Myślę, że dla reżysera wychowanego na filmie (rejestrowanego na taśmie filmowej),video jest swego rodzaju "techniką dla idiotów". Nie stawia żadnych absolutnie trudności. Oświetlenie jest zawsze wystarczające, ruch nienaturalnie lekkiej kamery zbyt łatwy, a taśma, którą można zmazać w każdej chwili, jest nieograniczona. Wszystko to powoduje, że w czasie pracy nie ma napięcia, nie ma atmosfery ostateczności i ryzyka. A to właśnie charakteryzuje pracę nad dobrym filmem i to musi towarzyszyć również zdjęciom próbnym. - Andrzej Wajda

Myślę, że dla reżysera wychowanego na filmie (rejestrowanego na taśmie filmowej),video jest swego rodzaju "techniką dla idiotów". Nie stawia żadnych absolutnie trudności. Oświetlenie jest zawsze wystarczające, ruch nienaturalnie lekkiej kamery zbyt łatwy, a taśma, którą można zmazać w każdej chwili, jest nieograniczona. Wszystko to powoduje, że w czasie pracy nie ma...

Akcenty na okładce powinny być inaczej rozłożone. „Kino i reszta świata”- wytłuszczone wielkimi literami a „Autobiografia”- małymi. Bo Wajda pisze głównie o swoich filmach i procesie ich powstawania a o sobie prawie wcale. Na dodatek opis na okładce też kłamie, bo anegdot zasadzie w książce nie ma. Wajda wielkim reżyserem był, słusznie nazywanym „Matejką polskiego kina”, lecz lekkiego pióra nie miał. Książka jest poważna, sucha, nieco nużąca. Miejscami opisy najlepszych filmów autora są porywające, ale generalnie czyta się średnio.

Akcenty na okładce powinny być inaczej rozłożone. „Kino i reszta świata”- wytłuszczone wielkimi literami a „Autobiografia”- małymi. Bo Wajda pisze głównie o swoich filmach i procesie ich powstawania a o sobie prawie wcale. Na dodatek opis na okładce też kłamie, bo anegdot zasadzie w książce nie ma. Wajda wielkim reżyserem był, słusznie nazywanym „Matejką polskiego kina”,...

Dobra, udana książka, która bardzo nakreśla Andrzeja Wajdę zarówno jako człowieka, twórcę ale też odbiorcę. Ma sporo anegdot, mnóstwo listów i prywatnych notatek, które tak naprawdę pokazują wielkie sławy polskiego kino zza kulis.
Jest udaną autobiografią, z pewnością, ale z całą mocą zasługuje też na miano przyjemnie napisanej fabuły, bo właśnie tak się ją czyta - jak historie, z magicznymi bohaterami. I chociaż nie wszystkie "rozdziały" były porywające, to można sobie to wynagrodzić chociażby fotosami z planów i nie tylko.
Polecam!

Dobra, udana książka, która bardzo nakreśla Andrzeja Wajdę zarówno jako człowieka, twórcę ale też odbiorcę. Ma sporo anegdot, mnóstwo listów i prywatnych notatek, które tak naprawdę pokazują wielkie sławy polskiego kino zza kulis.
Jest udaną autobiografią, z pewnością, ale z całą mocą zasługuje też na miano przyjemnie napisanej fabuły, bo właśnie tak się ją czyta - jak...

Z pewnością Kino i resztę świata można polecić każdemu, kto ceni twórczość laureata Oscara. Reżyser opowiada o swoich filmach ciekawie i barwnie, ciepło wspominając ludzi, z którymi miał okazję współpracować, a także swoich uczniów ze słynnego „Zespołu X”.

Z pewnością Kino i resztę świata można polecić każdemu, kto ceni twórczość laureata Oscara. Reżyser opowiada o swoich filmach ciekawie i barwnie, ciepło wspominając ludzi, z którymi miał okazję współpracować, a także swoich uczniów ze słynnego „Zespołu X”.

Widząc oceny tej autobiografii przestraszyłem się. Czyżby kolejna nudnawa, cukierkowa biografia nie wnosząca nic ciekawego ponad to, co można wyczytać w notkach Wikipedii?
Otóż nie... Już sam początek i historia rodzinnej szabli odnalezionej przez reżysera po latach jest bardzo interesująca. Kolejne rozdziały - jak te hołdujące znakomitym aktorom - Tadeuszowi Łomnickiemu i Zbigniewowi Cybulskiemu dodają książce wyrazu.

Odnajdziemy także ciekawe spostrzeżenia, rozprawienie się z mitem "przyjaznego władzy komunistycznej", miękkiego reżysera.

Polecam.

Widząc oceny tej autobiografii przestraszyłem się. Czyżby kolejna nudnawa, cukierkowa biografia nie wnosząca nic ciekawego ponad to, co można wyczytać w notkach Wikipedii?
Otóż nie... Już sam początek i historia rodzinnej szabli odnalezionej przez reżysera po latach jest bardzo interesująca. Kolejne rozdziały - jak te hołdujące znakomitym aktorom - Tadeuszowi Łomnickiemu i...

Długo nie miałam ochoty zabrać się za tę książkę. Poważny reżyser to i opowieść będzie nudna i poważna. Nie było tak źle. Choć jak dla mnie za dużo polityki a za mało opowieści o sobie. Pod koniec trochę mi się już dłużyło i pewne rzeczy opuszczałam.

Długo nie miałam ochoty zabrać się za tę książkę. Poważny reżyser to i opowieść będzie nudna i poważna. Nie było tak źle. Choć jak dla mnie za dużo polityki a za mało opowieści o sobie. Pod koniec trochę mi się już dłużyło i pewne rzeczy opuszczałam.