Jesteśmy społecznością, która kocha książki

tłumaczenie momentami wydawało mi się po prostu... koślawe. całość wydania jakby robiona po łebkach. ale! pan oscar pozostaje oscarem i jeśli nie miało się okazji wcześniej mieć styczności z tymi jego opowiadaniami, myślę, że warto mimo wszystko skusić się na lekturę.

tłumaczenie momentami wydawało mi się po prostu... koślawe. całość wydania jakby robiona po łebkach. ale! pan oscar pozostaje oscarem i jeśli nie miało się okazji wcześniej mieć styczności z tymi jego opowiadaniami, myślę, że warto mimo wszystko skusić się na lekturę.

ja tego pana naprawdę bardzo lubię i cenię, ale ileż można czytać, jaki on jest wspaniały i wszystko robi genialnie, i jaki jest seksi, i jaki jest inteligentny. a do tego forma jakby to była czyjaś - o zgrozo - praca licencjacka. trochę śmieszne, trochę nie. za dużo czasu zmarnowanego, pluję sobie w brodę.

ja tego pana naprawdę bardzo lubię i cenię, ale ileż można czytać, jaki on jest wspaniały i wszystko robi genialnie, i jaki jest seksi, i jaki jest inteligentny. a do tego forma jakby to była czyjaś - o zgrozo - praca licencjacka. trochę śmieszne, trochę nie. za dużo czasu zmarnowanego, pluję sobie w brodę.

może gdybym miał znów 15 lat, no nie wiem, ale to, co przeczytałem było zwyczajnie okropnym doświadczeniem. grafomaństwo za którym szedł infantylizm. idiotyzm fabuły i miałkość postaci, gdzie każda z osobna irytowała do samego końca. (a bohaterowie mieli dużo czasu, by obrzydzić ci życie, gdyż na domiar nieszczęść to Dzieło ma ponad 500 stron). zastanawiam się, jakim cudem to zostało wydane i kto jest potencjalnym odbiorcą? nie przychodzi mi żadna poważna odpowiedź do głowy. bożeż ty mój. nie-do-zobaczenia, mr żulczyk. odradzam.

może gdybym miał znów 15 lat, no nie wiem, ale to, co przeczytałem było zwyczajnie okropnym doświadczeniem. grafomaństwo za którym szedł infantylizm. idiotyzm fabuły i miałkość postaci, gdzie każda z osobna irytowała do samego końca. (a bohaterowie mieli dużo czasu, by obrzydzić ci życie, gdyż na domiar nieszczęść to Dzieło ma ponad 500 stron). zastanawiam się, jakim cudem...

na początku przyznam się szczerze, że nic nie wiem o historii Hiszpanii. moje kompletne zero wiedzy na ten temat przygnębiło mnie w trakcie tej lektury, która zresztą, muszę przyznać, trafiła w moje ręce bardzo przypadkowo. i tak - niespodziewanie - przed samym sobą stwierdzam, że z miłą chęcią zgłębiłbym inne pozycje traktujące już nieco bardziej bezpośrednio o wydarzeniach z lat akcji książki. powieść sama w sobie zwyczajnie mnie poruszyła a styl autorki wciąga i nie pozwala odkładać książki na bok. poruszył kwestie, o których osobiście wcześniej nie czytałem. głównym punktem są kobiety w czasie wojny. bohaterkami są matki, żony, córki i siostry. to one zmagają się tutaj z wojną i jej konsekwencjami. nie są tylko opisane jako tło, oczekujące powrotu męża z walk. nie czyta się takich historii na co dzień. a na pewno nie ze świadomością, że bohaterowie i wydarzenia są prawdziwe. myślę, że to była ważna lektura i warto było zaryzykować wybór.

na początku przyznam się szczerze, że nic nie wiem o historii Hiszpanii. moje kompletne zero wiedzy na ten temat przygnębiło mnie w trakcie tej lektury, która zresztą, muszę przyznać, trafiła w moje ręce bardzo przypadkowo. i tak - niespodziewanie - przed samym sobą stwierdzam, że z miłą chęcią zgłębiłbym inne pozycje traktujące już nieco bardziej bezpośrednio o...

jakieś 70 ostatnich stron było okropne, naprawdę okropne

jakieś 70 ostatnich stron było okropne, naprawdę okropne