Jandy Nelson

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo MoonDrive Niestety spodziewałam się czegoś innego po tej książce. Początkowo kupiła mnie okładka, później opis i to, że historia opowiada o młodszej siostrze która przeżywa śmierć starszej. Po zapowiedziach byłam pewna, że będzie to jedna z tych historii na której wyleje litry łez. Jednak tak nie było, chociaż wiersze głównej bohaterki wywoływały u mnie wzruszenie. Ostatecznie druga część uratowała tą książkę, bo podczas pierwszej walczyłam ze sobą, aby po prostu nie przestać jej czytać. Największym problemem dla mnie było zachowanie Lennie zwłaszcza w pierwszej części. Jej relacja z Toby’m budziła we mnie niesmak, w późniejszym czasie zostało to trochę wyjaśnione, ale dla mnie i tak zachowanie tych bohaterów było niezrozumiałe. Do tego główna bohaterka nie potrafiła zdecydować czego sama chce w relacjach z chłopakami oraz ignorowała cierpienie innych osób oprócz Toby’ego. Natomiast Joe, którego poznajemy na początku chociaż też jest trochę „odklejony” okazał się przyjemną i uroczą postacią🩵 Ukazanie żałoby jaką przechodziła Lennie. To zdecydowanie to co najbardziej mi się podobało w całej książce. Utraciła siostrę i jednocześnie najlepszą przyjaciółkę, pokazane są etapy tej żałoby i to jak z czasem główna bohaterka zaczyna akceptować brak swojej towarzyszki. Wiersze, które pisała główna bohaterka, a szczególnie te, które miały formę komunikacji ze zmarłą siostrą za każdym razem wywoływały u mnie wzruszenie. Dużym plusem jest to, że wiersze jak i cała książka zwierają wiele wspaniałych cytatów🥹 Książka jest momentami wzruszająca, ale niestety nie mogę uznać ją za jedną z lepszych jakie czytałam.