Shoko Tendo

Autorka nie jest urodzoną pisarką, ale książkę czyta się szybko i niedociągnięcia nie kłują w oczy. Już po lekturze, patrząc na okładkę, zastanawiam się nad postacią Jigoku Dayu na tatuażu. Czy główna bohaterka jest tak samo silna i niebezpieczna? Zaimponowała mi swoją odpornością na ból, ale jej życie wydaje się pasmem ciągłego upokarzania, usługiwania, popełniania tych samych błędów. Nie ma tutaj happy endu, ani momentu, w którym Shoko odbiłaby się od przysłowiowego dna. Uparcie (i/lub głupio) wciąż dąży tą samą ścieżką i ściąga na siebie coraz więcej trudnych doświadczeń. Moim zdaniem, nie ma co jej oklaskiwać (wydaje się, że też nie tego Shoko oczekuje),ale nie powinno się też krytykować - jest w tym wszystkim przynajmniej uczciwa, ponosi konsekwencje własnych czynów. O samej yakuzie, pracy hostessy i tatuażach zdobiących ciała wielu znajomych bohaterki niestety dowiadujemy się niewiele, a szkoda, na pewno książka dzięki temu byłaby barwniejsza.