Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest to moja ulubiona książka Pana Stasiuka, ale jedno muszę przyznać, bogactwo opisu jest porażające. Nie wiem czy jakiś inny współczesny, polski autor potrafi tak genialnie tworzyć literackie obrazy. Chapeau bas.

Nie jest to moja ulubiona książka Pana Stasiuka, ale jedno muszę przyznać, bogactwo opisu jest porażające. Nie wiem czy jakiś inny współczesny, polski autor potrafi tak genialnie tworzyć literackie obrazy. Chapeau bas.

Przewidywalna. Nawiązanie do Frankensteina jest bardzo dosłowne, ale podobało mi się tempo akcji, jak również styl narracji. Muszę przyznać, że Pan Zafon ma genialnie lekkie pióro. Niestety jako pierwszy przeczytałam "Cień wiatru" i pozostałe dwie pozycje według mnie nie są już tak dobre, choć czyta się bardzo dobrze.

Przewidywalna. Nawiązanie do Frankensteina jest bardzo dosłowne, ale podobało mi się tempo akcji, jak również styl narracji. Muszę przyznać, że Pan Zafon ma genialnie lekkie pióro. Niestety jako pierwszy przeczytałam "Cień wiatru" i pozostałe dwie pozycje według mnie nie są już tak dobre, choć czyta się bardzo dobrze.

Ciekawa, ale zbyt rozwlekła...

Ciekawa, ale zbyt rozwlekła...

Świetna, wciągająca, wielowątkowa i mimo tego, że może wydawać się trochę rozwlekła, nie jest nudna. Przeczytałam jednym tchem. Jest tu wszystko co lubię, trochę historii, piękno opisów, sporo zawiłości i szczypta miłości - no może więcej niż szczypta. A do tego opowieść o książkach z upiorną postacią w tle. Genialne. Ta książka łączy w sobie wszystko to, co najlepsze w literaturze. Wszystko, co w niej zawarte już kiedyś było, ale Zafon połączył to w taki sposób, że wydobył nową jakość. Niestety inne pozycje autora choć ciekawe nie podobały mi się już tak bardzo.

Świetna, wciągająca, wielowątkowa i mimo tego, że może wydawać się trochę rozwlekła, nie jest nudna. Przeczytałam jednym tchem. Jest tu wszystko co lubię, trochę historii, piękno opisów, sporo zawiłości i szczypta miłości - no może więcej niż szczypta. A do tego opowieść o książkach z upiorną postacią w tle. Genialne. Ta książka łączy w sobie wszystko to, co najlepsze w...

Dla mnie to klasyka literatury. Cóż więcej mogę napisać, są rzeczy, których nie sposób nie przeczytać.

Dla mnie to klasyka literatury. Cóż więcej mogę napisać, są rzeczy, których nie sposób nie przeczytać.

Z przykrością muszę stwierdzić, że nie dobrnęłam do końca. Jak dla mnie słaba pozycja. Miał być czarny humor, a jest jakoś tak żenująco i nudno. Może mój gust się wypaczył? Jak dla mnie Pan Hugh Laurie powinien zostać przy aktorstwie, bo to wychodzi Mu zdecydowanie lepiej.

Z przykrością muszę stwierdzić, że nie dobrnęłam do końca. Jak dla mnie słaba pozycja. Miał być czarny humor, a jest jakoś tak żenująco i nudno. Może mój gust się wypaczył? Jak dla mnie Pan Hugh Laurie powinien zostać przy aktorstwie, bo to wychodzi Mu zdecydowanie lepiej.

Obraz wizji maryjnych przedstawiony bez patosu i pompy w sposób całkowicie ograbiony z refleksji, co pozwala czytelnikowi na postawienie własnych sądów i teorii. Świetna rzecz, która uzmysławia, że nie każdy wizjoner musi być święty i nie każda wizja musi być Objawieniem. Szkoda tylko, że niektóre wątki są zbyt rozwleczone. Muszę przyznać, że dawno już nie czytałam książki o tak niecodziennej tematyce. W końcu jakaś pozycja, która nie jest ani o miłości, ani o zbrodni, ani o skrywanej przez kogoś tajemnicy.

Obraz wizji maryjnych przedstawiony bez patosu i pompy w sposób całkowicie ograbiony z refleksji, co pozwala czytelnikowi na postawienie własnych sądów i teorii. Świetna rzecz, która uzmysławia, że nie każdy wizjoner musi być święty i nie każda wizja musi być Objawieniem. Szkoda tylko, że niektóre wątki są zbyt rozwleczone. Muszę przyznać, że dawno już nie czytałam książki...

Cóż tu pisać o prozie Pana Cejrowskiego. Mnie urzeka i nie chodzi mi tu o wzniosłą literaturę, tylko o sposób narracji i trafność spostrzeżeń. Jednych osoba Wojciecha Cejrowskiego drażni, mnie poraża inteligencją i zdrowym rozsądkiem, choć przyznaję nie wszystkie poglądy popieram. Jednakże uważam, że dobrze, że jest ktoś, kto potrafi włożyć przysłowiowy 'kij w mrowisko'.

Cóż tu pisać o prozie Pana Cejrowskiego. Mnie urzeka i nie chodzi mi tu o wzniosłą literaturę, tylko o sposób narracji i trafność spostrzeżeń. Jednych osoba Wojciecha Cejrowskiego drażni, mnie poraża inteligencją i zdrowym rozsądkiem, choć przyznaję nie wszystkie poglądy popieram. Jednakże uważam, że dobrze, że jest ktoś, kto potrafi włożyć przysłowiowy 'kij w mrowisko'.