Warto przeczytać, jednak dzięki książce "Chłopiec z latawcem" autor sam sobie zawiesił poprzeczkę bardzo wysoko, ta książka jest dobra, jednak nie tak dobra jak pozostałe, momentami nużąca, niespójna, trudno odpłynąć, oddać się czytelniczemu wirowi, gdyż mnogość bohaterów, różne ramy czasowe powodują, że cały czas czytelnik musi pozostać skupiony, domyślać się, przypominać sobie kto jest kto , zwłaszcza pod koniec powieści , kiedy zostają wprowadzeni kolejno nowi bohaterowie, bez krwi i kości, i nie jest to zdecydowanie zaletą tej książki. Zakończenie mnie rozczarowało- pogubiłam się pod koniec, spodziewałam się zupełnie czegoś innego, finishu głębszego, bardziej chwytającego za serce, emocjonalnego...

Warto przeczytać, jednak dzięki książce "Chłopiec z latawcem" autor sam sobie zawiesił poprzeczkę bardzo wysoko, ta książka jest dobra, jednak nie tak dobra jak pozostałe, momentami nużąca, niespójna, trudno odpłynąć, oddać się czytelniczemu wirowi, gdyż mnogość bohaterów, różne ramy czasowe powodują, że cały czas czytelnik musi pozostać skupiony, domyślać się, przypominać...

Jak zwykle u tego autora można zaobserwować ciekawie przedstawioną, jakże odmienną mentalność opisanych bohaterów książki. Mentalność, do której nie jesteśmy przyzwyczajeni.
Wartościowa książka. Zachęcająca do przemyśleń.

Jak zwykle u tego autora można zaobserwować ciekawie przedstawioną, jakże odmienną mentalność opisanych bohaterów książki. Mentalność, do której nie jesteśmy przyzwyczajeni.
Wartościowa książka. Zachęcająca do przemyśleń.

Bardzo ciekawa historia, choć trochę gorsza od "Tysiąc wspaniałych słońc" i "chłopca z latawcem".
Książka opowiada tak naprawdę kilka historii, początek o Abdullahu i jej siostrze Pari, kolejne rozdziały to historie innych bohaterów, Nili Wahdadi, kuzynów Abdullaha, jego córki. Po opisie książki spodziewałam się czegoś innego, ale i tak jestem zadowolona z lektury.

Bardzo ciekawa historia, choć trochę gorsza od "Tysiąc wspaniałych słońc" i "chłopca z latawcem".
Książka opowiada tak naprawdę kilka historii, początek o Abdullahu i jej siostrze Pari, kolejne rozdziały to historie innych bohaterów, Nili Wahdadi, kuzynów Abdullaha, jego córki. Po opisie książki spodziewałam się czegoś innego, ale i tak jestem zadowolona z...

Piękna książka, choć trochę odstaje od Tysiąca wspaniałych slońc czy też Chłopca z latawcem. Ale i tak polecam, bo autor jest genialnym pisarzem!

Piękna książka, choć trochę odstaje od Tysiąca wspaniałych slońc czy też Chłopca z latawcem. Ale i tak polecam, bo autor jest genialnym pisarzem!

Mam wrażenie, jakbym czytała ponownie historię, którą już czytałam. Nie tylko styl autora, ale niektóre wątki są tak podobne do "Tysiąca Wspaniałych Słońc", że mam wrażenie, że autor pisał tą samą książkę. Ta książka nie zna odcieni szarości, wszystko jest albo czarne, albo białe, jak w bajkach - albo ktoś jest zły, albo kryształowo dobry. Albo jest strasznie bogaty i mieszka w pałacu, albo musi kraść, bo jego ojcem jest złodziej, a matka prostytutką. Ilość cierpień przypadająca na 1 osobę w tej książce wydawała mi się przesadzona, tak jakby autor wziął sobie za cel wywołanie łez u czytelnika. Książka ma dobre momenty, ale powinna skończyć się w 1/3. W biegu książki autor wprowadza tyle postaci, tyle nowych wątków, które mimo, że ostatecznie łączą się fabularnie, potrafiły zmęczyć. Dość trudno było też słuchać narracji pierwszoosobowej, jakbyśmy czytali pamiętnik, co w połączeniu z monotonnym czytaniem Marii Seweryn bywało nużące. Czasem mniej znaczy więcej. Lubię styl pisania autora i ta książka miała duży potencjał, jednak gdyby była inna od pozostałych, mogłaby być dużo lepsza. Nie jest to zła pozycja, ale zdecydowanie najgorsza z trzech, które przeczytałam. Polecam "Chłopca z latawcem". Gdyby to była pierwsza książka autora, podobałaby mi się, ale nie jest pierwsza i uważam, że autor poszedł na łatwiznę. Najgorsza książka autora.

Mam wrażenie, jakbym czytała ponownie historię, którą już czytałam. Nie tylko styl autora, ale niektóre wątki są tak podobne do "Tysiąca Wspaniałych Słońc", że mam wrażenie, że autor pisał tą samą książkę. Ta książka nie zna odcieni szarości, wszystko jest albo czarne, albo białe, jak w bajkach - albo ktoś jest zły, albo kryształowo dobry. Albo jest strasznie bogaty i...

Rewelacyjna.

Rewelacyjna.

Khaled Hosseini wie jak poruszyć serce, jego książki są naładowane emocjami, sięgają głęboko w sam środek duszy. ,,Chłopiec z latawcem" wywarł na mnie ogromne wrażenie, podobnie jest z książką,, I góry odpowiedziały echem''. To przepiękna opowieść o siostrzano -braterskiej miłości z tragiczną historią Afganistanu w tle. Wzruszyły mnie relacje Abdullaha i Pari, poświęcenie Nabiego, który opiekował się sparaliżowanym Solejmanem, oraz historia kalekiej Masumy. Niestety pogubiłam się pod koniec tej powieści, autor wprowadził kolejne pokolenia tej rodziny i zupełnie straciłam wątek, a szkoda bo książka jest naprawdę rewelacyjna. Końcówka zawiodła, mimo to oceniam powieść 8/10.

Khaled Hosseini wie jak poruszyć serce, jego książki są naładowane emocjami, sięgają głęboko w sam środek duszy. ,,Chłopiec z latawcem" wywarł na mnie ogromne wrażenie, podobnie jest z książką,, I góry odpowiedziały echem''. To przepiękna opowieść o siostrzano -braterskiej miłości z tragiczną historią Afganistanu w tle. Wzruszyły mnie relacje Abdullaha i Pari, poświęcenie...

Bardzo lubię książki autorów z kręgu kultury muzułmańskiej, którzy żyją za Zachodzie. Są one pełniejsze o zewnętrzną perspektywę i bardziej przystępne dla odbiorcy z Europy. Tam było i tym razem. Khalded Hosseini przybliża nam życie codzienne w Afganistanie, zwykłe ludzkie egzystencje, radości i dramaty. Historia rozdzielonego rodzeństwa rozrywa serce. Az chce się zaprotestować, ale przecież czytelnik może tylko przeżywać. Nie ma wpływu na losy bohaterów.

Bardzo lubię książki autorów z kręgu kultury muzułmańskiej, którzy żyją za Zachodzie. Są one pełniejsze o zewnętrzną perspektywę i bardziej przystępne dla odbiorcy z Europy. Tam było i tym razem. Khalded Hosseini przybliża nam życie codzienne w Afganistanie, zwykłe ludzkie egzystencje, radości i dramaty. Historia rozdzielonego rodzeństwa rozrywa serce. Az chce się...

Niecierpliwie czekam na kolejną książkę K. Hosseini. Historie, które opowiada chwytają za serce i zmuszają do przemyśleń nad wartościami życia ludzkiego. Autor pokazuje obraz brutalnej, wyzyskiwanej Azji, mieszkańców Afganistanu i krajów z nim sąsiadujących. Polecam. Cudownie się czyta.

Niecierpliwie czekam na kolejną książkę K. Hosseini. Historie, które opowiada chwytają za serce i zmuszają do przemyśleń nad wartościami życia ludzkiego. Autor pokazuje obraz brutalnej, wyzyskiwanej Azji, mieszkańców Afganistanu i krajów z nim sąsiadujących. Polecam. Cudownie się czyta.

Nikt po nim nie zapłacze. Nikt go nie zapamięta. Umrze tam, gdzie żył, w szczelinach.

Nikt po nim nie zapłacze. Nikt go nie zapamięta. Umrze tam, gdzie żył, w szczelinach.