Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Łzy mojej duszy” to z pewnością książka trudna. Książka, która ukazuje brzmienie prawdziwego głosu Korei Północnej. Historia jej autorki jest przykładem prawdziwego cierpienia, wynikającego z całkowitego zamknięcia na resztę świata i dokonania najokrutniejszego możliwego czynu, na rzecz rzekomej utopii, a w rzeczywistości świata pełnego obłudy, fałszu oraz bezlitosnej propagandy. Polecam osobom, które chcą dowiedzieć się, jaka jest Korea Północna z punktu widzenia osoby, której udało się opuścić to zmanipulowane społeczeństwo i odkryć swoje życie na nowo.

„Łzy mojej duszy” to z pewnością książka trudna. Książka, która ukazuje brzmienie prawdziwego głosu Korei Północnej. Historia jej autorki jest przykładem prawdziwego cierpienia, wynikającego z całkowitego zamknięcia na resztę świata i dokonania najokrutniejszego możliwego czynu, na rzecz rzekomej utopii, a w rzeczywistości świata pełnego obłudy, fałszu oraz bezlitosnej...

==Spoiler, poważny spoiler, oznaczam podwójnie!==
Śmierć Oksany bardzo mną wstrząsnęła i sprawiła, że miałam problem z dokończeniem tej książki. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. To było mocne, bardzo mocne. Jest to jeden z moich ulubionych tytułów z tych w tematyce wschodniej, a czytam ich ostatnio wiele, jednak mam do niego tak ogromny sentyment, że czytając teraz drugą książkę z trylogii ukraińskiej wracam wspomnieniami do sceny w więzieniu, w której po raz ostatni widzimy Osksanę. Mam nadzieję, że jej syn będzie szczęśliwy w nowym miejscu. Odejmuję jedną gwiazdkę - może i jest to działanie z pobudek osobistych, ale nie potrafię pogodzić się z tym.

Jako osoba kochająca Ukrainę - polecam, aczkolwiek pojawia się kilka smutnych i przerażających faktów, które mogą do niej lekko zniechęcić.

==Spoiler, poważny spoiler, oznaczam podwójnie!==
Śmierć Oksany bardzo mną wstrząsnęła i sprawiła, że miałam problem z dokończeniem tej książki. Nie spodziewałam się takiego zakończenia. To było mocne, bardzo mocne. Jest to jeden z moich ulubionych tytułów z tych w tematyce wschodniej, a czytam ich ostatnio wiele, jednak mam do niego tak ogromny sentyment, że czytając teraz...

Przesadnie tryskająca optymizmem książka, co sprawia, że jest lekko irytująca, coś na zasadzie "życie jest piękne, a ty je marnujesz, zrób coś ze sobą!". Okropnie mnie drażniła. Czytając ją w trakcie potężnego epizodu depresji miałam ochotę ją podrzeć. Polecam tylko niepoprawnym optymistom.

Przesadnie tryskająca optymizmem książka, co sprawia, że jest lekko irytująca, coś na zasadzie "życie jest piękne, a ty je marnujesz, zrób coś ze sobą!". Okropnie mnie drażniła. Czytając ją w trakcie potężnego epizodu depresji miałam ochotę ją podrzeć. Polecam tylko niepoprawnym optymistom.