Bardzo dobre czytadło science fiction. Bez ambicji, ale sprawne, wciągające i mocno sympatyczne. Moim zdaniem jest to lektura o niskim progu wejścia, więc warta polecenia nowym czytelnikom, dopiero stawiającym pierwsze kroki w gatunku. Ci doświadczeni też się będą nieźle bawić, ale koniec końców raczej guilty pleasure niż coś więcej.

Bardzo dobre czytadło science fiction. Bez ambicji, ale sprawne, wciągające i mocno sympatyczne. Moim zdaniem jest to lektura o niskim progu wejścia, więc warta polecenia nowym czytelnikom, dopiero stawiającym pierwsze kroki w gatunku. Ci doświadczeni też się będą nieźle bawić, ale koniec końców raczej guilty pleasure niż coś więcej.

Zaiste Martin jest pisarzem wybitnym, ale i niestety wybitnie leniwym. Po raz kolejny jestem pozytywnie zaskoczony jego książką – chociaż w tym wypadku bardziej pasowałoby określenie zbiór opowiadań. Same opowiadania w swojej istocie są niezwykle interesujące z bogatymi odniesieniami biblijnymi, tak samo postać Havilanda Tufa, której charakter na przestrzeni lat zmienia się z ekscentrycznego biednego kupca w człowieka o prawie boskich możliwościach. Wiele także wskazuje na to, że wszystkie teksty Martina SF dzieją się w jednym uniwersum, szkoda, że nie udało mu się go rozwinąć do takiego stopnia jak PLiO. Byłaby to fajna konkurencja dla uniwersum Gwiezdnych Wojen czy Mass Effect'a.

Zaiste Martin jest pisarzem wybitnym, ale i niestety wybitnie leniwym. Po raz kolejny jestem pozytywnie zaskoczony jego książką – chociaż w tym wypadku bardziej pasowałoby określenie zbiór opowiadań. Same opowiadania w swojej istocie są niezwykle interesujące z bogatymi odniesieniami biblijnymi, tak samo postać Havilanda Tufa, której charakter na przestrzeni lat zmienia się...

Czytałem to dziesiątki lat temu gdzieś w odcinkach (może to była Fantastyka?). Autora polubiłem za opowiadanie/mikropowieść "Pieśń dla Lyanny", które przeczytałem w 1982 r. w pierwszym i drugim numerze Fantastyki. Wiedziałem już wtedy, że będę jego fanem. Tuf Wędrowiec jest wesołym, ale i smutnym zbiorem opowiadań, które na długo zostają w pamięci. Polecam!

Czytałem to dziesiątki lat temu gdzieś w odcinkach (może to była Fantastyka?). Autora polubiłem za opowiadanie/mikropowieść "Pieśń dla Lyanny", które przeczytałem w 1982 r. w pierwszym i drugim numerze Fantastyki. Wiedziałem już wtedy, że będę jego fanem. Tuf Wędrowiec jest wesołym, ale i smutnym zbiorem opowiadań, które na długo zostają w pamięci. Polecam!

Książkę się dobrze czyta. Porusza niekiedy ciekawe problemy jak na przykład problem z niekontrolowanym rozmnażaniem u czcicieli życia.
Nie porównywałbym jej z Grą o tron bo to inny gatunek - fantasy. Różni ja to, że nie jest taka przekombinowana, nudna i wypełniona pomysłowymi sposobami na zabijanie.

Książkę się dobrze czyta. Porusza niekiedy ciekawe problemy jak na przykład problem z niekontrolowanym rozmnażaniem u czcicieli życia.
Nie porównywałbym jej z Grą o tron bo to inny gatunek - fantasy. Różni ja to, że nie jest taka przekombinowana, nudna i wypełniona pomysłowymi sposobami na zabijanie.

Powodem dlaczego ta książka jest interesująca jest główny bohater Tuf i jego podejście do życia. Opowiadania same w sobie prezentują kilka fajnych pomysłów.

Powodem dlaczego ta książka jest interesująca jest główny bohater Tuf i jego podejście do życia. Opowiadania same w sobie prezentują kilka fajnych pomysłów.

Pozycja lekka, przyjemna i zupełnie niezobowiązująca. Do poczytania w przerwie między bardziej wymagającymi książkami.

Pozycja lekka, przyjemna i zupełnie niezobowiązująca. Do poczytania w przerwie między bardziej wymagającymi książkami.

"Zaiste!" Doskonała... Martin nie miał pewnie na podorędziu "antygrawitarora", pancerza hiper- super - mega - wytrzymałego dla swojego bohatera, więc wyposażył go w język... A zrobił to w sposób cudowny, kwiecistość wypowiedzi Tufa, humor i sarkazm przydają tej postaci uroku, któremu trudno się oprzeć. A opowiadania... każde daje możliwość wyciągnięcia wniosków przez czytelnika. Obnażają interesowność, cwaniactwo, zaślepienie, politykę ponad wszystko. Przy tym jednak nie rażą nachalnością, bo właśnie Tuf swoim zachowaniem łagodzi tę opowieść.

"Zaiste!" Doskonała... Martin nie miał pewnie na podorędziu "antygrawitarora", pancerza hiper- super - mega - wytrzymałego dla swojego bohatera, więc wyposażył go w język... A zrobił to w sposób cudowny, kwiecistość wypowiedzi Tufa, humor i sarkazm przydają tej postaci uroku, któremu trudno się oprzeć. A opowiadania... każde daje możliwość wyciągnięcia wniosków przez...

Kilka pierwszych opowiadań - prawie rewelacja. Potem już autor nieco się powtarza i wręcz przynudza. Ale ogólnie do przeczytania.

Kilka pierwszych opowiadań - prawie rewelacja. Potem już autor nieco się powtarza i wręcz przynudza. Ale ogólnie do przeczytania.

Nie za bardzo pociągają mnie baśnie, ale postać głównego bohatera w połączeniu z fajną historią, problemem zaiste kosmicznym a i ziemskim za razem; do ogólnej oceny podbija z 8 na 9

Nie za bardzo pociągają mnie baśnie, ale postać głównego bohatera w połączeniu z fajną historią, problemem zaiste kosmicznym a i ziemskim za razem; do ogólnej oceny podbija z 8 na 9

Raczej zbiór opowiadań doszlifowanych na granicach, by połączyć w powieść. Zbiór w dodatku bardzo dobrych historii, wyczuwalna inspiracja Gatewayem, ogólnie Pohlem, z dodatkiem ekologii i paru ciekawych elementów grozy kosmosu.

Raczej zbiór opowiadań doszlifowanych na granicach, by połączyć w powieść. Zbiór w dodatku bardzo dobrych historii, wyczuwalna inspiracja Gatewayem, ogólnie Pohlem, z dodatkiem ekologii i paru ciekawych elementów grozy kosmosu.