, ale akcji mniej niż w poprzednich częściach;
- moralne rozterki Staszka związane z seksualnością wynudziły mnie okrutnie;
- autorowi chyba w pewnym momencie brakło pomysłu na dalszą część historii;
- część która nic nie wnosi do całego cyklu.
Liczę na poprawienie dynamiki akcji w kolejnej części.
Ogółem książka taka sobie, zdecydowanie najsłabsza w cyklu.

Lubię kończyć to co rozpoczynam. Po przerwie pomimo pewnych „oporów” postanowiłem zakończyć cykl „Oko Jelenia”.
Plusy:
- akcja dosyć interesująca, ale miejscami wieje nudą;
- Marek, Hela, Staszek i Maksym w końcu razem w walce z przeciwnościami losu;
- pojawienie się kolejnych przeciwników z przyszłości;
- rozbawiły mnie nazwiska zapisane na ścianach lochu „szlachetnie...

Kolejny tom cyklu „Oko Jelenia”.
Plusy:
- akcja ruszyła szybciej do przodu;
- w końcu Marek i Hela docierają do Polski;
- pojawienie się nowych wrogów, ale czy już ich nie jest za dużo;
- wątek walki z jednym z wrogów z przyszłości - Chińczykami;
- interesujący pojedynek z generałem Wei - Panem Wilków;
- ciekawa postać kozaka Maksyma - prosty i bezwzględny zabijaka;
- no i wreszcie niektóre tajemnice zostają wyjaśnione;
- styl pisania, który zdecydowanie mi odpowiada.
Minusy:
- jak to bywa z cyklami po kilku tomach stają się zbyt przewidywalne i schematyczne.
Chyba czas na małą przerwę.
Ogółem książka dobra.

Kolejny tom cyklu „Oko Jelenia”.
Plusy:
- akcja ruszyła szybciej do przodu;
- w końcu Marek i Hela docierają do Polski;
- pojawienie się nowych wrogów, ale czy już ich nie jest za dużo;
- wątek walki z jednym z wrogów z przyszłości - Chińczykami;
- interesujący pojedynek z generałem Wei - Panem Wilków;
- ciekawa postać kozaka Maksyma - prosty i bezwzględny zabijaka;
- no i...

Trzecia książka z cyklu „Oko Jelenia”.
Plusy:
- czyta się szybko i przyjemnie;
- bardzo dobre opisy przyrody i dzikiej natury Skandynawii;
- kolejne ciekawe przygody bohaterów w czasach średniowiecza;
- podwójna osobowość Heleny - Estery;
- wiele tajemnic, nierozwiązanych zagadek;
- kolejni przybysze z przyszłości;
- pojawienie się nowych postaci: kozaka Maksyma, braci Sadko i Borysa;
- noszenie ojczystej ziemi w butach jako koncepcja, że ciągle jest się w kraju;
- mimo że bohaterowie działają rozdzieleni, sporo się dzieje.
Minusy:
- za dużo przemyśleń bohaterów, zwalniających akcję;
- za mało rozwiązań zagadek, których ciągle przybywa.
Ogółem książka dobra.

Trzecia książka z cyklu „Oko Jelenia”.
Plusy:
- czyta się szybko i przyjemnie;
- bardzo dobre opisy przyrody i dzikiej natury Skandynawii;
- kolejne ciekawe przygody bohaterów w czasach średniowiecza;
- podwójna osobowość Heleny - Estery;
- wiele tajemnic, nierozwiązanych zagadek;
- kolejni przybysze z przyszłości;
- pojawienie się nowych postaci: kozaka Maksyma, braci...

Zaczyna mi się podobać cykl „Oko Jelenia”.
Plusy:
- czyta się szybko i przyjemnie;
- dobrze pokazana walka bohaterów (z czasów współczesnych) o przetrwania w całkiem odmiennym okresie XVI wieku;
- nowe tajemnice, nowe rozwiązania;
- ciekawa analiza możliwości wyprodukowania penicyliny w średniowieczu;
- pokazanie realizmu i okropności życia w tamtych czasach;
- wyobraźnia autora, która zawsze mnie zaskakuje;
- styl pisania, który zdecydowanie mi odpowiada.
Minusy:
- za dużo przestojów w akcji, przez co czasami jest nudnie;
- prawie całą książkę, ani trochę nie przybliżamy się wyjaśnienia całej historii.
Ogółem książka dobra.

Zaczyna mi się podobać cykl „Oko Jelenia”.
Plusy:
- czyta się szybko i przyjemnie;
- dobrze pokazana walka bohaterów (z czasów współczesnych) o przetrwania w całkiem odmiennym okresie XVI wieku;
- nowe tajemnice, nowe rozwiązania;
- ciekawa analiza możliwości wyprodukowania penicyliny w średniowieczu;
- pokazanie realizmu i okropności życia w tamtych czasach;
- wyobraźnia...

Po przeczytaniu świetnego cyklu o przygodach Jakuba Wędrowycza, kilku ciekawych zbiorów opowiadań i dość średniego cyklu „Norweski dziennik” postanowiłem sięgnąć po cykl „Oko Jelenia”.
Książka inna od poprzednich. Odczucia dosyć mieszane. Nie do końca jestem usatysfakcjonowany.
Plusy:
- może nie oryginalne, ale ciekawe rozpoczęcie z przeniesieniem bohaterów do XVI wieku;
- dosyć dobra akcja (z małymi przestojami), czyta się szybko i przyjemnie;
- ciekawa koncepcja zniewolenia przez obcych;
- niewolnica z obcej galaktyki pojawiająca się w postaci łasicy;
- realne opisy bezwzględności i okropności życia w tamtych czasach (czasami nawet zbyt brutalne);
- styl pisania, który mi odpowiada.
Minusy:
- brak humoru, który tak bawił w innych książkach autora;
- miejscami za dużo wątków pobocznych i przemyśleń bohatera, które nic nie wnoszą do akcji.
Ogółem książka dobra.

Po przeczytaniu świetnego cyklu o przygodach Jakuba Wędrowycza, kilku ciekawych zbiorów opowiadań i dość średniego cyklu „Norweski dziennik” postanowiłem sięgnąć po cykl „Oko Jelenia”.
Książka inna od poprzednich. Odczucia dosyć mieszane. Nie do końca jestem usatysfakcjonowany.
Plusy:
- może nie oryginalne, ale ciekawe rozpoczęcie z przeniesieniem bohaterów do XVI wieku;
-...

Kolejny zbiór opowiadań z cyklu „Światy Pilipiuka”, który mnie bardzo pozytywnie zaskoczył. Po raz kolejny autor przenosi nas do alternatywnych rzeczywistości, a przygody kolekcjonera staroci Roberta Storma i doktora Pawła Skórzewskiego po prostu „wciągają”.
Zbiór może nawet trochę lepszy od poprzedniego, który przeczytałem „Szewc z Lichtenrade”.
Plusy:
- czyta się szybko (nawet za szybko) i z zainteresowaniem;
- relaks i odstresowanie gwarantowane, a tego nam potrzeba w dzisiejszych czasach;
- pokazanie w sposób łatwy i przyjemny naszych obaw i lęku przed nieznanym i czymś co wydaje się nam nierealne;;
- świetne oddanie klimatu miejsc, w których dzieje się akcja oraz przekazanie mnóstwa ciekawostek na ich temat;
- dosyć ciekawe dwa pozostałe opowiadania bez udziału dwójki wspomnianych bohaterów – „Staw” i „Za kordonem. Lwów”.
Minus:
- trochę brak opowiadania z Oszakowskim;
Bardzo dobry zbiór opowiadań. Jak dla mnie najlepsze to „Ośla opowieść” oraz „Księgi drzewne”.
Polecam.

Kolejny zbiór opowiadań z cyklu „Światy Pilipiuka”, który mnie bardzo pozytywnie zaskoczył. Po raz kolejny autor przenosi nas do alternatywnych rzeczywistości, a przygody kolekcjonera staroci Roberta Storma i doktora Pawła Skórzewskiego po prostu „wciągają”.
Zbiór może nawet trochę lepszy od poprzedniego, który przeczytałem „Szewc z Lichtenrade”.
Plusy:
- czyta się szybko...