Specyficzny, czeski humor połączony z lekkością formy.

Specyficzny, czeski humor połączony z lekkością formy.

Z każdą kolejną książką lubię Hrabala coraz bardziej.
,,Pociągi pod specjalnym nadzorem" to opowieść o nieśmiałym młodzieńcu Miłoszu Pipce, pracującym na kolei. Perypetie dyżurnego ruchu pana Całuska, zawiadowcy, telegrafistki Zdeniczki wywołują uśmiech na twarzy, choć w tle jest drugą wojna światowa. Drugie opowiadanie to ,, Postrzyżyny '', moim zdaniem jeszcze lepsze od ,,Pociągów....'' Jaką mamy tu galerię postaci: Marię rudowłosą piękność, rozkochanego w niej męża Francina, stryjaszka Pepi mistrza opowieści. U Hrabala nawet prozaiczne świniobicie jest pełne magii, a gawęda stryja Józefa o szopie praczu jest najlepsza 👍Polecam .

Z każdą kolejną książką lubię Hrabala coraz bardziej.
,,Pociągi pod specjalnym nadzorem" to opowieść o nieśmiałym młodzieńcu Miłoszu Pipce, pracującym na kolei. Perypetie dyżurnego ruchu pana Całuska, zawiadowcy, telegrafistki Zdeniczki wywołują uśmiech na twarzy, choć w tle jest drugą wojna światowa. Drugie opowiadanie to ,, Postrzyżyny '', moim zdaniem jeszcze lepsze od...

To moje pierwsze czytanie Hrabala. Tyle się o nim nasłuchałam - w życiu, na Instagramie, w podcastach literackich, na uczelni, naczytałam się o nim w innych książkach, a dopiero teraz poznałam osobiście jego twórczość.

I nie dziwię się, że się o nim tyle mówi.

W "Pociągach pod specjalnym nadzorem" mamy tyle płaszczyzn, że głowa mała. Płaszczyznę wojenną, obok wspomnieniową, równolegle poznajemy trzech bohaterów, z których każdy jest ekscentryczny na swój sposób i nosi swoją własną tragedię, no i do tego toczy się wątek tytułowych pociągów pod specjalnym nadzorem.

Dużo tego, szczególnie na tak małej przestrzeni, ale gra to doskonale.
Z kolei "Postrzyżyny" to nie tylko popis znakomitego stylu (bo język autora postrzegam jako doskonały),ale też świetny portret małego miasteczka zamieszkiwanego przez kolorowego ptaka, czyli wyzwoloną Marię.

Wyróżniają ją piękne długie włosy, nieokiełznany apetyt na życie, brak hamulcow, a przecież "porządna kobieta tak się nie zachowuje".

Szczególnej uwadze polecam wątek świniobicia, który ma w sobie sporo z dzikich, pierwotnych rytuałów i hipnotyzuje każdym słowem.

To moje pierwsze czytanie Hrabala. Tyle się o nim nasłuchałam - w życiu, na Instagramie, w podcastach literackich, na uczelni, naczytałam się o nim w innych książkach, a dopiero teraz poznałam osobiście jego twórczość.

I nie dziwię się, że się o nim tyle mówi.

W "Pociągach pod specjalnym nadzorem" mamy tyle płaszczyzn, że głowa mała. Płaszczyznę wojenną, obok...

Pierwszy raz czytałem Hrabala i jestem nim urzeczony. Słodko - gorzkie opowieści z czeskiej prowincji. Gdzieś w tle dziejąca się wielka historia, a równolegle do niej tocząca się historia indywidualna, niemniej ważna niż ta wielka. Ciekawi bohaterowie, zabawne, komiczne zdarzenia i ogólny nastrój, z którego aż ciężko wychodzić.

Pierwszy raz czytałem Hrabala i jestem nim urzeczony. Słodko - gorzkie opowieści z czeskiej prowincji. Gdzieś w tle dziejąca się wielka historia, a równolegle do niej tocząca się historia indywidualna, niemniej ważna niż ta wielka. Ciekawi bohaterowie, zabawne, komiczne zdarzenia i ogólny nastrój, z którego aż ciężko wychodzić.

Pan Hrabal to moje nowe odkrycie, lekkość z jaką pisze o prostych ludzkich sprawach, o ludzkim powtarzam prostym życiu, jest bardzo przyjemna do czytania. Nawet długie pozornie niczym nie wyróżniające sie historie opowiedziane w "Hrabalowski" sposób potrafią cieszyć i przywracają czytelnikowi na myśl utracony spokój tamtych czasów, z jednej strony trudnych, bo życie nie było łatwe, z drugiej strony nigdy nie jest, jednakże w czasach sprzed ery internetowej ludziom żyło sie weselej. Poczytajcie Postrzyżyny, a zobaczycie czego nam teraz brakuje.
Pociągi pod specjalnym nadzorem, to raczej smutniejsza pozycja ale urocza naiwność głownego bohatera jest rozbrajająca. Smutne czasy w których żył bohater nie potrzebują zbyt wielkiego komentarza.
Pozycja zdecydowanie zachęca do "spróbowania" Hrabala.

Pan Hrabal to moje nowe odkrycie, lekkość z jaką pisze o prostych ludzkich sprawach, o ludzkim powtarzam prostym życiu, jest bardzo przyjemna do czytania. Nawet długie pozornie niczym nie wyróżniające sie historie opowiedziane w "Hrabalowski" sposób potrafią cieszyć i przywracają czytelnikowi na myśl utracony spokój tamtych czasów, z jednej strony trudnych, bo życie nie...

Wprowadź w stan zbliżony do błogiego, niektóre sytuację chociaż czasem przykre wydają się zabawne i proste. Nie ma jakiegoś kombinowania intrygowania podpuszczanie itd wydaje się że bez tego byłoby po prostu łatwiej.

Wprowadź w stan zbliżony do błogiego, niektóre sytuację chociaż czasem przykre wydają się zabawne i proste. Nie ma jakiegoś kombinowania intrygowania podpuszczanie itd wydaje się że bez tego byłoby po prostu łatwiej.

Dramatyczne ale w czeskim stylu rozliczenie z drugą wojną. Koloryt małego miasteczka i zwykłego życia prostych ludzi, które przerywa ciąg wojennych zdarzeń. W drugim opowiadaniu autor skupia się na rzeczach bardziej przyziemnych mistrzowsko je opisując ale nie upiększając.

Dramatyczne ale w czeskim stylu rozliczenie z drugą wojną. Koloryt małego miasteczka i zwykłego życia prostych ludzi, które przerywa ciąg wojennych zdarzeń. W drugim opowiadaniu autor skupia się na rzeczach bardziej przyziemnych mistrzowsko je opisując ale nie upiększając.

To było moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Pierwsze opowiadanie fajnie się czytało. Czeski humor, historia o prawiczku i jego próbie samobójczej, i oczywiście ekscesy erotyczne dyżurnego ruchu. Podobała mi się Co do drugiego opowiadania to nudziło mnie. Rozumiem, że w miasteczku w którym nic się nie dzieje wszystko co jest odstępstwem od normy jest dużym wydarzeniem, jednakże przebrnąłem i tyle.

To było moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Pierwsze opowiadanie fajnie się czytało. Czeski humor, historia o prawiczku i jego próbie samobójczej, i oczywiście ekscesy erotyczne dyżurnego ruchu. Podobała mi się Co do drugiego opowiadania to nudziło mnie. Rozumiem, że w miasteczku w którym nic się nie dzieje wszystko co jest odstępstwem od normy jest dużym wydarzeniem,...

Wydaje mi się, że czescy pisarze mają to coś czego brakuje innym pisarzom, jeśli chodzi o lekkość i swobodę w pisaniu opowiadań o prostych i błahych sprawach, a nie dostrzegalnych przez innych. Potrafią umiejętnie opisać historię prowincji, na której zdaje się, że nic się nie dzieje, a jednak.... Czasem w prowincjonalnym miasteczku rozgrywa się prawdziwe życie, które umknie tym, którzy wedrą się do niego z zewnątrz i w tejże książce mamy dwa ciekawe zdarzenia. Pierwsze opowiadanie to spotkanie na małej prowincjonalnej stacji kolejowej, na której najczęściej nic się nie dzieje, może oprócz przejazdu specjalnych pociągów. Wkrótce jednak tą małą posadą wstrząśnie niebywałe wydarzenie, które podkreśli znaczenie tej stacji. Postrzyżyny, to opowiadanie w którym autor książki ukazuje nam uroki małomiasteczkowego życia, lecz jedno zdarzenie zadziwi wszystkich mieszkańców tejże prowincji. Pięknie opisane stosunki międzyludzkie, a wszystko to okraszone czeskim humorem, którego tylko pozazdrościć naszym sąsiadom.

Wydaje mi się, że czescy pisarze mają to coś czego brakuje innym pisarzom, jeśli chodzi o lekkość i swobodę w pisaniu opowiadań o prostych i błahych sprawach, a nie dostrzegalnych przez innych. Potrafią umiejętnie opisać historię prowincji, na której zdaje się, że nic się nie dzieje, a jednak.... Czasem w prowincjonalnym miasteczku rozgrywa się prawdziwe życie, które umknie...

Och, pierwsze spotkanie z Hrabalkiem i jakże udane. Pięknie zobrazowany świat z połowy XX wieku. Przeuroczy język, humor i ten czeski dystans do tragedii wojny. Nikt z taką lekkością nie pisał o samobójstwie.

Och, pierwsze spotkanie z Hrabalkiem i jakże udane. Pięknie zobrazowany świat z połowy XX wieku. Przeuroczy język, humor i ten czeski dystans do tragedii wojny. Nikt z taką lekkością nie pisał o samobójstwie.