To niesamowite, że takie bzdurstwo jak przygody kilku starych dziadów (ciągle nie mogę odżałować,że w jednym z poprzednich tomów autor zdecydował się uśmiercić Józefa Paczenkę) może tak człowiekowi umilić czas podczas śniadania przez wiele tygodni. Formy papierowej nie znam i nie chcę znać, jednak modulowany głos Grzegorza Pawlaka, genialnie oddający atmosferę opowiadań i sprawiający, że dziady jak żywe stają przed oczami - to prawdziwy majstersztyk w wydaniu audio.

Ten tomik, składający się, jak zwykle, z kilku opowiadań, urzekł mnie kilkoma bardzo odkrywczymi teoriami, dla których zdecydowanie go polecam. Co dzieje się z drugą skarpetką, gdy pierwszą nakładamy na nogę (teoria absolutnie nie do podważenia!:)),jak w łatwy i przyjemny sposób można sobie żyły z cholesterolu oczyścić domowym sposobem (tutaj myślę, że wiele osób chętnie wypróbuje, choć mnie metoda wydaje się jednak wątpliwa:)) oraz co mają wspólnego dziury w swetrze z rogami na męskiej głowie (polecam, szczególnie panom - ta teoria po prostu powala na kolana:))).

Najbardziej spodobało mi się opowiadanko o dziewczynce z innej rzeczywistości. To o "stomatologiczeskim strafbatalionie" trochę do śniadania obrzydliwe. Przygody Kopernika - niezłe:). Ogólnie muszę powiedzieć, że wyobraźnia jak zwykle autorowi dopisała, więc z niecierpliwością będę kolejnego tomu wyglądać:)

To niesamowite, że takie bzdurstwo jak przygody kilku starych dziadów (ciągle nie mogę odżałować,że w jednym z poprzednich tomów autor zdecydował się uśmiercić Józefa Paczenkę) może tak człowiekowi umilić czas podczas śniadania przez wiele tygodni. Formy papierowej nie znam i nie chcę znać, jednak modulowany głos Grzegorza Pawlaka, genialnie oddający atmosferę opowiadań i...

To już dziesiąty zbiór opowiadań o Jakubie Wędrowyczu, a wciąż trzyma poziom. Jak w każdej części, są opowiadania lepsze i gorsze. Dużo było momentów gdy szczerze się uśmiałam, choćby Mikołaj Kopernik na zlocie płaskoziemców. Osobom o lewicowych poglądach się raczej nie spodoba - bardzo niepoprawne politycznie ;)

To już dziesiąty zbiór opowiadań o Jakubie Wędrowyczu, a wciąż trzyma poziom. Jak w każdej części, są opowiadania lepsze i gorsze. Dużo było momentów gdy szczerze się uśmiałam, choćby Mikołaj Kopernik na zlocie płaskoziemców. Osobom o lewicowych poglądach się raczej nie spodoba - bardzo niepoprawne politycznie ;)

Nierówne te opowiadania. Pierwszych kilka bardzo ok, potem dłuższe i tu było nudnawo. Jednak kto czuje klimat Wędrowycza, nie trzeba namawiać:)

Nierówne te opowiadania. Pierwszych kilka bardzo ok, potem dłuższe i tu było nudnawo. Jednak kto czuje klimat Wędrowycza, nie trzeba namawiać:)

Fantastyczne zakończenie serii (a jeśli to jeszcze nie koniec, to tylko lepiej). Jeszcze więcej przygód, jeszcze więcej abstrakcji i czystego chaosu w postaci duetu Jakuba i Semena. Mnóstwo nawiązań do obecnych wydarzeń. Wspaniała odskocznia od codzienności i przerwa w czytaniu horrorów. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak się ubawiłam czytając książkę. Cóż tu więcej mówić - trzeba po prostu czytać :)

Fantastyczne zakończenie serii (a jeśli to jeszcze nie koniec, to tylko lepiej). Jeszcze więcej przygód, jeszcze więcej abstrakcji i czystego chaosu w postaci duetu Jakuba i Semena. Mnóstwo nawiązań do obecnych wydarzeń. Wspaniała odskocznia od codzienności i przerwa w czytaniu horrorów. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak się ubawiłam czytając książkę. Cóż tu więcej mówić -...

Swojski superbohater

Czytelnicy, którzy chociażby otarli się o polską fantastykę powinni znać Jakuba Wędrowycza, a ci którym on jest zupełnie obcy, śpiesznie trzeba napisać, że jest to jeden z najbardziej nietuzinkowych bohaterów literatury w kraju nad Wisłą. Wiejski bimbrownik, kłusownik, wrzód społeczny, odstręczający swą fizjonomią, a dodatkowo lokalny egzorcysta i specjalista od spraw paranormalnych wraz ze swym przyjacielem, kozakiem Semenem Korczaszko wplątują się w niezwykłe przygody, często okraszone wiadomym trunkiem oraz odwieczną walką z wrogim klanem Bardaków. Rubaszne, często sarkastyczne i absurdalne historie dostarczają świetnej rozrywki, która poprawi humor nie jednemu czytelnikowi. Pod płaszczykiem humorystycznych dialogów, czy też korzystania z aktualnych wydarzeń światowych autor przemyca całkiem trafne i solidne spostrzeżenia odnośnie kierunku jakie obrało współczesne społeczeństwo.

„Faceci w gumofilcach” to dziesiąty tom przygód Jakuba Wędrowycza i jego przyjaciela Semena Korczaszko. Tradycyjnie posiadają one formę opowiadań, których tym razem jest jedenaście i pokazują całe spektrum działań, zarówno w postaci przyjmowanych przez bohaterów zleceń, przypadkowych przygód czy też snutych przez nich opowieści. Na przestrzeni tylu tomów autor wykorzystał niezliczoną ilość pomysłów, więc każdy kolejny stawał się nie lada wyzwaniem. Im dalej tym można było odczuć pewne zmęczenie tematem, częste powtarzanie i wydawać by się mogło, że nic tego nie zmieni. Całe szczęście tom dziesiąty jest powiewem świeżości, bardzo spójny pod względem całości, z zadowalającym poziomem absurdu i humoru a przede wszystkim z dopracowanymi opowieściami.

Mimo tak wielu opowiadań, trzeba przyznać, że przygody Jakuba i Semena wcale nie męczą, a wręcz odwrotnie mamy ochotę na więcej. Być może zasługa tkwi w tym, że tym razem każde opowiadanie jest dopracowane, nawet te krótkie, przez co czytelnik nie będzie miał wrażenia jakby czytał szkic projektu lub niedokończoną historię jak to miało miejsce w niektórych wcześniejszych tomach. Jednym słowem jeden z lepszych, a może i najlepszy zbiór opowiadań. Wreszcie sam humor zawarty w książce, miejscami trywialny wręcz prostacki, celnie obrazuje nasze narodowe przywary oraz w bardzo dojrzały sposób rozlicza naszą rzeczywistość.

Nie sposób opisywać fabuły poszczególnych opowiadań, gdyż może to popsuć zabawę dla osób, które nie sięgnęły jeszcze po ten tom. Jednak warto wspomnieć o kilku wyróżniających się. Najbardziej rzucającymi się w oczy są opowiadania, które jednocześnie są tymi najdłuższymi. Podobnie było w poprzednich tomach, lecz tym razem te krótsze też są na solidnym poziomie. „Dentystyczny Batalion Karny” jako specyficzna forma wychowawcza młodego pokolenia, czyli opowieść przed snem dla wnuka Wędrowycza, Piotrusia, pełna krwawych historii z okresu drugiej Wojny Światowej, na myśl przynosząca „Bękarty Wojny” Quentina Tarantino. „Trzy damy i warchoł” to nieoczywisty tekst, w którym Jakub i Semen podejmują się nietypowego egzorcyzmu zleconego przez … duchy. Dobrze skrojona historia ze świetną puentą dotyczącą pewnego współczesnego osobnika na Kremlu.

Inne opowiadanie „Wajcha” pełne satyry i sarkazmu zmusza bohaterów do pogoni za Mikołajem Kopernikiem, który uciekł z czyśćca. Nowatorska koncepcja czyśćca, nawiązująca do pewnych elementów z drugiej wojny światowej a przede wszystkim utarcie nosa wszystkim wielbicielom teorii spiskowych z płaskoziemcami na czele. Solidna dawka umiejętnie ironicznego humoru. Warte uwagi są również opowiadania z nurtu nazwijmy go proekologicznego, czyli „Śmieciowy interes” przezabawna satyra notabene nietypowego utylizowania odpadów oraz „Globalne ocieplenie” poszukiwanie źródła arktycznego zimna w okolicy. Króciutkie opowiadanie „Weterynarz”, szaleńcza wizja prawdziwego oblicza krów, wyraźne wyczuwalne lovercaftowskie akcenty. Na koniec warto wspomnieć o ostatnim opowiadaniu, czyli „Niezniszczalny” , utrzymany w klimacie postapokaliptcznym obraz końca świata związany z legendą o żydowskim Golemie. Na uwagę zasługuje samo zakończenie, gdyż dochodzi w nim do historycznego wydarzenia między Jakubem a przywódcą wrogie klanu Bardaków. Iście legendarna chwila.

Podsumowując, „Faceci w gumofilcach” prawdopodobnie jest jednym z najlepszych zbiorów opowiadań o Jakubie Wędrowyczu. Lekkość snutych przez autora opowiadań jest bardzo przyjemna. Dostrzegalnie dopracowane, spójne, sarkastyczne, odpowiednio kąśliwe dostarczają dobrej niezobowiązującej rozrywki. Po prostu niech nam żyje ten nasz swojski superbohater.

Swojski superbohater

Czytelnicy, którzy chociażby otarli się o polską fantastykę powinni znać Jakuba Wędrowycza, a ci którym on jest zupełnie obcy, śpiesznie trzeba napisać, że jest to jeden z najbardziej nietuzinkowych bohaterów literatury w kraju nad Wisłą. Wiejski bimbrownik, kłusownik, wrzód społeczny, odstręczający swą fizjonomią, a dodatkowo lokalny egzorcysta i...

Jak to opowiadania o Wędrowyczu - czytałeś jeden tom, czytałeś wszystkie, a mimo to na kibelku wchodzą gładziutko. Krótka forma i przewidywalność jest tu nawet pewną zaletą, bo w takich okolicznościach czyta się je tak dwoma posiedzeniami na dzień po 15-30 minut, bo dłużej to jednak trochę niezdrowo.

Tym razem bez specjalnych zaskoczeń, choć spodobał mi się pomysł przedstawienia czyśćca jako sowieckiego łagru. Fan Jakuba może być jednak zaskoczony - Jakbub z Semenem napiją się z Bardakiem. I to tak po przyjacielsku, nawet nikt nikomu po mordzie nie da.

Jak to opowiadania o Wędrowyczu - czytałeś jeden tom, czytałeś wszystkie, a mimo to na kibelku wchodzą gładziutko. Krótka forma i przewidywalność jest tu nawet pewną zaletą, bo w takich okolicznościach czyta się je tak dwoma posiedzeniami na dzień po 15-30 minut, bo dłużej to jednak trochę niezdrowo.

Tym razem bez specjalnych zaskoczeń, choć spodobał mi się pomysł...

Jak zawsze, Jakub Wędrowycz i jego druh Semen nie zawodzą. Chociaż ten zbiór opowiadań jest nieco słabszy niż poprzedni - Karpie bijem. Natomiast całkowicie rozłożyło mnie na łopatki ostatnie opowiadanie... okazało się, że bimber Bardaków ma działanie lecznicze:)

Jak zawsze, Jakub Wędrowycz i jego druh Semen nie zawodzą. Chociaż ten zbiór opowiadań jest nieco słabszy niż poprzedni - Karpie bijem. Natomiast całkowicie rozłożyło mnie na łopatki ostatnie opowiadanie... okazało się, że bimber Bardaków ma działanie lecznicze:)

Akurat ten tytuł mnie nie porwał...
Pierwsze opowiadanie miało smaczek - reszta zbyt podobna...
Powtarzający się element przenoszący do innego wymiaru (przynajmniej w trzech opowiadaniach) był taki ciut "przewidywalny".
Ale A. Pilipiuk - zawsze ok.

Akurat ten tytuł mnie nie porwał...
Pierwsze opowiadanie miało smaczek - reszta zbyt podobna...
Powtarzający się element przenoszący do innego wymiaru (przynajmniej w trzech opowiadaniach) był taki ciut "przewidywalny".
Ale A. Pilipiuk - zawsze ok.

Książka jak zwykle dała mnóstwo humoru Faceci w gumofilcach To super książka na oderwanie się od szarej codzienności Z dawką dobrego humoru ,strachu i przygody Szkoda że czyta się ją tak szybko starcza tylko na dwa dni Więc jeśli ktoś chce się delektować proponuje czytać jeden rozdział dziennie Choć wiem że to niemożliwe Uwielbiam przygody Jakuba i Semena czekam z niecierpliwością na kolejne .Ich niesamowite opowieści z tak zwanego codziennego życia 😂😂

Książka jak zwykle dała mnóstwo humoru Faceci w gumofilcach To super książka na oderwanie się od szarej codzienności Z dawką dobrego humoru ,strachu i przygody Szkoda że czyta się ją tak szybko starcza tylko na dwa dni Więc jeśli ktoś chce się delektować proponuje czytać jeden rozdział dziennie Choć wiem że to niemożliwe Uwielbiam przygody Jakuba i Semena czekam z...

Dużo lepsza od Karpie bijem, ale pod koniec czytania już mnie trochę nużyła. Ogólnie dało się pośmiać, fani Wędrowycza nie będą zawiedzeni.

Dużo lepsza od Karpie bijem, ale pod koniec czytania już mnie trochę nużyła. Ogólnie dało się pośmiać, fani Wędrowycza nie będą zawiedzeni.