Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tego dnia, gdy żołnierze stają na progu jej domu i December dowiaduje się, że jej ukochany ojciec już nigdy nie wróci do domu, jej świat zmienia się diametralnie. Jej matka się załamuje, młodsze rodzeństwo nie radzi sobie ze stratą, związek się psuje i nagle jej plany na przyszłość zupełnie się rozpadają. Na szczęście dla Ember, w jej życiu ponownie pojawia się Josh – kiedyś starszy chłopak, w którym podkochiwała się w liceum, dziś trener hokeja jej młodszego braciszka, który niespodziewanie wyciąga do niej pomocną dłoń, gdy nikt inny tego nie robi. Choć dziewczyna nie jest do końca pewna, czy w jej życiu jest dla niego miejsca, wkrótce będzie musiała podjąć ważną decyzję, szczególnie gdy pozna trudną prawdę na temat ukochanego.

Moje odczucia wobec tej książki są bardzo niejednoznaczne, ponieważ bardzo trudno mi ją ocenić. Jest to debiut pisarski autorki i to widać. Dostajemy tu inny klimat niż w innych jej historiach. Z jednej strony czyta się ją szybko i przyjemnie – poruszony zostaje temat rodziny, żałoby, przyjaźni i pierwszej miłości – z drugiej, niektóre postacie poboczne są bardzo kartonowe i prostolinijne, przez co ciężko mi potraktować tę fabułę poważniej.

Bardzo polubiłam Josha, który przez większość czasu był materiałem na chłopaka książkowego; pozostawał w bliskim kontakcie z młodszym braciszkiem Ember, ją również traktował dobrze i bardzo ją wspierał, gdy tego potrzebowała, ale jego postać była nieco niespójna. Autorka próbowała go pokazać jako typowego “playboya” i “łamacza serc” a jednocześnie idealnego i wiernego chłopaka, który wpadał z jednej roli w drugą.

Z kolei nie przepadałam za główną bohaterką, która nieustannie mnie irytowała swoim dziecinnym zachowaniem. Mimo że miała 20 lat, nie potrafiła sama się domyślić, że powinna iść na zakupy, gdy jej matka się załamała i w domu zabrakło jedzenia. Wolała pozostawać ślepa na zachowania ludzi, którzy o nią nie dbali, a wolała wykazać się nieufnością wobec tych, którzy okazywali jej dobroć. Nie potrafiłam jej współczuć sytuacji, w której się znalazła.

Początek i koniec książki sprawiły, że uroniłam łezkę, ale naprawdę nie wiem, co o niej sądzić. Książka z pewnością mogłaby zostać bardziej dopracowana.

Tego dnia, gdy żołnierze stają na progu jej domu i December dowiaduje się, że jej ukochany ojciec już nigdy nie wróci do domu, jej świat zmienia się diametralnie. Jej matka się załamuje, młodsze rodzeństwo nie radzi sobie ze stratą, związek się psuje i nagle jej plany na przyszłość zupełni...

Rozwiń

Zwiń

Teraz już rozumiem, co mają na myśli ludzie, gdy piszą, że przewidzieli pierwszy zwrot akcji w tej książce, a drugiego nie... a ja już myślałam, że jestem taka mądra i wszystko wiem, i pewnie nic mnie nie zaskoczy....

“Sabat” to powieść romantasy o czarownicach, na którą czekaliśmy. Akademia. Podział czarownic na kolory w zależności od ich mocy. Ciekawie ukazana więź oraz równowaga pomiędzy magią a jej nosicielami. Od wrogów do… wrogów kochanków. Vibe “Chilling Adventures of Sabrina”. Wszystko to w nieco mroczniejszej odsłonie, z nutką pikanterii i wątpliwej moralności.

Ta książka to guilty pleasure, krótka i przyjemna, idealna na dwa posiedzenia, z bohaterką, która jest charakterna, sarkastyczna, a jednocześnie wrażliwa i gotowa do poświęceń. Jako zielona wiedźma posiada połączenie z naturą, a więź, którą ma ze swoją magią życia została pięknie opisana, z delikatnością, która mnie zachwyciła. Szkoda, że trochę jej rozumu wyleciało przez okno przy Thorne’ie, przez co wiedziałam, dokąd zmierza fabuła, ale wciąż dobrze się bawiłam.

Dyrektor Thorne jest tego rodzaju moralnie szarą postacią, która czaruje czytelnika i wzbudza skrajne odczucia, które przybierają na sile z każdą stroną. Jako naczynie – demon w nieśmiertelnym ciele, pożywiający się czarownicami, by przetrwać, dawał mi ogromny vibe wampira, a jednocześnie wprowadził ciekawy twist na fantastykę o czarownicach. Szkoda, że zdolności innego rodzaju wiedźm nie zostały wyeksponowane, jedynie wspomniane, a ich rola w historii naprawdę niewielka, ale liczę, że to się zmieni w kontynuacji.

Myślę, że “Sabat” można spokojnie potraktować jako wprowadzenie do świata, przedstawienie zasad rządzących magią i akademią, a to co najlepsze dopiero przed nami. Choć dobrze się bawiłam podczas lektury, to jednak szału ani większych zaskoczeń nie było, więc wahał się, czy sięgnę po drugi tom, ale po tym zakończeniu potrzebuję go na już!

Teraz już rozumiem, co mają na myśli ludzie, gdy piszą, że przewidzieli pierwszy zwrot akcji w tej książce, a drugiego nie... a ja już myślałam, że jestem taka mądra i wszystko wiem, i pewnie nic mnie nie zaskoczy....

“Sabat” to powieść romantasy o czarownicach, na którą czekaliśmy. Akade...

Rozwiń

Zwiń

“Fallen Princess” swoim klimatem bardzo przypomniała mi o serii „Save me” autorki, ale akcja umiejscowiona została w paranormalnym świecie. Myślę, że jeśli jedna Wam się spodobała, to i druga pewnie przypadłaby Wam do gustu. Moje odczucia wobec obu są raczej mieszane. Mamy tutaj podział na tych dzieciaków, którzy myślą, że są lepsi i tych, których traktuje się gorzej, z tym, że w tym przypadku o traktowaniu świadczy magia, jaką dana grupa dysponuje.

Jeśli chodzi o fabułę to była bardzo spokojna, slow burn at its finest, zarówno pod względem fabuły, jak i wątku romantycznego. Całość rozwija się stopniowo, a wręcz ośmieliłabym się powiedzieć, że ślamazarnie, przez co pierwsza połowa mnie wynudziła. Magia pojawiała się dość sporadycznie, a bohaterowie raczej skupiają się na rozwikłaniu zagadki morderstwa ucznia, co nie jest opisane jakoś spektakularnie, bo odniosłam wrażenie, że fabuła nie ruszyła do przodu nawet o milimetr, dopóki do nie dotarłam do połowy książki. Aczkolwiek ja bardzo lubię magiczne akademie, więc jakoś bardzo nie męczyłam się podczas czytania.

Postaci niestety wypadły w moich oczach dość kartonowo, były albo zazdrosne albo odgrywały role przyjaciół dla Zoey, albo po prostu sobie były. Nie posiadały jakichś konkretnych cech charakteru, przeszłości ani czegoś, co uczyniłoby ich niezbędnymi dla historii, stanowiły raczej pionki. Potrzebny ktoś, żeby zrobić zamieszanie? Osoba X. Ktoś, kto będzie nas irytował? Osoba Y. Ich jedyna cecha to magia, którą posiadają, ale nawet ona nie odgrywała większej roli w fabule, co mnie rozczarowało. Z Zoey jako Banshee, autorka miała ogromne pole do popisu, ale Zoey jeśli się nie użalała nad sobą, swoją niespodziewaną magią lub chłopakiem, wobec którego zachowań wolała pozostawać ślepa, po prostu… istniała. Jedynym, co w niej polubiłam, była jej determinacja, by szybko się zaadoptować do nowej sytuacji i nie poddawać.

Wydaje mi się, że ciężko jest zakończyć książki w dobry sposób. Rzadko się zdarza, że zakończenie mi się podoba, ale tutaj skończyło się w taki przyjemny, komfortowy sposób, co bardzo mi przypadło do gustu, jednocześnie zostawiając furtkę otwartą na kolejny tom/tomy. Jeszcze nie jestem pewna, czy po nie sięgnę, ale z pewnością ciekawią mnie moce bohaterów, których nie było nam dane za dobrze poznać oraz to jak rozwinie się relacja pomiędzy Zoey a Dylanem.

“Fallen Princess” swoim klimatem bardzo przypomniała mi o serii „Save me” autorki, ale akcja umiejscowiona została w paranormalnym świecie. Myślę, że jeśli jedna Wam się spodobała, to i druga pewnie przypadłaby Wam do gustu. Moje odczucia wobec obu są raczej mieszane. Mamy tutaj podział na...

Rozwiń

Zwiń