Adam Forman

„Sługi Boże”-pech. Chciałem obejrzeć film w kinie. Gdy zdecydowałem się aby poświęcić czas na relaks w sali kinowej, okazało się, że już go nie grają . Gdy chciałem obejrzeć w sieci, zainfekowałem wirusem komputer. Stwierdziłem wtedy, że jednak najpierw zapoznam się z wersją drukowaną. Polowałem na tą książkę długo, wreszcie osiągnąłem sukces. Pytanie tylko czy rzeczywiście był to sukces. Książka zaczyna się ciekawie, samobójstwo z wieży kościoła. Potem akcja za akcją, jednak to co najbardziej mnie razi, to zbyt nachalna reklama niektórych przedmiotów codziennego użytku( drukarka HP, Samsung Galaxy itp.) oraz język niemieckiej policjantki. Rozumiem, że trzeba w jakiś sposób zobrazować problemy językowe niemieckiej koleżanki Warskiego, ale czasem musiałem dwa razy czytać wypowiedź Any, aby zrozumieć co powiedziała. Autor, a właściwie autorzy powieść pisali niejako przypadkiem, jest to bardziej dodatek do filmu niż osobna lektura. Wszystko jest zobrazowane jak scenariusz a nie powieść. Oczywiście jest tutaj wszystko, co w tym gatunku literackim uważa się za schemat. Policjant po przejściach, kiedyś uzależniony od alkoholu, teraz pijacy miksturę z nieodłącznego termosu. Policjant, który w wyniku uzależnienia od alkoholu traci całą rodzinę. Syn ginie a żona go zostawia. Policjant, którego jedyną zasadą jest walka ze złem. Taki policjant strzelający zanim pomyśli, w polskich realiach nigdy nie wyszedłby na ulicę, bo większość czasu spędzałby w biurze spraw wewnętrznych lub pisząc raporty z użycia broni. Cóż, fikcja ma swoje prawa. W powieści jest kilka smaczków. Samochód głównej bohaterki zostaje utopiony w rzece, spędza w wodzie kilka godzin. Dwa dni później ten sam samochód jest w pełni na chodzie i odjeżdża w stronę Niemiec. Nie znam się aż tak na samochodach Porsche, ale każdy inny wymagałby co najmniej kilku tygodni osuszania, napraw, wymian instalacji elektrycznej. Kolejną ciekawostką jest relaks Warskiego pod wodą bez oddychania. Tutaj jest ciekawostka, bo policjant wytrzymuje na luzie siedem, osiem minut. Autorzy pewnie pisząc tą powieść, zdawali sobie sprawę że już po sześciu minut może nastąpić śmierć mózgu, a co najmniej trwałe jego uszkodzenie. Rozumiem, powieść i jej prawa. Opisy brutalnego gwałtu budzą lekki niesmak, niektórzy może coś takiego lubią. Do mnie to nie trafiło, uważam wręcz to za prymitywne i na siłę dodane. Wszak każdy wie, że najlepiej na wyobraźnię czytelnika działa seks, władza, przemoc i pieniadze. Autorzy mogli jednak w jakiś bardziej subtelny element seksu wykorzystać. Zbóje wykorzystywani przez złe charaktery w tej powieści są prawie niezniszczalne. Można je bić, kopać, a Ci tylko się uśmiechają. Jeden nawet był tak wyszkolony, że przez wysoki mur skacze niczym lekkoatleta biegnący przez płotki. Takich sportowców nam trzeba jak ten zbir. Generalnie książkę czyta się szybko, dużo wątków, niektóre niepotrzebne, ale wkomponowują się w całokształt. Dużo opisów miasta, każdy mieszkaniec Wrocławia bez trudu kojarzy ulice wymienione w książce. Podsumowując, jest to książka którą można przeczytać, ale jak się nie będzie miało tej okazji to nie ma żadnej straty. Weszło i wyszło...