Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna poezja Lechonia

Piękna poezja Lechonia

Książka w bardzo ciekawy i niezwykle intrygujący sposób opowiada o naszych południowych sąsiadach o których tak naprawdę mało wiemy. Czechy jawią się nam jako mały kraj za naszą południową granicą w którym jest krecik, knedle i tak naprawdę to wszystko. Autor natomiast pokazuje, że tak nie jest i w Czechach jest mnóstwo rzeczy które warto poznać. Książka jest tym ciekawsza, że każdy rozdział prowadzony jest inaczej i często w sposób nieprzewidywalny dochodzimy od rzeczy z pozoru nieistotnych do rzeczy ważnych i zaskakujących. Czytanie tej pozycji polecam zwłaszcza tym, którzy chcą poznać Czechów i ich historię, ale nie chcą się męczyć z historycznymi książkami które zawierają suche fakty tylko wciągnąć się w niezwykłą podróż po kraju naszych sąsiadów.

Książka w bardzo ciekawy i niezwykle intrygujący sposób opowiada o naszych południowych sąsiadach o których tak naprawdę mało wiemy. Czechy jawią się nam jako mały kraj za naszą południową granicą w którym jest krecik, knedle i tak naprawdę to wszystko. Autor natomiast pokazuje, że tak nie jest i w Czechach jest mnóstwo rzeczy które warto poznać. Książka jest tym ciekawsza,...

Literatura faktu opowiadająca o jednym z głośniejszych morderstw dokonanych przez ówczesne służby milicji na maturzyście Grzegorzu Przemyku. Książka o tym, co mogą zrobić władze aby zatuszować bardzo niewygodną dla nich sprawę. Straszenie świadków, wpływanie na ich otoczenie, odsuwanie od sprawy prokuratorów przychylnym opozycji a na ich miejsce przyjmowanie niekoniecznie kompetentnych ale współpracujących z władzą i wreszcie stalinowskie metody przesłuchań które z niewinnego człowieka zrobią głównego podejrzanego. To wszystko i wiele, wiele więcej znajdziecie w tej lekturze.

Literatura faktu opowiadająca o jednym z głośniejszych morderstw dokonanych przez ówczesne służby milicji na maturzyście Grzegorzu Przemyku. Książka o tym, co mogą zrobić władze aby zatuszować bardzo niewygodną dla nich sprawę. Straszenie świadków, wpływanie na ich otoczenie, odsuwanie od sprawy prokuratorów przychylnym opozycji a na ich miejsce przyjmowanie niekoniecznie...

„Jane Eyre. Autobiografia” to klasyczna historia miłosna w iście dziewiętnastowiecznym stylu. Wyrafinowana, momentami patetyczna, ale pełna uroku i wdzięku tak jak jej bohaterowie. Wzruszająca, wciągająca i zachwycająca. Godna mitu jaki wokół niej urósł przez ponad sto pięćdziesiąt lat. Jedna z tych powieści, które każdy powinien choć raz w swoim życiu przeczytać.

„Jane Eyre. Autobiografia” to klasyczna historia miłosna w iście dziewiętnastowiecznym stylu. Wyrafinowana, momentami patetyczna, ale pełna uroku i wdzięku tak jak jej bohaterowie. Wzruszająca, wciągająca i zachwycająca. Godna mitu jaki wokół niej urósł przez ponad sto pięćdziesiąt lat. Jedna z tych powieści, które każdy powinien choć raz w swoim życiu przeczytać.

Świetnie napisana książka! Znakomita, oparta na ogromnej liczbie dokumentów analiza postaci Stefana Starzyńskiego, ale także II Rzeczpospolitej. Pozycja obowiązkowa dla miłośników Warszawy, interesujących się historią okresu międzywojennego.

Świetnie napisana książka! Znakomita, oparta na ogromnej liczbie dokumentów analiza postaci Stefana Starzyńskiego, ale także II Rzeczpospolitej. Pozycja obowiązkowa dla miłośników Warszawy, interesujących się historią okresu międzywojennego.

"Uśpiony głos" to bardzo poruszające historie, ale lubię literaturę które ma taką siłę wyrazu i tym samym siłę oddziaływania na czytelnika. Wydarzenia z tego okresu nie są dobrze znane wielu z nas, chyba nawet nie ma zbyt wiele literatury na ten temat, tymczasem wydarzenia związane z hiszpańską wojną domową pełne są ludzkich dramatów, a czytanie o nich to wiele emocji..polecam.

"Uśpiony głos" to bardzo poruszające historie, ale lubię literaturę które ma taką siłę wyrazu i tym samym siłę oddziaływania na czytelnika. Wydarzenia z tego okresu nie są dobrze znane wielu z nas, chyba nawet nie ma zbyt wiele literatury na ten temat, tymczasem wydarzenia związane z hiszpańską wojną domową pełne są ludzkich dramatów, a czytanie o nich to wiele...

"Ludzka skaza" to historia Colemana Silka. Bohater jest szanowanym uniwersyteckim profesorem w starszym wieku. Kiedy zostaje niesłusznie posądzony o rasizm, rezygnuje ze stanowiska na uczelni. O tym, że oskarżenie było bezpodstawne, wie jednak tylko on sam – Coleman. Pewnego dnia poznaję Faunię i wplątuje się w skandalizujący romans z tą kobietą o połowę młodszą od niego. Mężczyzna zostanie postawiony przed koniecznością wyboru pomiędzy namiętnością i pożądaniem do Faunii, a ujawnieniem skrywanego od lat sekretu.

"Ludzka skaza" to historia Colemana Silka. Bohater jest szanowanym uniwersyteckim profesorem w starszym wieku. Kiedy zostaje niesłusznie posądzony o rasizm, rezygnuje ze stanowiska na uczelni. O tym, że oskarżenie było bezpodstawne, wie jednak tylko on sam – Coleman. Pewnego dnia poznaję Faunię i wplątuje się w skandalizujący romans z tą kobietą o połowę młodszą od niego....

Od pierwszych stron, niespiesznie, powoli wdrażałam się w fabułę, która kryje wiele niespodzianek. Jednak musimy być cierpliwi i stłamsić w sobie chęć przejścia od razu na ostatnie strony.Warto zaczekać i wraz z kolejnymi wątkami odkryć to, co przygotował nam autor.Książka stanowi strzępki wspomnień, dawnych,ulotnych chwil, pozornie już nieistotnych i przeszłych,a jednak tak ważnych dla całości.Przeszłość bowiem wydaje się nam nieruchomym, zamkniętym przedziałem czasu, jednak jak się okazuje, często to co się wydarzyło zmieniamy, dostosowujemy tak, aby nam pasowało, aby łatwiej nam było ją zaakceptować.

Od pierwszych stron, niespiesznie, powoli wdrażałam się w fabułę, która kryje wiele niespodzianek. Jednak musimy być cierpliwi i stłamsić w sobie chęć przejścia od razu na ostatnie strony.Warto zaczekać i wraz z kolejnymi wątkami odkryć to, co przygotował nam autor.Książka stanowi strzępki wspomnień, dawnych,ulotnych chwil, pozornie już nieistotnych i przeszłych,a jednak...

Świetny reportaż,dzięki któremu możemy poznać fascynującą kobietę, cygańską poetkę Bronisławę Wajs zwaną Papuszą, która nie miała łatwego życia. Autorka przeniosła mnie w niesamowity świat Cyganów, zamknięty dla "obcych", kierujący się swoimi prawami i zasadami.

Świetny reportaż,dzięki któremu możemy poznać fascynującą kobietę, cygańską poetkę Bronisławę Wajs zwaną Papuszą, która nie miała łatwego życia. Autorka przeniosła mnie w niesamowity świat Cyganów, zamknięty dla "obcych", kierujący się swoimi prawami i zasadami.

Wspaniały zbiór ponadczasowych opowiadań.
Autor znakomicie portretuje wyrywki z życia zwykłego człowieka. Dogłębny obraz ludzkiej psychiki na tle określonych wydarzeń. Niezwyczajność dostrzeżona w zwyczajności. Wspaniała proza!

Wspaniały zbiór ponadczasowych opowiadań.
Autor znakomicie portretuje wyrywki z życia zwykłego człowieka. Dogłębny obraz ludzkiej psychiki na tle określonych wydarzeń. Niezwyczajność dostrzeżona w zwyczajności. Wspaniała proza!

Z pewnością Kino i resztę świata można polecić każdemu, kto ceni twórczość laureata Oscara. Reżyser opowiada o swoich filmach ciekawie i barwnie, ciepło wspominając ludzi, z którymi miał okazję współpracować, a także swoich uczniów ze słynnego „Zespołu X”.

Z pewnością Kino i resztę świata można polecić każdemu, kto ceni twórczość laureata Oscara. Reżyser opowiada o swoich filmach ciekawie i barwnie, ciepło wspominając ludzi, z którymi miał okazję współpracować, a także swoich uczniów ze słynnego „Zespołu X”.

Ta książka zapewne zadowoli wielbicieli utworów o odmiennej i ciekawej konstrukcji, w których pojawia się zabawa formą i forma ta przybiera niejako funkcję nadrzędną w tekście. W tym przypadku mamy trzy przeplatające się narracje, które autor zestawił w specyficzny sposób. Stopniowo poznajemy fabułę i zaczyna ona nas wciągać, z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej i bardziej. W pewnym momencie jesteśmy już myślami w Hiszpanii lat 70 i 80. I to w tej książce jest piękne.

Ta książka zapewne zadowoli wielbicieli utworów o odmiennej i ciekawej konstrukcji, w których pojawia się zabawa formą i forma ta przybiera niejako funkcję nadrzędną w tekście. W tym przypadku mamy trzy przeplatające się narracje, które autor zestawił w specyficzny sposób. Stopniowo poznajemy fabułę i zaczyna ona nas wciągać, z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej i...

Można powiedzieć wiele ciepłych słów pod adresem „Domu ciszy”. To proza bardzo pojemna, emocjonalna i pełna psychologicznej głębi, a jednocześnie nie przytłaczająca i w żadnej mierze nie utrudniająca zrozumienia tego, co rozgrywa się między bohaterami powieści. Urzeka swoją kameralną atmosferą i bezpretensjonalnością. Uwodzi dźwiękami muzyki.

Można powiedzieć wiele ciepłych słów pod adresem „Domu ciszy”. To proza bardzo pojemna, emocjonalna i pełna psychologicznej głębi, a jednocześnie nie przytłaczająca i w żadnej mierze nie utrudniająca zrozumienia tego, co rozgrywa się między bohaterami powieści. Urzeka swoją kameralną atmosferą i bezpretensjonalnością. Uwodzi dźwiękami muzyki.

Patria to historia dramatu dwóch rodzin, które mają za sobą wspólną przeszłość, jednak różnice poglądowe nie pozwalają się im porozumieć. To także hiszpański obraz radzenia sobie ze śmiercią, oswajania z nią, oraz portret młodych ludzi, którzy chcą zapomnieć o wojnie i wyjeżdżają próbując się odnaleźć w nowym miejscu. Patria to najważniejsza książka hiszpańska ostatnich lat. Jeśli chcemy zrozumieć do czego prowadzi wojna poglądów, wojna bratobójcza to jest to lektura obowiązkowa. Choć jest to powieść fabularyzowana, a postacie są fikcyjne to wierzę, że obrazuje życie Basków, którzy w walce o niepodległość zapomnieli o człowieczeństwie.

Patria to historia dramatu dwóch rodzin, które mają za sobą wspólną przeszłość, jednak różnice poglądowe nie pozwalają się im porozumieć. To także hiszpański obraz radzenia sobie ze śmiercią, oswajania z nią, oraz portret młodych ludzi, którzy chcą zapomnieć o wojnie i wyjeżdżają próbując się odnaleźć w nowym miejscu. Patria to najważniejsza książka hiszpańska ostatnich...

Portrety codzienności pisane pięknym językiem. Proste historie o zwykłych sprawach: spotkaniach na klatce schodowej, zabawie w wojnę, spotkaniu autorskim. Bez efektów specjalnych i sztuczności. Ciekawie było poznać twórczość Kornela Filipowicza.

Portrety codzienności pisane pięknym językiem. Proste historie o zwykłych sprawach: spotkaniach na klatce schodowej, zabawie w wojnę, spotkaniu autorskim. Bez efektów specjalnych i sztuczności. Ciekawie było poznać twórczość Kornela Filipowicza.

Powieść jest drugą częścią trylogii autorstwa słynnego współczesnego pisarza. Pierwsza, "Amerykańska sielanka" opisuje radykalną histerię końca lat sześćdziesiątych, druga - "Wyszłam za komunistę" – reakcyjną histerię wczesnych lat pięćdziesiątych. Jest to gorzki, zjadliwy obraz epoki maccarthyzmu, stanowiący również zapis amerykańskiego stylu życia.

Powieść jest drugą częścią trylogii autorstwa słynnego współczesnego pisarza. Pierwsza, "Amerykańska sielanka" opisuje radykalną histerię końca lat sześćdziesiątych, druga - "Wyszłam za komunistę" – reakcyjną histerię wczesnych lat pięćdziesiątych. Jest to gorzki, zjadliwy obraz epoki maccarthyzmu, stanowiący również zapis amerykańskiego stylu życia.

Rosario Tijeras to skomplikowana opowieść o skomplikowanej kobiecie. Podobno kobiety takie są, ale to, jaka była Rosario nie wiedział nikt, tak samo jak nikt nie znał jej prawdziwej tożsamości. Jedyną osobą, przed którą się otworzyła i której zwierzała się to przyjaciel jej kochanka. Traktowała Go jak swojego powiernika, chociaż on sam żywił do niej uczucia o wiele głębsze. To właśnie on jest narratorem powieści. Opowiada losy jej życia, gdy tymczasem ona leży na stole operacyjnym, „podziurawiona” od kul. Przez całą fabułę łudziłam się wraz z narratorem, że Rosario uda się wymknąć śmierci.

Rosario Tijeras to skomplikowana opowieść o skomplikowanej kobiecie. Podobno kobiety takie są, ale to, jaka była Rosario nie wiedział nikt, tak samo jak nikt nie znał jej prawdziwej tożsamości. Jedyną osobą, przed którą się otworzyła i której zwierzała się to przyjaciel jej kochanka. Traktowała Go jak swojego powiernika, chociaż on sam żywił do niej uczucia o wiele głębsze....

„Kuba. Syndrom wyspy” to reporterska książka o wyspie Fidela Castro: o rewolucji i dysydentach, o Kubankach próbujących zdobyć podpaski i o Kubańczykach, którzy obrażają rewolucyjną poprawność obyczajową szortami i sandałami. Jest tu dawna świetność Hawany, do której uciekali przed prohibicją amerykańcy mafiosi, są prosięta hodowane w wannach i jest krowa, która została bohaterką rewolucji. Syndrom wyspy ma smak Cuba Libre!

„Kuba. Syndrom wyspy” to reporterska książka o wyspie Fidela Castro: o rewolucji i dysydentach, o Kubankach próbujących zdobyć podpaski i o Kubańczykach, którzy obrażają rewolucyjną poprawność obyczajową szortami i sandałami. Jest tu dawna świetność Hawany, do której uciekali przed prohibicją amerykańcy mafiosi, są prosięta hodowane w wannach i jest krowa, która została...

Kolejny tom Sagi o Lipowie. Polecam przed przeczytaniem tej pozycji jeszcze raz sięgnąć po "Czarne narcyzy" ponieważ autorka w "Norze" odwołuje się licznie do poprzedniego tomu. Polecam lekturę :)

Kolejny tom Sagi o Lipowie. Polecam przed przeczytaniem tej pozycji jeszcze raz sięgnąć po "Czarne narcyzy" ponieważ autorka w "Norze" odwołuje się licznie do poprzedniego tomu. Polecam lekturę :)

Książka jest rewelacyjna - z jednej strony tropikalne dekoracje, a z drugiej realia dyktatury są dość uniwersalne. Naturalnie dyktatura Trujillo znacząco różni się od dyktatur wschodnioeuropejskich, ale też od Hiszpanii za Franco. Patrząc na poziom okrucieństwa, jak i degrengoladę (prywatyzacja państwa, coś na kształt prawa pierwszej nocy, itd.) przypomina to bardziej zderzenie realiów latynoamerykańskich i afrykańskich. Niemniej psychologiczne zależności - zniewolenie, podporządkowanie, uzależnienie, upodlenie, napuszczanie jednych na drugich to coś, co było obecne w każdym państwie totalitarnym.

Książka jest rewelacyjna - z jednej strony tropikalne dekoracje, a z drugiej realia dyktatury są dość uniwersalne. Naturalnie dyktatura Trujillo znacząco różni się od dyktatur wschodnioeuropejskich, ale też od Hiszpanii za Franco. Patrząc na poziom okrucieństwa, jak i degrengoladę (prywatyzacja państwa, coś na kształt prawa pierwszej nocy, itd.) przypomina to bardziej...