Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Doskonale się bawiłem pisząc tę książkę.

Doskonale się bawiłem pisząc tę książkę.

Bardzo dobry, jak cały Teatr Węży zresztą.

Bardzo dobry, jak cały Teatr Węży zresztą.

Opowiadania doskonałe, ale główny bohater jest toksycznym bucefałem.

Opowiadania doskonałe, ale główny bohater jest toksycznym bucefałem.

Polecam.

Polecam.

Tak się robi fantastykę.

Tak się robi fantastykę.

Absolutnie urocza powieść dla młodzieży - trochę straszna, trochę mroczna a trochę niepoważna. I nawet typowe tropy nie przeszkadzają. Nadaje się także dla dorosłych.

Absolutnie urocza powieść dla młodzieży - trochę straszna, trochę mroczna a trochę niepoważna. I nawet typowe tropy nie przeszkadzają. Nadaje się także dla dorosłych.

Strasznie nierówny zbiór, rzeczy świetne sąsiadują z nudnymi, a jedne i drugie potrafią być uznawane za klasyki.

Strasznie nierówny zbiór, rzeczy świetne sąsiadują z nudnymi, a jedne i drugie potrafią być uznawane za klasyki.

Trudno powiedzieć, gdzie tkwi fenomen. Oś akcji jak z "Wyjścia z cienia" Zajdla, fantomatyka bliżej "Matrixa" niż Lema, ale daje kopa.

Trudno powiedzieć, gdzie tkwi fenomen. Oś akcji jak z "Wyjścia z cienia" Zajdla, fantomatyka bliżej "Matrixa" niż Lema, ale daje kopa.

Dla młodego czytelnika jest to bez wątpienia lektura niezwykle atrakcyjna – zarówno dziewczyna jak i chłopak zidentyfikują się szybko z bystrą protagonistką, której przygód nie sposób nie pokochać. Bo w końcu ilość uroku w dorastającej panience, która równie wiele afektu poświęca starszemu od siebie barbarzyńcy zmieniającemu się w niedźwiedzia co najeżonym wielkokalibrowymi karabinami mitraliezom jest absurdalnie wysoka.

https://www.gniazdoswiatow.net/2018/12/04/molly-za-skrajem-swiata/

Dla młodego czytelnika jest to bez wątpienia lektura niezwykle atrakcyjna – zarówno dziewczyna jak i chłopak zidentyfikują się szybko z bystrą protagonistką, której przygód nie sposób nie pokochać. Bo w końcu ilość uroku w dorastającej panience, która równie wiele afektu poświęca starszemu od siebie barbarzyńcy zmieniającemu się w niedźwiedzia co najeżonym wielkokalibrowymi...

Stara, dobra fantastyka z czasów, gdy przyszłość była jasna, trudności do przezwyciężenia a ludzka kondycja budziła nadzieję. Fantastyka skupiająca jak pryzmat światło gwiazd, którego promień wskazywał na rzeczy istotne. Mądra, tchnąca wewnętrznym spokojem i mądrością książka, chociaż przecież nie brak w niej sensacyjnych, fantastycznych wydarzeń, istot i pomysłów. Prawdziwa klasyka.

Stara, dobra fantastyka z czasów, gdy przyszłość była jasna, trudności do przezwyciężenia a ludzka kondycja budziła nadzieję. Fantastyka skupiająca jak pryzmat światło gwiazd, którego promień wskazywał na rzeczy istotne. Mądra, tchnąca wewnętrznym spokojem i mądrością książka, chociaż przecież nie brak w niej sensacyjnych, fantastycznych wydarzeń, istot i pomysłów....

Świetna kontynuacja doskonałej powieści. Polecam.

Świetna kontynuacja doskonałej powieści. Polecam.

Skurwysyn Shute rozbił bank. Napisał prawdopodobnie pierwszą nowożytną powieść postapokaliptyczną i napisał ją tak, że nikt do niego nie podskoczył i nie podskoczy. Żadne "Drogi", żadne "Metra", żadne próby i napinki niżej podpisanego nie mają w ogóle startu do "Ostatniego brzegu".

Zrobił to w zupełnie ordynarny sposób, opisując beznamiętnie i rzeczowo zwykłe życie ludzi, którzy umierają. Umierają tak zwyczajnie, jak żyli, bez celu, bez powodu, bez jakiegokolwiek sensu. Część z nich stać co najwyżej na to, żeby wziąć sprawy w swoje ręce i zachować resztkę godności.

Rozłożenie akcji na okres nieco ponad półroczny pozwala zżyć się z bohaterami, chociaż trudno nazwać te postacie pogłębionymi. Shute operuje archetypami, schematami, jedzie monomitem; każdy bohater ma jakiś jeden konkretny rys: moralnie umocowany służbista Towers, nieco zagubiony Holmes, panna Davidson, w której zachodzi modelowa przemiana, cyniczny Osborne, który dopuszcza do swojego życia pasję.

Świat jest bardzo prosty - z północy idzie śmierć, nie mająca żadnego uzasadnienia, żadnego sensu, żadnego powodu. Ludzie umierają tylko dlatego, że tak im wypadło. To nawet nie jest kara za grzechy czy głupotę, w każdym razie nie jest to kara dla nich, bo oni nie zrobili nic. Chociaż prawdą jest, że nie zrobili nic, żeby temu zapobiec.

I w tym wszystkim, w beznamiętnym opisie umierania jest siła tej książki. Scenę śmierci Petera, Mary i Jennifer potrafię porównać tylko do "Umiłowania ojczyzny" Mishimy Yukio - chociaż tam ładunek emocjonalny jest zupełnie inny, to wcale nie mniejszy.

Nevil Shute wszedł na scenę cały na biało ponad 60 lat temu i zamiótł. Myślę, że chyba całkiem poważnie powinienem przerzucić się w całości na space operę bo w postapokalipsie ani ja, ani nikt inny nie mamy czego szukać.

Skurwysyn Shute rozbił bank. Napisał prawdopodobnie pierwszą nowożytną powieść postapokaliptyczną i napisał ją tak, że nikt do niego nie podskoczył i nie podskoczy. Żadne "Drogi", żadne "Metra", żadne próby i napinki niżej podpisanego nie mają w ogóle startu do "Ostatniego brzegu".

Zrobił to w zupełnie ordynarny sposób, opisując beznamiętnie i rzeczowo zwykłe życie ludzi,...

Cztery opowiadania, z czego dwa tak złe, że nie powinny się ukazać drukiem w ogóle, jedno ujdzie i jedno dobre.

Więcej w podcaście: http://www.gniazdoswiatow.net/2018/05/15/quest-34-czworo-ze-swiata-czarownic/

Cztery opowiadania, z czego dwa tak złe, że nie powinny się ukazać drukiem w ogóle, jedno ujdzie i jedno dobre.

Więcej w podcaście: http://www.gniazdoswiatow.net/2018/05/15/quest-34-czworo-ze-swiata-czarownic/

Nie do końca wypada, żeby naczelny oceniał czy komentował jakoś szeroko, ale powiem wam: kupcie, przeczytajcie, sami się przekonajcie.

http://fenix-antologia.pl

Nie do końca wypada, żeby naczelny oceniał czy komentował jakoś szeroko, ale powiem wam: kupcie, przeczytajcie, sami się przekonajcie.

http://fenix-antologia.pl

Ważna na pozycja w dorobku, bo pokazuje prawie zupełnie nieznane współczesnemu czytelnikowi etapy tworzenia się warsztatu i ewolucji Grzędowicza jako autora. Fantastyka od wydania klasycznego, oldschoolowego, taka, jaką pisało się trzydzieści lat temu - a jednocześnie zupełnie aktualna, podejmująca całkiem współczesne problemy, czasem kuriozalnie współczesne na skutek zmian, jakie zaszły na świecie. I chociaż czasem sztafaż zpsiał (w przypadku cyberpunka to akurat stała, a nie wypadek przy pracy), to jednak podejmowane zagadnienia są uniwersalne.

Doskonały, przekrojowy materiał - od dzieciaka, który chciał zaistnieć po twórcę, który jest w pełni świadom swoich umiejętności, ale jeszcze pozbawiony blazy i znudzenia tym, co robi.

Ważna na pozycja w dorobku, bo pokazuje prawie zupełnie nieznane współczesnemu czytelnikowi etapy tworzenia się warsztatu i ewolucji Grzędowicza jako autora. Fantastyka od wydania klasycznego, oldschoolowego, taka, jaką pisało się trzydzieści lat temu - a jednocześnie zupełnie aktualna, podejmująca całkiem współczesne problemy, czasem kuriozalnie współczesne na skutek...

Zaczyna się jak space opera, potem jest prawie survival horror na zabójczej Ziemi. Jest przygoda, sensacja, sieć, genetyka i akcja, która nie galopuje, bo nie musi - i tak dzieje się wystarczająco dużo. Wciągająca historia w klasycznym duchu Bohdana Peteckiego, w której starożytny Egipt miesza się z mroczną, kosmiczną przyszłością, a komputerowe interfejsy mają kobiece osobowości.

Więcej uwag w przedpremierowej recenzji: http://www.gniazdoswiatow.net/2017/10/23/lodowka-i-egipskie-plagi/

Zaczyna się jak space opera, potem jest prawie survival horror na zabójczej Ziemi. Jest przygoda, sensacja, sieć, genetyka i akcja, która nie galopuje, bo nie musi - i tak dzieje się wystarczająco dużo. Wciągająca historia w klasycznym duchu Bohdana Peteckiego, w której starożytny Egipt miesza się z mroczną, kosmiczną przyszłością, a komputerowe interfejsy mają kobiece...

Drugi tom przygód Majki nie zawodzi.

Drugi tom przygód Majki nie zawodzi.

Świetna, pełna humoru i akcji, a przy tym przewrotnie mądra książka dla młodych czytelników - nie tylko dla dziewczyn ;)

Świetna, pełna humoru i akcji, a przy tym przewrotnie mądra książka dla młodych czytelników - nie tylko dla dziewczyn ;)

Naprawdę świetna lektura, z wartką akcją. Widać ogromne merytoryczne przygotowanie autora - aż dziw, że to debiut :)

Naprawdę świetna lektura, z wartką akcją. Widać ogromne merytoryczne przygotowanie autora - aż dziw, że to debiut :)

Wznowienie jednej z najciekawszych polskich sag fantasy. Polecam tekst o dotychczasowych tomach: http://www.gniazdoswiatow.net/2016/09/13/miedzy-otchlania-a-szalenstwem/

Wznowienie jednej z najciekawszych polskich sag fantasy. Polecam tekst o dotychczasowych tomach: http://www.gniazdoswiatow.net/2016/09/13/miedzy-otchlania-a-szalenstwem/