Jestem rozczarowana książką, ogólnie ciekawi mnie motyw Yakuzy i spodziewałam się że znajdę tu sporo wątków tego typu, a tu klapa. Opowieść o dziewczynie, która się zatraciła i zgubiła w życiu. Historia o narkotykach, toksycznych relacjach i zniszczonej godności.

Jestem rozczarowana książką, ogólnie ciekawi mnie motyw Yakuzy i spodziewałam się że znajdę tu sporo wątków tego typu, a tu klapa. Opowieść o dziewczynie, która się zatraciła i zgubiła w życiu. Historia o narkotykach, toksycznych relacjach i zniszczonej godności.

Rozczarowanie. Sięgnęłam po tę pozycję, żeby dowiedzieć się czegoś o Yakuzie, a dostałam... No właśnie. Historię japońskiej nastolatki, która weszła na drogę narkotyków. Yakuzy w tej książce praktycznie nie ma.

Rozczarowanie. Sięgnęłam po tę pozycję, żeby dowiedzieć się czegoś o Yakuzie, a dostałam... No właśnie. Historię japońskiej nastolatki, która weszła na drogę narkotyków. Yakuzy w tej książce praktycznie nie ma.

Jest ok ale nie powala. Czytałam lepsze książki.

Jest ok ale nie powala. Czytałam lepsze książki.

młody byłem jak to czytałem, podobało mi się

młody byłem jak to czytałem, podobało mi się

Książka napisana bardzo "po łebkach". Nie znajdziemy tu opisu jak wygląda od środka życie yakuzy. Bardzo ogólnikowe opisy wszystkiego. Autorka mogłaby np dokładniej opisać nam jak wyglądała jej praca hostessy, co musiała robić, na pewno wiele osób z chęcią by o tym przeczytało. A tak dostajemy bardzo ogólnie napisaną historię życia autorki, która nie była nawet ciekawa.

Książka napisana bardzo "po łebkach". Nie znajdziemy tu opisu jak wygląda od środka życie yakuzy. Bardzo ogólnikowe opisy wszystkiego. Autorka mogłaby np dokładniej opisać nam jak wyglądała jej praca hostessy, co musiała robić, na pewno wiele osób z chęcią by o tym przeczytało. A tak dostajemy bardzo ogólnie napisaną historię życia autorki, która nie była nawet...

Totalna porażka. Liczyłam na ciekawą historię z mafią w tle, a tymczasem dostajemy historię zbuntowanej nastolatki, która najpierw ćpa, a następnie wchodzi w toksyczne związki. W ogóle nie uczy się na błędach, a ostatecznie stwierdza, że musi o tym napisać książkę. Dawno nie czytałam nic tak złego.

Totalna porażka. Liczyłam na ciekawą historię z mafią w tle, a tymczasem dostajemy historię zbuntowanej nastolatki, która najpierw ćpa, a następnie wchodzi w toksyczne związki. W ogóle nie uczy się na błędach, a ostatecznie stwierdza, że musi o tym napisać książkę. Dawno nie czytałam nic tak złego.

Jeżeli ktoś chciałby dowiedzieć się czegoś o japońskiej mafii może się bardzo rozczarować. Takich informacji praktycznie nie ma w książce. Jest za to historia dziewczyny, która żyła blisko organizacji Yakuzy. Shoko jest bardzo zagubiona w świecie mafii, a mimo wszystko cały czas kręci się w okół ludzi z tej organizacji. I tak jak pisałam na początku, dużo o ludziach i nic o mafii... Złe towarzystwo, narkotyki... I szczęśliwe zakończenie.

Jeżeli ktoś chciałby dowiedzieć się czegoś o japońskiej mafii może się bardzo rozczarować. Takich informacji praktycznie nie ma w książce. Jest za to historia dziewczyny, która żyła blisko organizacji Yakuzy. Shoko jest bardzo zagubiona w świecie mafii, a mimo wszystko cały czas kręci się w okół ludzi z tej organizacji. I tak jak pisałam na początku, dużo o ludziach i nic o...

Daje polowe gwiazdek ponieważ jak dla mnie to książka powinna być zatytułowana inaczej... dlaczego? Ponieważ o yakuzie tak naprawdę jest szczątek informacji... shoko owszem jest córka mężczyzny który do niej należy owszem mężczyzn których spotyka również należą ale to na tyle to bardziej autobiografia japońskiej zagubionej dziewczyny która wpadła w złe towarzystwo i jak dla mnie książka nie ma z yakuza nic wspólnego kiedy czytam innych komentarze to w zupełności muszę się zgodzić ze zostaliśmy trochę a może bardziej niż trochę nabrani tytułem i dlatego sięgnęliśmy po ta książkę jeżeli chodzi o metoryke itd to jest ok można przeczytać ale spodziewałem się zupełnie innej opowiesci

Daje polowe gwiazdek ponieważ jak dla mnie to książka powinna być zatytułowana inaczej... dlaczego? Ponieważ o yakuzie tak naprawdę jest szczątek informacji... shoko owszem jest córka mężczyzny który do niej należy owszem mężczyzn których spotyka również należą ale to na tyle to bardziej autobiografia japońskiej zagubionej dziewczyny która wpadła w złe towarzystwo i jak dla...

Po nieco ponad 200 stronach tego niewydarzonego tworu usilnie próbowałam sobie przypomnieć, po co ja to zaczęłam czytać? Zdaje się, że byłam ciekawa, jak jest zorganizowana yakuza, jak żyje japoński gangster i miałam nadzieję, że córka przestępcy będzie mogła przedstawić unikalny punkt widzenia osoby "ze środka".

Zdążyłam się już przyzwyczaić, że japońska estetyka powieściowa i sposób prowadzenia narracji daleki jest od Balzaca i Dickensa, ale nigdy jeszcze lakoniczność, brak psychologicznej głębi, drętwe dialogi, które nic nie wnoszą i zerowa dynamika nie uderzyły mnie tak wyraźnie. Miejscami miałam brzydkie skojarzenia z parszywymi fanfickami - ten sam poziom głupiej brutalności i ten sam poziom zaangażowania autora w to, co się dzieje z bohaterami. Dziwne tym bardziej, że to przecież biografia.

Tradycyjnie zatem nasza bohaterka nie jest dzieckiem szczęśliwym i tradycyjnie pod wpływem siostry wpada w tak zwane złe towarzystwo. Towarzyszą jej przy tym jakieś uczucia? Czy jest zagubiona, czy czegoś żałuje, czy taki tryb życia rozwiązuje jakieś emocjonalne problemy? Nie wiadomo.
Zgodnie z niepisanymi prawidłami takich tworów, pojawiają się też narkotyki. Czy nałóg niszczy życie Shoko? Czy w nim dominuje? Nie wiadomo nic poza tym, że Shoko jak zaczyna brać, tak przestaje, wszystko dzięki silnej woli i namowom brata. Łatwo przyszło, łatwo poszło - tak łatwo, że aż można się zastanawiać, po co powstają ośrodki leczenia dla uzależnionych.
Na dokładkę mamy oczywiście masę przemocy, bo dziewczyna pakuje się w różne niefortunne relacje, na ogół z mężczyznami, którzy leją ją równo i dokładnie. Krew leje się takimi strumieniami, że można powątpiewać, czy biografii nie napisało zombie, bo Shoko dawno powinna umrzeć.

Dorzućmy do tego ledwie zarysowane postacie osób z rodziny, dramy - choroby, utratę majątku itd. - pojawiające się znikąd, o których autorka też nie za dużo ma do powiedzenia i fabułę złożoną głównie z epizodów, o których wiemy tylko, że były, zdarzyły się - i w zasadzie nic z nich nie wynikało, poza tym, że Shoko znowu ktoś zrobił krzywdę.
Yakuza? Jaka yakuza?

Po nieco ponad 200 stronach tego niewydarzonego tworu usilnie próbowałam sobie przypomnieć, po co ja to zaczęłam czytać? Zdaje się, że byłam ciekawa, jak jest zorganizowana yakuza, jak żyje japoński gangster i miałam nadzieję, że córka przestępcy będzie mogła przedstawić unikalny punkt widzenia osoby "ze środka".

Zdążyłam się już przyzwyczaić, że japońska estetyka...

Miło się czyta. Opis z okładki nie do końca wyjaśnił - to jest autobiografia. Taka w formie opowiadania, jakby autorka snuła historię swojego życia dla.. no, może nie wnuków, ale koleżanki.

Miło się czyta. Opis z okładki nie do końca wyjaśnił - to jest autobiografia. Taka w formie opowiadania, jakby autorka snuła historię swojego życia dla.. no, może nie wnuków, ale koleżanki.