Agnieszka Hałas uznała, że warto zmienić nieco scenerię przygód Keare’a i z dusznego Shan Vaola i jego tętniących życiem podziemi zabrała go na Wyspy Śpiewu. Choć autorka dość szybko i zgrabnie wyplątuje bohatera z wydanego na niego w poprzedniej części wyroku śmierci, to wskutek tego jego życie wcale nie staje się łatwiejsze, a zawarty ze srebrną maginią pakt wcale nie jest tak oczywisty, jak się wydaje. Dodatkowo, jak zwykle, okazuje się, że w intrygę wplątana jest Otchłań.
Zasadniczo można powiedzieć, że, poza zmianą scenerii, Śpiew potępionych kontynuuje recepturę poprzednich powieści. Przez długi czas Keare błąka się od poszlaki do poszlaki, nie do końca mając pojęcie o stawce gry, w której uczestniczy. Wokół niego kolejni gracze odkrywają swoje karty, Hałas pokazuje czytelnikowi niejako zza kulis kolejne elementy układanki pochodzące z większej całości, a na ostatnich pięćdziesięciu stronach akcja przyspiesza, dochodzi do starcia z głównym antagonistą i śmierci kilku mniej lub bardziej ważnych postaci. Szkielet książki jest zatem niemal identyczny jak w przypadku pozostałych części wydanej dotąd trylogii.
Hałas ponownie dba o postacie poboczne i tło swojej opowieści – wyspiarze, Akhania, piraci czy kilkoro innych już znanych czytelnikowi bohaterów mają głębię, ich wzajemne interakcje są sensowne, a wszystko to sprawia, że Siedem Krain to miejsce spójne i wiarygodne. Oczywiście również postać samego Krzyczącego zostaje obudowana kolejnymi detalami – autorka skupia się na jego więzi z Ereshem (która okaże się kluczowa dla całej fabuły) i ciągłym, choć pozornie nieco wygaszonym, konflikcie z Otchłanią. Nie są to jednak w żadnym wypadku rzeczy zaskakujące czy przełomowe dla tej postaci. Większość z nich była już sygnalizowana wcześniej, pod względem charakterologicznym także nie następuje u Krzyczącego żadna drastyczna zmiana, więc fani tej postaci dostaną dokładnie to, co lubią.
Książka jest interesująca, spełnia wiele kryteriów definiujących dobry tekst, ale nowa, egzotyczna scenografia nie zakrywa przebijającej się spod niej powtarzalności. Czy to źle? Niekoniecznie, bo w końcu, cytując klasyka, najbardziej lubimy to, co już znamy, ale można zacząć się zastanawiać, czy Hałas odważy się spróbować czegoś nowego w kolejnym tomie.

Agnieszka Hałas uznała, że warto zmienić nieco scenerię przygód Keare’a i z dusznego Shan Vaola i jego tętniących życiem podziemi zabrała go na Wyspy Śpiewu. Choć autorka dość szybko i zgrabnie wyplątuje bohatera z wydanego na niego w poprzedniej części wyroku śmierci, to wskutek tego jego życie wcale nie staje się łatwiejsze, a zawarty ze srebrną maginią pakt wcale nie...

Jestem wielkim fanem tej serii. Każdy kolejny tom jest świetny.

Jestem wielkim fanem tej serii. Każdy kolejny tom jest świetny.

Świat stworzony przez Agnieszkę Hałas jest jednym z lepszych światów, w które się zanurzyłam w ostatnich latach. Ciekawy pomysł na magiczny świat, który nie jest powieleniem znanych już rozwiązań. Świetna opowieść, dobrze skrojeni bohaterowie i dobrze dopracowana przestrzeń. Jest to znakomita opowieść, która pochłania czytelnika i nie pozwala mu się oderwać.
Wszystkie tomy łyknęłam na jednym wdechu.

Świat stworzony przez Agnieszkę Hałas jest jednym z lepszych światów, w które się zanurzyłam w ostatnich latach. Ciekawy pomysł na magiczny świat, który nie jest powieleniem znanych już rozwiązań. Świetna opowieść, dobrze skrojeni bohaterowie i dobrze dopracowana przestrzeń. Jest to znakomita opowieść, która pochłania czytelnika i nie pozwala mu się oderwać.
Wszystkie tomy...

Nasz bohater wraca do walki ze złem, w świetnym stylu! Duże twisty, w tym bardzo dramatyczne, więc nie ma tej tendencji do sztampowych dróg.

Nasz bohater wraca do walki ze złem, w świetnym stylu! Duże twisty, w tym bardzo dramatyczne, więc nie ma tej tendencji do sztampowych dróg.

Trzeci tom przenosi nas w całkiem inne miejsce i nie jest to wbrew pozorom Królestwo Sylfów a tropikalne Wyspy śpiewu. Dla zapewnienia sobie chwili spokoju Brune zawiera nieoczekiwany sojusz w wyniku którego będzie miał możliwość zapobieżeniu globalnej katastrofy. Przypadkowe spotkanie starej znajomej będzie miało bardzo bolesne konsekwencje...

Trzeci tom przenosi nas w całkiem inne miejsce i nie jest to wbrew pozorom Królestwo Sylfów a tropikalne Wyspy śpiewu. Dla zapewnienia sobie chwili spokoju Brune zawiera nieoczekiwany sojusz w wyniku którego będzie miał możliwość zapobieżeniu globalnej katastrofy. Przypadkowe spotkanie starej znajomej będzie miało bardzo bolesne konsekwencje...

Aga Hałas trzyma poziom. Chyba najlepsza książka z tej serii. Polecam.

Aga Hałas trzyma poziom. Chyba najlepsza książka z tej serii. Polecam.

Agnieszka Hałas dała czadu w trzeciej odsłonie cyklu Teatr węży, dlatego też postanowiłam nie zwlekać zbyt długo (wcale nie chodziło o to, że zżerała mnie ciekawość, co dalej ;)) i sięgnęłam po czwartą odsłonę serii pod tytułem Śpiew potępionych.

W tropikach.
"Krzyczący w Ciemności po zawarciu ugody ze srebrnymi magami wyrusza na Wyspy Śpiewu. Jego tajnej misji od początku towarzyszą kłopoty. Równowaga Zmroczy uległa zaburzeniu, a nad wszystkim wisi widmo szykującej się katastrofy. Co knują demony z Doliny Śniedzi?
Melanż czarnej magii z tropikalną przygodą zaskoczy was, zahipnotyzuje i przyprawi o dreszcze."

Krzyczący w Ciemności i Elita.
Muszę przyznać, że im dalej, tym bardziej ta seria mi się podoba. :)

Szczególnie iż autorka ma ogromne wyczucie w zakresie „omijania” zanudzania czytelnika, dzięki czemu w tym odcinku zaserwowała nam przeniesienie całego zamieszania w nieco cieplejsze regiony globu. Ta niepozorna zmiana nie tylko rozgrzała już i tak gorącą atmosferę wokół Krzyczącego w Ciemności, ale dodatkowo zapewniła niesamowity powiew świeżości dla otoczenia i fabuły.

A to tylko pierwsza z niespodzianek, która czekała mnie w tej odsłonie cyklu. Dalej było jeszcze ciekawiej, bo Brune Keare pozwolił sobie na pewne konszachty z Elitą. Dzięki czemu powiększa swój repertuar czarów, spotyka dawną przyjaciółkę/miłość i żeby nie było zbyt różowo, musi „zabawić” się z kilkoma demonami (na szczęście ma kilka nowych sztuczek w rękawie) i odkrywa, że piękne rajskie wyspy raczej należą do kategorii tajemniczych i mrocznych.

Wszystkie te nowe zabawy Krzyczącego są podane w odpowiednim tempie, z dodatkiem morskich bitew, odrobiną romansu, frapujących zagadek, ciekawych wzmianek o relacjach między magiami i nowych, niezwykłych scenerii.

Czy można chcieć czegoś więcej? Szczególnie gdy zakończenie pokazuje, że autorka wie, jak „zabawić” się z uczuciami czytelników, a bohater zdobywa „odznakę” tropiciela wysłanników Otchłani.

Polecam gorąco Śpiew potępionych Agnieszki Hałas wszystkich spragnionym dobrego dark fantasty!

https://unserious.pl/2022/05/spiew-potepionych/

Agnieszka Hałas dała czadu w trzeciej odsłonie cyklu Teatr węży, dlatego też postanowiłam nie zwlekać zbyt długo (wcale nie chodziło o to, że zżerała mnie ciekawość, co dalej ;)) i sięgnęłam po czwartą odsłonę serii pod tytułem Śpiew potępionych.

W tropikach.
"Krzyczący w Ciemności po zawarciu ugody ze srebrnymi magami wyrusza na Wyspy Śpiewu. Jego tajnej misji od początku...

Powieść jest bardzo dobra. Trafiamy do innej części uniwersum, do tropików i naprawdę podczas czytania aż czuć ten upał, tę lepkość i te komary... Ciąg dalszy historii Brune Keare pokazuje nam bohatera trochę od innej strony. Pojawiają się nowe postacie. Naprawdę warto przeczytać.

Więcej w recenzji na kanale YT.

Powieść jest bardzo dobra. Trafiamy do innej części uniwersum, do tropików i naprawdę podczas czytania aż czuć ten upał, tę lepkość i te komary... Ciąg dalszy historii Brune Keare pokazuje nam bohatera trochę od innej strony. Pojawiają się nowe postacie. Naprawdę warto przeczytać.

Więcej w recenzji na kanale YT.

Całkowita zmiana klimatu, z ponurych miast pełnych biedoty przenosimy się na tropikalne wyspy. Intrygi z innych światów i rozmach wciągnęły mnie do reszty i z tym tomem już wiedziałem że będę z niecierpliwością czekał na kolejne części cyklu.

Całkowita zmiana klimatu, z ponurych miast pełnych biedoty przenosimy się na tropikalne wyspy. Intrygi z innych światów i rozmach wciągnęły mnie do reszty i z tym tomem już wiedziałem że będę z niecierpliwością czekał na kolejne części cyklu.

Ciekawa mam wrażenie że jakaś taka łagodniejsza od poprzednich może to przez te mentalne pojedynki

Ciekawa mam wrażenie że jakaś taka łagodniejsza od poprzednich może to przez te mentalne pojedynki