Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cudowne podsumowanie serii.
Zostanie ona w mojej pamięci na długo.

Cudowne podsumowanie serii.
Zostanie ona w mojej pamięci na długo.

Zafon nigdy mnie nie zawodzi.
Kolejny już raz zostałam wessana do świata przedstawionego w jego książce.
Polecam wszystkim!

Zafon nigdy mnie nie zawodzi.
Kolejny już raz zostałam wessana do świata przedstawionego w jego książce.
Polecam wszystkim!

Książka porusza ciekawy temat, jednak jestem lekko rozczarowana. Trudno mi było przez nią przebrnąć do końca.
Mimo wszystko polecam.

Książka porusza ciekawy temat, jednak jestem lekko rozczarowana. Trudno mi było przez nią przebrnąć do końca.
Mimo wszystko polecam.

"Pan Tadeusz" całkowicie zasługuje na miano epopei narodowej.
Mickiewicz był niekwestionowanym geniuszem.

"Pan Tadeusz" całkowicie zasługuje na miano epopei narodowej.
Mickiewicz był niekwestionowanym geniuszem.

Wspaniała książka!
Przeczytałam "Cień wiatru" w trzy dni. Uwinęłabym się szybciej ale kiedyś trzeba jeść i spać. Nie mogłam się oderwać od tej powieści.
Moją ulubioną postacią, jak pewnie wielu z Was, który przeczytali, jest Fermin. Jego charyzma i poczucie humoru sprawiają, że z kryminalistycznie barwionego dramatu powstaje momentami inteligentna komedia.
Muszę się pochwalić, że zgadłam na początku o co chodzi z tajemniczym palaczem książek Caraxa, ale cała reszta była dla mnie całkowitym zaskoczeniem.
Zamówiłam kolejne dwie części "Cmentarza zapomnianych książek" i już niecierpliwie czekam na kolejną, która jest w trakcie tworzenia przez Zafona.
Polecam wszystkim!

Wspaniała książka!
Przeczytałam "Cień wiatru" w trzy dni. Uwinęłabym się szybciej ale kiedyś trzeba jeść i spać. Nie mogłam się oderwać od tej powieści.
Moją ulubioną postacią, jak pewnie wielu z Was, który przeczytali, jest Fermin. Jego charyzma i poczucie humoru sprawiają, że z kryminalistycznie barwionego dramatu powstaje momentami inteligentna komedia.
Muszę się...

Gorsza od pierwszej części, ale wciąż ciekawa.
Polecam.

Gorsza od pierwszej części, ale wciąż ciekawa.
Polecam.

Książka lekko kontrowersyjna w kraju zatwardziałych katolików.
Fabuła wciąga, można się postawić na miejscu bohaterów.
Taki był zamysł autora - nie nadał tytułowemu gejowi imienia, żeby mógł się nim poczuć każdy z nas.
Nie jest to książka przesiąknięta homoseksualizmem ani nie gloryfikuje tej orientacji seksualnej. Pokazuje, że homoseksualiści w niczym nie różnią się od osób hetero i ja w zupełności się z tym zgadzam.
Bardzo ciekawa książka.
Potrzebna ludziom w Polsce.
Gorąco polecam.

Książka lekko kontrowersyjna w kraju zatwardziałych katolików.
Fabuła wciąga, można się postawić na miejscu bohaterów.
Taki był zamysł autora - nie nadał tytułowemu gejowi imienia, żeby mógł się nim poczuć każdy z nas.
Nie jest to książka przesiąknięta homoseksualizmem ani nie gloryfikuje tej orientacji seksualnej. Pokazuje, że homoseksualiści w niczym nie różnią się od...

Wspaniała książka!

Szczerze, nie spodziewałam się, że tak bardzo spodoba mi się styl pana Kopra. Jest to pierwsza, ale na pewno nie ostatnia książka jego autorstwa którą przeczytałam.

Dużo dowiedziałam się o życiu prywatnym naszego ukochanego wieszcza
narodowego i miał on za uszami!

Spodobało mi się przeczytane w recenzji Dotka76 zdanie: "Nie wiedziałam, że wieszcz miał tak niespożyte apetyty i z taką determinacją przekazywał geny."
Czytając uśmiałam się, momentami byłam oburzona, czasami smutna.

Twórczość i życie prywatne pana Adama bardzo się ze sobą wiązało, więc sądzę iż każdy czytelnik którego chociaż trochę interesuje epoka romantyzmu w Polsce powinien się zapoznać z tą książką.
Gdyby w szkole trochę więcej mówiło się o życiu prywatnym poetów i artystów większa ilość młodych ludzi z czystej ciekawości sięgała by po ich twórczość. Tak jest w moim przypadku. Moja polonistka nie owijając w bawełnę wplotła w swoje streszczenie biografii poety parę zdać o Ksawerze Deybel i bum! Wiedziałam, że muszę przeczytać o szczegółach, co zachęciło mnie do przeczytania tej książki i do zapoznania się z sześćset stronicową biografią Mickiewicza.

Sławomir Koper nie oszczędza Adama, często humorystycznie podkreśla pewne fragmenty.

Polecam wszystkim!


"Tak się dziwnie składało, że najbardziej wrażliwe na urok Mickiewicza były mężatki, a on doskonale odnajdywał się w trójkątach małżeńskich. A czasami nawet preferował figury o większej liczbie wierzchołków." str.38

Wspaniała książka!

Szczerze, nie spodziewałam się, że tak bardzo spodoba mi się styl pana Kopra. Jest to pierwsza, ale na pewno nie ostatnia książka jego autorstwa którą przeczytałam.

Dużo dowiedziałam się o życiu prywatnym naszego ukochanego wieszcza
narodowego i miał on za uszami!

Spodobało mi się przeczytane w recenzji Dotka76 zdanie: "Nie wiedziałam, że wieszcz...

Wspaniała książka, jedna z lepszych które czytałam w dzieciństwie.

Wspaniała książka, jedna z lepszych które czytałam w dzieciństwie.

eh...
Cóż mogę napisać bądź powiedzieć żeby było to oryginalne...
Chyba nic, jednak i tak dorzucę swoje dwa grosze.

Jest to jedna z moich ulubionych serii dla młodzieży, na szczycie z przygodami Percy'ego Jacksona.

Pierwszy raz "Ciemność" przeczytałam od razu po polskiej premierze w 2012 roku. Fanką serii zostałam na początku roku 2010 kiedy jedynymi do tej pory wydanymi książkami były "Niepokój" i "Głód", niecierpliwie czekałam rok za rokiem, na kolejne wspaniałe części i nigdy się nie zawiodłam...

Jednak te przerwy w czytaniu sprawiały, że zapominałam fragmenty fabuły (momentami zawiłej), która była istotna oraz niektórych bohaterów, jednak i tak przeczytałam "Ciemność" i pokochałam od pierwszej strony. Wciąż miałam jednak w sobie swojakie poczucie winy... że nie do końca wyciągnęłam z książki wszystko. Postanowiłam przeczytać całą serię od nowa kiedy tylko będzie już ona kompletna.

Owo postanowienie właśnie spełniłam (sierpień 2014). Przeczytałam całą serię w przeciągu trzech tygodni, miałam trochę czasu wolnego biorąc pod uwagę, że są wakacje.

Okazało się, że zmieniłam się przez te kilka lat i to znacznie. Widać to w mojej odmiennej postawie do niektórych postaci.

Polubiłam Sama, który kiedyś tylko mnie irytował, a teraz jest mi go bardzo przykro i bardzo rozumiem jego zmagania.

Astrid wciąż mnie irytuje, jak ja jej nie znoszę.

Diana od zawsze była moją ulubienicą, nawet wzięłam sobie imie Diana na bieżmowaniu, żeby było śmiesznie, właśnie po tej naszej książkowej Dianie.

Caine... kiedyś to on był dla mnie tym wspaniałym, ale teraz wydaje mi się, że zachowuje się jak dupek ale to nie umniejsza mojej miłości.

Edilio, kiedyś dla mnie obojętny, teraz jedna z moich ukochanych postaci.

Są też inni Toto, Howard, Lana, Sanjit...

Napewno jeszcze kiedyś wrócę do tej serii, żeby znowu odświeżyć sobie wspomnienia.

Polecam wszystkim :)

eh...
Cóż mogę napisać bądź powiedzieć żeby było to oryginalne...
Chyba nic, jednak i tak dorzucę swoje dwa grosze.

Jest to jedna z moich ulubionych serii dla młodzieży, na szczycie z przygodami Percy'ego Jacksona.

Pierwszy raz "Ciemność" przeczytałam od razu po polskiej premierze w 2012 roku. Fanką serii zostałam na początku roku 2010 kiedy jedynymi do tej pory wydanymi...

Polecam fanom mitologii bez cenzury ;)

Polecam fanom mitologii bez cenzury ;)

Wspaniała seria!

Sięgnęłam po nią po obejrzeniu pierwszego odcinka serialu.
Zawsze wolę przeczytać książkę, przed obejrzeniem ekranizacji więc porzuciłam na jakiś czas serial i zabrałam się za powieść.
Pochłonęłam ją w tydzień na wakacjach! Wciąga i ma bardzo dużo ciekawych wątków!! Uwielbiam Tyriona!

Polecam wszystkim!

Wspaniała seria!

Sięgnęłam po nią po obejrzeniu pierwszego odcinka serialu.
Zawsze wolę przeczytać książkę, przed obejrzeniem ekranizacji więc porzuciłam na jakiś czas serial i zabrałam się za powieść.
Pochłonęłam ją w tydzień na wakacjach! Wciąga i ma bardzo dużo ciekawych wątków!! Uwielbiam Tyriona!

Polecam wszystkim!

Nie polecam, jeśli już chcecie przeczytać tę książkę wypożyczcie ją z biblioteki, wydajcie te pieniądze na coś lepszego.

Nie polecam, jeśli już chcecie przeczytać tę książkę wypożyczcie ją z biblioteki, wydajcie te pieniądze na coś lepszego.