Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo się ucieszyłam na wiadomość o drugim tomie, szczególnie po zakończeniu w "Lato koloru wiśni", które pozostawiło mnie w totalnej rozsypce. Jak można zakończyć książkę w takim momencie?! Z niecierpliwością więc wyczekiwałam premiery.

I również jak pierwsza część, "Zima koloru turkusu" jest genialna. Wciągnęła mnie całkowicie i nie mogłam się od niej oderwać. Dialogi rozśmieszają, a przeżycia wstrząsają. Duża dawka emocji w dwóch tomach.

Tak samo wysoki poziom w obu książkach. Trafiają do "ulubionych" i czekam na nowe książki autorki.

Bardzo się ucieszyłam na wiadomość o drugim tomie, szczególnie po zakończeniu w "Lato koloru wiśni", które pozostawiło mnie w totalnej rozsypce. Jak można zakończyć książkę w takim momencie?! Z niecierpliwością więc wyczekiwałam premiery.

I również jak pierwsza część, "Zima koloru turkusu" jest genialna. Wciągnęła mnie całkowicie i nie mogłam się od niej oderwać. Dialogi...

Genialna! Nie mogłam się od niej oderwać. Dzięki sarkastycznemu poczuciu humoru głównych bohaterów niejednokrotnie wybuchnęłam śmiechem. Świetne dialogi.
Mimo, że powieść ma blisko 500 stron to dla mnie i tak była za krótka.

Emely w niektórych momentach była trochę irytująca, ale trzeba przyznać, że odzywki miała cięte.
No i Elyas... podziwiam go za zdeterminowanie i wytrwałość. Naprawdę się starał.

Jednak ostatnim e-mailem Emely się załamałam... Po wszystkim takie słowa. No i jak można zakończyć książkę w takim momencie?

Chcę drugiej części! Już!!

Genialna! Nie mogłam się od niej oderwać. Dzięki sarkastycznemu poczuciu humoru głównych bohaterów niejednokrotnie wybuchnęłam śmiechem. Świetne dialogi.
Mimo, że powieść ma blisko 500 stron to dla mnie i tak była za krótka.

Emely w niektórych momentach była trochę irytująca, ale trzeba przyznać, że odzywki miała cięte.
No i Elyas... podziwiam go za zdeterminowanie i...

Po przeczytaniu "Szeptem" nie spodziewałam się za dużo po "Black ice". Jednak to był błąd, ponieważ ta książka jest genialna!

Rozdział za rozdziałem ciekawość wzrasta i trudno się od niej oderwać. Ciągle coś się dzieje i jak dla mnie nie była przewidywalna, a trzymająca w napięciu. Bardzo dobre opisy scen, przez co łatwo sobie wszystko wyobrazić. Nie wiem czy umiałabym postawić się na miejscu Britt i zachować zimną krew w niektóych sytuacjach.

Po przeczytaniu "Szeptem" nie spodziewałam się za dużo po "Black ice". Jednak to był błąd, ponieważ ta książka jest genialna!

Rozdział za rozdziałem ciekawość wzrasta i trudno się od niej oderwać. Ciągle coś się dzieje i jak dla mnie nie była przewidywalna, a trzymająca w napięciu. Bardzo dobre opisy scen, przez co łatwo sobie wszystko wyobrazić. Nie wiem czy umiałabym...

Po skończeniu serii "Wybrani" C.J. Daugherty, nie mogłam się doczekać jej kolejnej książki. Jakiś czas później usłyszałam o "Tajemnym ogniu" i jak najszybciej chciałam ją przeczytać.

Bardzo lubię styl pisania Daugherty. Jest lekki, szybko się czyta rozdział za rozdziałem. Wydarzenia wciągają czytelnika coraz bardziej z każdą kolejną stroną.
Tajemny ogień również przeczytałam szybko, ciekawa losów głównych bohaterów- Sachy i Taylor. Historia równie ciekawa jak w Wybranych, dużo wątków, które później łączą się w całość. Czekam na kontynuację

Po skończeniu serii "Wybrani" C.J. Daugherty, nie mogłam się doczekać jej kolejnej książki. Jakiś czas później usłyszałam o "Tajemnym ogniu" i jak najszybciej chciałam ją przeczytać.

Bardzo lubię styl pisania Daugherty. Jest lekki, szybko się czyta rozdział za rozdziałem. Wydarzenia wciągają czytelnika coraz bardziej z każdą kolejną stroną.
Tajemny ogień również...

O tej książce było jakiś czas temu dosyć głośno. Nie szukając wielu informacji o niej zaczęłam czytać ją trochę w ciemno, niczego się nie spodziewając, o czym może ona być.

Noah i Jude to bliźniaki dwujajowe. Zżyci ze sobą, nie potrafią sobie wyobrazić życia bez drugiego obok siebie. mimo że są zupełnie różni.
Jude to ta popularna i lubiana. Ładna, z długimi blond włosami. Noah uchodzi na dziwaka. Jest cichy, nie lubi zwracać na siebie uwagi rówieśników.
Obojga łączy pasja do sztuki.

Jednak następuje wydarzenie, które ich poróżnia. Zaczynają oddalać się od siebie, coraz mniej o sobie wiedzą. Role się odwracają.

Powieść ogólnie bardzo mi się podobała. Znajdujemy tam zupełnie inne wątki, niż w większości tego typu książkach, przez co nie można jej do niczego przyrównać.

O tej książce było jakiś czas temu dosyć głośno. Nie szukając wielu informacji o niej zaczęłam czytać ją trochę w ciemno, niczego się nie spodziewając, o czym może ona być.

Noah i Jude to bliźniaki dwujajowe. Zżyci ze sobą, nie potrafią sobie wyobrazić życia bez drugiego obok siebie. mimo że są zupełnie różni.
Jude to ta popularna i lubiana. Ładna, z długimi blond włosami....

Bardzo udane zakończenie! W końcu w piątej części Wodospadów Cienia dowiadujemy się wszystkiego, na co nie mogliśmy znaleźć odpowiedzi w poprzednich częściach. Kim jest Kylie? Kogo wybierze? Jak potoczą się losy jej rodziny? A jej przyjaciół?
Cała seria bardzo ciekawa, wciągająca, bez zbędnych wątków zanudzających czytelnika. Jeśli lubicie książki o nastolatkach, miłości, istotach nadnaturalnych to jest to seria dla Was!

Bardzo udane zakończenie! W końcu w piątej części Wodospadów Cienia dowiadujemy się wszystkiego, na co nie mogliśmy znaleźć odpowiedzi w poprzednich częściach. Kim jest Kylie? Kogo wybierze? Jak potoczą się losy jej rodziny? A jej przyjaciół?
Cała seria bardzo ciekawa, wciągająca, bez zbędnych wątków zanudzających czytelnika. Jeśli lubicie książki o nastolatkach, miłości,...

"Jesteś cudem" znacznie bardziej trafiła do mnie niż "Bóg nigdy nie mruga".
Te felietony są rewelacyjne. Każdy jest wyjątkowy, pozwala dostrzec radość życia. Opowieści o ludziach spotkanych przez autorkę podnoszą na duchu i pozwalają uwierzyć, że na świecie są dobrzy ludzie i sami chcemy być takimi. Po każdej lekcji warto się chwilę zastanowić, spojrzeć na wszystko z innej perspektywy. "Jak uczynić niemożliwe możliwym" Skończyłam czytać z jednym wielkim uśmiechem na ustach, gotowa do działania i niesienia pomocy.

"Jesteś cudem" znacznie bardziej trafiła do mnie niż "Bóg nigdy nie mruga".
Te felietony są rewelacyjne. Każdy jest wyjątkowy, pozwala dostrzec radość życia. Opowieści o ludziach spotkanych przez autorkę podnoszą na duchu i pozwalają uwierzyć, że na świecie są dobrzy ludzie i sami chcemy być takimi. Po każdej lekcji warto się chwilę zastanowić, spojrzeć na wszystko z innej...

Lekkie czytadełko, na dwa popołudnia. Historia kilku bogatych nastolatków i ich perypetie. Nie zachwyciła mnie zbytnio, ale nie mogę powiedzieć od razu, że jest ZŁA. Jest odskocznią od powieści o poważniejszej tematyce. Może skuszę się na serial. Polecam nastolatkom w wieku 14-15 lat

Lekkie czytadełko, na dwa popołudnia. Historia kilku bogatych nastolatków i ich perypetie. Nie zachwyciła mnie zbytnio, ale nie mogę powiedzieć od razu, że jest ZŁA. Jest odskocznią od powieści o poważniejszej tematyce. Może skuszę się na serial. Polecam nastolatkom w wieku 14-15 lat

"Są w życiu pewne rzeczy, o które warto walczyć, nieważne, czy masz szansę zwyciężyć, czy nie."

Książkę "Coś do ocalenia dostałam w prezencie", więc najpierw sięgnęłam po dwie pierwsze części, czyli "Coś do stracenia" i "Coś do ukrycia".

Ta część podobała mi się o wiele bardziej, niż "Coś do stracenia". Myślałam, że klimat będzie podobny, ale jest to zupełnie coś innego, głębszego. Poruszanych jest wiele ważnych kwestii takich jak brak akceptacji, strata bliskich, ból, lęk, niepokój, strach. Mimo to znajdziemy tu również dialogi pełne humoru.

Dwoje głównych bohaterów- Max i Cade bardzo się od siebie różnią, jednak po poznaniu się bliżej coś zaczyna ich do siebie przyciągać. Autorka świetnie przedstawiła dwa charaktery, które polubiłam od pierwszych rozdziałów. Narracja jest dwuosobowa, co bardzo lubię w tego typu powieściach.

Ciekawa jestem czym zaskoczy mnie Cora Carmack w trzeciej części.

"Są w życiu pewne rzeczy, o które warto walczyć, nieważne, czy masz szansę zwyciężyć, czy nie."

Książkę "Coś do ocalenia dostałam w prezencie", więc najpierw sięgnęłam po dwie pierwsze części, czyli "Coś do stracenia" i "Coś do ukrycia".

Ta część podobała mi się o wiele bardziej, niż "Coś do stracenia". Myślałam, że klimat będzie podobny, ale jest to zupełnie coś innego,...