Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okładka jest śliczna. To tyle z plusów. Książka z gatunku tych, gdzie jedna nastolatka musi ratować cały świat i tylko ona może to zrobić bo starożytne egipskie przepowiednie mówiły właśnie o dziewczynie z NYC. Jak to wygląda w praktyce? Przez większość czasu czytamy o tym co Lily musi zrobić i że jest to szalenie trudne i śmiertelnie niebezpieczne (oraz śmiertelnie nudne, bo choć akcji jest tu mnóstwo, to większość z tego co się dzieje nie ma sensu, a niektóre scenki trwają ledwie pół strony). Do tego zakochiwanie się w każdym mężczyźnie, który pojawia się w książce…jest to o tyle denne, że autorka jak ognia unika pisania o seksie czy pożądaniu, w efekcie mamy więc milion opisów tego jak to Lily/Tia marzy o tym by dotknąć ręki któregoś z braci lub by on dotykał jej włosów (jest to przecież szczyt fantazji erotycznych). Miłość do Amona natomiast, jest w moim mniemaniu raczej niezdrowym uzależnieniem niż uczuciem. Znacie to: nie mogę bez niej/niego żyć, bez niego/bez niej nic nie ma sensu. Może odbieram to tak, bo nie polubiłam Amona - denerwował mnie od pierwszych chwil poprzedniej części. No i jeszcze moce sfinksa, które zyskała Lily - dzięki nim każda ŚMIERTELNIE NIEBEZPIECZNA przygoda uchodzi jej bez trudu, ale nadal pamietajmy, że jest to ŚMIERTELNIE NIEBEZPIECZNE. Tutaj przypomina mi to trochę dary Durgi z Klątwy Tygrysa, dzięki którym mogli wyczarować sobie co dusza zapragnie. Nie dam rady sięgnąć po trzecią część, obawiam się, że będzie jeszcze gorzej, biorąc pod uwagę na czym skończyła się druga.