Koniec trylogii o kosiarzach zdecydowanie jest warty uwagi. Zaraz po zakończeniu drugiego tomu wiedziałem, że będę musiał przeczytać kolejny jak najszybciej. W taki o to sposób udało mi się przeczytać prawie 700 stronnicową książkę w trzy dni. Zdecydowanie komentarze dotyczące powolnej akcji książki aż do 300 strony są trafne. Autor poświęcił bardzo dużo czasu na budowaniu napięcia po wydarzeniach z drugiego tomu.
Co do plusów jest to zdecydowanie wartka akcja od około 270 strony do końca. Odwiedzanie wielu miejsc także jest plusem. Samo rozwiązanie tej historii oraz sam pomysł na zakończenie był dosyć zaskakujący ale satysfakcjonujący.
Książka nie była jednak perfekcyjna. Brakowało mi tam większego udziału Rowana, Citry oraz co mnie dosyć mocno zaskoczyło Kosiarz Rand. W drugiej części skupił się autor mocno na jej postaci. W ostatnim tomie było jej mało a jak już była to nic większego do historii nie wzniosła. Nowe postacie są także w większości na plus.
Podsumowując;
Świetnie się bawiłem podczas czytania trylogii kosiarzy i zdecydowanie polecam ją dla osób, które chcą się zapoznać z fantastyką w w kierunku dystopijnego sci-fi.

Koniec trylogii o kosiarzach zdecydowanie jest warty uwagi. Zaraz po zakończeniu drugiego tomu wiedziałem, że będę musiał przeczytać kolejny jak najszybciej. W taki o to sposób udało mi się przeczytać prawie 700 stronnicową książkę w trzy dni. Zdecydowanie komentarze dotyczące powolnej akcji książki aż do 300 strony są trafne. Autor poświęcił bardzo dużo czasu na budowaniu...

Ostatni tom jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniej części. Absolutnie nie mogę zdradzić co tu się dzieje. A dzieje się dużo!

Pierwszy tom mnie zachwycił! Byłam i nadal jestem zauroczona całą historią i pomysłem na fabułę. Tym nietypowym światem, cudownym i jednoczenie przerażającym. Drugi tom utrzymał ten zachwyt. A co z ostatnią częścią? Całym domknięciem tej historii? Ciężko ocenić już ten tom jako odrębną książkę, kiedy patrzy się na wszystkie części jako jedną spójną całość. Aczkolwiek "Żniwo" w moim odczuciu było ciu inne niż poprzednie tomy. Było tu bardzo dużo przeskoków zarówno czasowych jak i przeskoki z miejsca do miejsca. Nie byłoby to uciążliwe gdyby było od razu zaznaczane w jakim czasie jesteśmy. Tego mi brakowało troszkę. Czytając rozdział dopiero po jakimś czasie orientowałam się, że nagle przeskoczyliśmy w czasie i jesteśmy gdzieś indziej. Mam też wrażenie, że tu akcja mocno zwolniła i wszystko jest za bardzo przegadane. Dopiero od połowy coś konkretnego zaczyna się dziać. Przez pierwsze dwie części po prostu płynęłam. Czytało się je szybko i z zapartym tchem. Ten tom nie dał mi tego samego. Szło mi oporniej. Momentami czekałam aż coś się zacznie dziać.
Seria jako całość jest wspaniała! Jednak ostatni tom, moim zdaniem, jest słabszy niż poprzednie. Samo zakończenie jest dobre. Mimo wszystko nadal uwielbiam ten świat i była to fantastyczna przygoda ☺️

Ostatni tom jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniej części. Absolutnie nie mogę zdradzić co tu się dzieje. A dzieje się dużo!

Pierwszy tom mnie zachwycił! Byłam i nadal jestem zauroczona całą historią i pomysłem na fabułę. Tym nietypowym światem, cudownym i jednoczenie przerażającym. Drugi tom utrzymał ten zachwyt. A co z ostatnią częścią? Całym domknięciem tej...

Zdecydowanie poziom nie odbiega od dwóch pozostałych części, jednak czuję pewien niedosyt.
Autor zaprezentował naprawdę rozbudowaną, wielowątkową historię, którą chciało się śledzić, a w końcowych rozdziałach wręcz nie mogłem oderwać się od czytania.
Z pewnością jest to dopracowana, przemyślana i wyśmienicie skomponowana książka.
Problemem natomiast pozostaje samo zakończenie.
O ile jest ono naprawdę kreatywne i sprawia, że czujemy podziw względem autora w kwestii połączenia tak złożonych wątków, to jednak miałem inne wyobrażenie o końcu serii.
Napięcie wzrastało przez bardzo długi czas, po czym zostało rozładowane w nie do końca satysfakcjonujący sposób. I choć uważam, że pomysł z ucieczką w kosmos i tym, co przygotował Thunderhead był naprawdę wciągający, to brakowało mi domknięcia pewnych spraw. Wiem, że to pewnie zupełnie nieoryginalne, ale chciałem zobaczyć widowiskową klęskę Goddarda. Co prawda został pokonany i wszystko skończyło się dobrze, ale brakowało mi czegoś. Chciałem zobaczyć, jak cały Kosodom zwraca się przeciw niemu. Jak grunt zawala mu się spod nóg. Jak na oczach wszystkich następuje jego spektakularny upadek. Tymczasem jego porażka była zupełnie niespodziewana, mało widowiskowa i sprawiła, że zwyczajnie poczułem niedosyt.
Z pewnością zakończenie prezentowane przez Shustermana nie jest złe, ale po prostu spodziewałem się czegoś innego. Wielkiej wojny kosiarzy, obalenia Supraostrza, chwili triumfu Citry i Rowana. Tymczasem wszystko skończyło się porzuceniem Ziemi i nagłym zawaleniem się imperium Goddarda. I choć większość ma tu sens, czuję niedosyt, bo mam wrażenie, że wszystko skończyło się za szybko, zbyt nerwowo i przede wszystkim, jako niepodważalny argument w subiektywnej opinii, nie tak jak chciałem.

Zdecydowanie poziom nie odbiega od dwóch pozostałych części, jednak czuję pewien niedosyt.
Autor zaprezentował naprawdę rozbudowaną, wielowątkową historię, którą chciało się śledzić, a w końcowych rozdziałach wręcz nie mogłem oderwać się od czytania.
Z pewnością jest to dopracowana, przemyślana i wyśmienicie skomponowana książka.
Problemem natomiast pozostaje samo...

Od prawie 300 strony zaczelo sie dziac cos ciekawego

Od prawie 300 strony zaczelo sie dziac cos ciekawego

Super

Super

Bardzo ciężko mi to ocenić, bo jednocześnie dałabym słaba i dobra ocenę xD zakończenie mnie zmiotlo, naprawdę xd

Bardzo ciężko mi to ocenić, bo jednocześnie dałabym słaba i dobra ocenę xD zakończenie mnie zmiotlo, naprawdę xd

Cała seria jest bardzo, bardzo dobra

Cała seria jest bardzo, bardzo dobra

Zawiodłam się na tej części, choć nie oznacza to, że "Żniwo" jest złą książką. Po prostu liczyłam na coś innego, lepszego. Przez połowę powieści bardzo się nudziłam i niemal zmuszałam do dalszego czytania. Potem akcja zaczęła się ciekawie rozwijać, jednak na ostatnich stu pięćdziesięciu stronach wszystko potoczyło się zbyt szybko. Rozwiązanie opowieści jest dla mnie niesatysfakcjonujące i niepasujące do dwóch poprzednich części. W tej historii brakowało mi większego udziału Rowana i Citry, a nowe postacie wydawały mi się wprowadzone trochę "na siłę".

Zawiodłam się na tej części, choć nie oznacza to, że "Żniwo" jest złą książką. Po prostu liczyłam na coś innego, lepszego. Przez połowę powieści bardzo się nudziłam i niemal zmuszałam do dalszego czytania. Potem akcja zaczęła się ciekawie rozwijać, jednak na ostatnich stu pięćdziesięciu stronach wszystko potoczyło się zbyt szybko. Rozwiązanie opowieści jest dla mnie...

Ten tom podobał mi się najmniej z cyklu. Rozwiązania nie były tak błyskotliwe i zaskakujące jak w poprzednich. Autor zastosował dziwny zabieg z czasem i gubiłam się w tym co się kiedy dzieje.
Bardzo ciekawa kreacja pani/pana kapitana w zależności od zachmurzenia nieba.
Zgiełk nie pasował mi do poprzednich tomów.
Za to tekst o marketingu wyborny! :D
Całość nie zachwyca, ale pewnie fanom serii się spodoba.

Ten tom podobał mi się najmniej z cyklu. Rozwiązania nie były tak błyskotliwe i zaskakujące jak w poprzednich. Autor zastosował dziwny zabieg z czasem i gubiłam się w tym co się kiedy dzieje.
Bardzo ciekawa kreacja pani/pana kapitana w zależności od zachmurzenia nieba.
Zgiełk nie pasował mi do poprzednich tomów.
Za to tekst o marketingu wyborny! :D
Całość nie zachwyca, ale...

Wstrząsnęła mną. Sama pochłonęłam ją w parę dni. Mogę szczerze powiedzieć, że przerosła moje oczekiwania. Na miarę Igrzysk Śmierci, jak nie lepsze.

Wstrząsnęła mną. Sama pochłonęłam ją w parę dni. Mogę szczerze powiedzieć, że przerosła moje oczekiwania. Na miarę Igrzysk Śmierci, jak nie lepsze.