Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia względem tej książki. Nie była zła, przygody Allana były nawet całkiem interesujące. Ale chwilami akcja ciągnęła się jak guma w gaciach. Autor chyba inspirował się Forrestem Gumpem (książką, nie filmem), czy ta inspiracja była udana? Nie sądzę. Ogólnie spoko, ale bez szału.

Mam mieszane uczucia względem tej książki. Nie była zła, przygody Allana były nawet całkiem interesujące. Ale chwilami akcja ciągnęła się jak guma w gaciach. Autor chyba inspirował się Forrestem Gumpem (książką, nie filmem), czy ta inspiracja była udana? Nie sądzę. Ogólnie spoko, ale bez szału.

Opowieść o drugiej wojnie światowej oczami niemieckiej dziewczynki.
Mam wrażenie, że wciąż zapominamy, że na każdej wojnie są dwie strony i nie wszyscy się z nią zgadzają. Nawet pośród złoczyńców są ludzie o gołębich sercach. Historia o dorastaniu, szacunku do drugiego człowieka, młodzieńczej miłości. Z początku dziwnie się czyta z uwagi na nietypową narrację, potem już idzie. Polecam

Opowieść o drugiej wojnie światowej oczami niemieckiej dziewczynki.
Mam wrażenie, że wciąż zapominamy, że na każdej wojnie są dwie strony i nie wszyscy się z nią zgadzają. Nawet pośród złoczyńców są ludzie o gołębich sercach. Historia o dorastaniu, szacunku do drugiego człowieka, młodzieńczej miłości. Z początku dziwnie się czyta z uwagi na nietypową narrację, potem już...

Mocna!

Mocna!

Strasznie mnie sponiewierała ta książka... A końcówka patrząc przez pryzmat tego co się stało dobija podwójnie. Mimo wszystko polecam

Strasznie mnie sponiewierała ta książka... A końcówka patrząc przez pryzmat tego co się stało dobija podwójnie. Mimo wszystko polecam

Książka i film to kompletnie dwa oddzielne światy które łączy postać Forresta. Owszem jest kilka fajnych momentów, ale nie powiedziałabym, żebym piała z zachwytu. Film był zdecydowanie lepszy.

Książka i film to kompletnie dwa oddzielne światy które łączy postać Forresta. Owszem jest kilka fajnych momentów, ale nie powiedziałabym, żebym piała z zachwytu. Film był zdecydowanie lepszy.

Wzruszająca i wstrząsająca

Wzruszająca i wstrząsająca

Przyznam, że po Bezsenności w Tokio spodziewałam się większego wow. Nic szczególnego, błędy które można łatwo sprawdzić chociażby w necie.

Przyznam, że po Bezsenności w Tokio spodziewałam się większego wow. Nic szczególnego, błędy które można łatwo sprawdzić chociażby w necie.

Świetna książka, ale przyznam, że chwilami gubiłam się w postaciach

Świetna książka, ale przyznam, że chwilami gubiłam się w postaciach

Świetna książka

Świetna książka

Ta książka to prawdziwy majstersztyk i perełka. Kiedy już myślisz, że wszystko jasne i "wiesz kto zabił" nagle cała akcja zmienia się o 180 stopni. Czytałam z zapartym tchem, wciąż powtarzając "no nieeeee". POLECAM!
ps. warto czytać uważnie, bo można się lekko zakręcić ;)
ps2. bohaterowie trochę przypominają Mickey'a Bolitara i jego przyjaciela, za to gwiazdka mniej

Ta książka to prawdziwy majstersztyk i perełka. Kiedy już myślisz, że wszystko jasne i "wiesz kto zabił" nagle cała akcja zmienia się o 180 stopni. Czytałam z zapartym tchem, wciąż powtarzając "no nieeeee". POLECAM!
ps. warto czytać uważnie, bo można się lekko zakręcić ;)
ps2. bohaterowie trochę przypominają Mickey'a Bolitara i jego przyjaciela, za to gwiazdka...

Brak mi słów, żeby opisać to co czuję po przeczytaniu tej książki. Żyjemy w czasach w których hejt i jego skutki to codzienność. A my coraz bardziej do tego hejtu przywykamy i zupełnie nie zwracamy na to uwagi dopóki sami nie staniemy się "ofiarami".
Zaskakujące zakończenie, szybka akcja, genialne nawiązania do innych książek Cobena. Polecam

Brak mi słów, żeby opisać to co czuję po przeczytaniu tej książki. Żyjemy w czasach w których hejt i jego skutki to codzienność. A my coraz bardziej do tego hejtu przywykamy i zupełnie nie zwracamy na to uwagi dopóki sami nie staniemy się "ofiarami".
Zaskakujące zakończenie, szybka akcja, genialne nawiązania do innych książek Cobena. Polecam

Fantastyczna książka. Co prawda kilku wątków można się domyślać, ale wartka akcja i zwroty zupełnie to wynagradzają. Polecam (i całą twórczość Cobena też).

Fantastyczna książka. Co prawda kilku wątków można się domyślać, ale wartka akcja i zwroty zupełnie to wynagradzają. Polecam (i całą twórczość Cobena też).

Książka do toalety i bynajmniej nie po to żeby czytać. Strata czasu.

Książka do toalety i bynajmniej nie po to żeby czytać. Strata czasu.

Grisham na najwyższym poziomie, książka wbija w fotel. I chociaż nietrudno domyślić się zakończenia to i tak wciąga aż do ostatniej strony!

Grisham na najwyższym poziomie, książka wbija w fotel. I chociaż nietrudno domyślić się zakończenia to i tak wciąga aż do ostatniej strony!

"Sahrawi mawiają, że pierwsza szklaneczka herbaty jest gorzka jak życie, druga słodka jak miłość, trzecia łagodna jak śmierć."
O istnieniu Sahary Zachodniej dowiedziałam się w zeszłym roku, zaczęłam czytać i zgłębiać ich historię - tak podobną do naszej Polskiej.
Ale książki długo nie mogłam zacząć, bałam się tego rozdzierającego bólu, na który nie ma pomocy. Kiedy już ochłonęłam a przede wszystkim dojrzałam nie mogłam się już od niej oderwać. W dalszym ciągu nie potrafię zrozumieć co tam się dzieje i dlaczego świat przymyka na to oczy. Jestem pełna podziwu dla dzielnych Sahrawi i ich wiary w przyszłość kraju. Sahara Zachodnia to jedyny kraj na emigracji, czy to się kiedyś zmieni? Na razie nic na to nie wskazuje.
Książka to kawał dobrej reporterskiej roboty, polecam, moim zdaniem to lektura obowiązkowa.

"Sahrawi mawiają, że pierwsza szklaneczka herbaty jest gorzka jak życie, druga słodka jak miłość, trzecia łagodna jak śmierć."
O istnieniu Sahary Zachodniej dowiedziałam się w zeszłym roku, zaczęłam czytać i zgłębiać ich historię - tak podobną do naszej Polskiej.
Ale książki długo nie mogłam zacząć, bałam się tego rozdzierającego bólu, na który nie ma pomocy. Kiedy już...

Nudna jak flaki z olejem, dwa razy przysnęłam podczas czytania, a kiedy coś zaczęło się dziać skończyła się... Szkoda, bo temat ciekawy

Nudna jak flaki z olejem, dwa razy przysnęłam podczas czytania, a kiedy coś zaczęło się dziać skończyła się... Szkoda, bo temat ciekawy

Zuzanna to taka pardon my french tępa dzida, że aż się nóż w kieszeni otwiera. Druga część jeszcze słabsza niż pierwsza i nie jestem pewna czy starczy mi sił na trzecią.
ps1. Pan Krzyś? Serio??
ps2. nie sprawdzić (choćby w necie) nazwy znanego sklepu z ciuchami to jest jedno, ale, że korekta tego nie wyłapała to nie rozumiem...

Zuzanna to taka pardon my french tępa dzida, że aż się nóż w kieszeni otwiera. Druga część jeszcze słabsza niż pierwsza i nie jestem pewna czy starczy mi sił na trzecią.
ps1. Pan Krzyś? Serio??
ps2. nie sprawdzić (choćby w necie) nazwy znanego sklepu z ciuchami to jest jedno, ale, że korekta tego nie wyłapała to nie rozumiem...

No cóż - "momenty" to chyba jedyny fajny moment tej książki ;)

No cóż - "momenty" to chyba jedyny fajny moment tej książki ;)

Pomysł na fabułę bardzo dobry, temat przewodni (bicie przez męża) jak najbardziej też, zakończenie fantastyczne. Ale to wszystko. Wkurzają mnie wieczne wzruszenia ramionami, kiwnięcia głową itp. To moje trzecie podejście do twórczości Pana Mroza i z pewnością ostatnie. Nie mój klimat, może nie ten czas. Ale na pewno miłości z tego nie będzie

Pomysł na fabułę bardzo dobry, temat przewodni (bicie przez męża) jak najbardziej też, zakończenie fantastyczne. Ale to wszystko. Wkurzają mnie wieczne wzruszenia ramionami, kiwnięcia głową itp. To moje trzecie podejście do twórczości Pana Mroza i z pewnością ostatnie. Nie mój klimat, może nie ten czas. Ale na pewno miłości z tego nie będzie

Fabuła świetna, ale Chyłka - bez komentarza. Chwilami odnosiłam wrażenie, że ta kobieta nie potrafi odpowiedzieć normalnie na pytanie. Wciąż powtarzany sarkazm jest jak często powtarzany dowcip - przestaje śmieszyć.
Na dodatek na okrągło - "wzruszyła ramionami", "pokiwała głową jakby miał to zobaczyć" (podczas rozmowy telefonicznej)... Miłości z tego nie będzie.

Fabuła świetna, ale Chyłka - bez komentarza. Chwilami odnosiłam wrażenie, że ta kobieta nie potrafi odpowiedzieć normalnie na pytanie. Wciąż powtarzany sarkazm jest jak często powtarzany dowcip - przestaje śmieszyć.
Na dodatek na okrągło - "wzruszyła ramionami", "pokiwała głową jakby miał to zobaczyć" (podczas rozmowy telefonicznej)... Miłości z tego nie...