Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Koniec zimy, północna Ruś to właśnie tam zaczyna się nasza opowieść. Mimo szalejącej zimy za oknem, nikt się nią nie przejmuje. Dlaczego? Dunia miała właśnie opowiedzieć bajkę…

„Opowiedz nam, Duniaszka, o Mrozie, o królu Karachunie, demonie zimy. Szaleje dziś na dworze i złości się na odwilż”.*

Na rubieżach średniowiecznej Rusi mimo chrześcijaństwa nadal kultywuje się pogańskie wierzenia. Zostawia się piętkę lub mleko dla Domownika, czy Waziło, unika się jezior gdzie czają się Rusałki. Nie zapuszcza się w las w mroźne dni, gdzie można spotkać Morozkę. To tylko ludowe zabobony czy coś jeszcze? Co jeśli gdzieś głęboko w lesie czai się zło, które tylko czeka na wolność?

Wasilisa jest najmłodszą córką bogatego bojara Piotra Władimirowicza i jego pierwszej żony Mariny Iwanowny. Od dziecka jest jej wszędzie pełno, nie jest zwykłym dzieckiem - posiada dar, dzięki, któremu widzi i rozmawia z duszkami. Sielanka kończy wraz z przybyciem ojca z Moskwy skąd przywozi nową żonę, Annę. Fanatycznie pobożna macocha robi wszystko by zniszczyć niczym nie skrępowanego ducha Wasi. Gdy na ich ziemi przybywa nowy pop – Konstanty, sprawy jeszcze bardziej się komplikują. Nowy duszpasterz jest młody i charyzmatyczny, czym szybko zjednuje sobie mieszkańców wioski. W swoich płomiennych kazaniach zakazuje składania ofiar domowym duszkom, które nazywa demonami. Wasia się buntuje, za nic ma groźby macochy, ta doprowadzona do ostateczności postanawia wydać pasierbicę za mąż albo oddać do klasztoru. W samym czasie w wiosce zaczyna dochodzić do nieszczęść, a winą zaczyna się obarczać „zielonooką czarownicę”.

Zawsze interesowałam się folklorem i dawnymi wierzeniami, dlatego, gdy zaproponowano mi tą książkę do recenzji bez wahania się zgodziłam. Musze przyznać, że ten rok był dla mnie rozczarowujący. Nie znalazłam żadnej książki, która by mnie zachwyciła, aż trafiłam na debiut Katherine Arden. Historia wciąga od pierwszej strony, i pomimo tego, że akcja rozgrywa się nie przestrzeni kilkunastu lat jest spójna. Styl autor jest prosty, sposób pisania płynny, a konstrukcja postaci przemyślana. Czytanie tej książki zajęło mi zaledwie 3 godziny, bo gdy zaczęłam czytać nie mogłam się od niej oderwać. Z niecierpliwością oczekuje kontynuacji losów „dziewczyny o oczach Boga Mórz”. Polecam

http://librarycorner4all.blogspot.com/2018/06/niedzwiedz-i-sowik-katherine-arden.html

Koniec zimy, północna Ruś to właśnie tam zaczyna się nasza opowieść. Mimo szalejącej zimy za oknem, nikt się nią nie przejmuje. Dlaczego? Dunia miała właśnie opowiedzieć bajkę…

„Opowiedz nam, Duniaszka, o Mrozie, o królu Karachunie, demonie zimy. Szaleje dziś na dworze i złości się na odwilż”.*

Na rubieżach średniowiecznej Rusi mimo chrześcijaństwa nadal kultywuje się...

„Leonidy” to pierwsza książka serii „Spectrum” duńskiej autorki Nanny Foss. Już teraz okrzyknięta jest fenomenem, choć to debiut pisarki.

Emilia to nastolatka z kompleksami, przyjaźni się z niewidomym Albinem i jego bratem Linusem. Nie ma łatwego życia w szkole ze względu na Jonatana, który upatrzył sobie ją jako ofiarę swoich prześladowań, a w domu jako jedno z pięciorga dzieci nie poświęca się jej za wiele uwagi. Podczas jednego ze spacerów spotyka staruszkę, która ją atakuje „Nadchodzi horror vacui. I znajdzie was. Nic nie możecie zrobić!”. Tylko co to znaczy? Nie wie jeszcze, że wraz z przyjaciółmi niedługo się przekona...

Zaczynają nękać ją niepokojące sny, w których widzi czarnowłosego chłopaka o niebiesko-zielonych oczach z dziwnym wisiorkiem, tylko co to oznacza? Do szkoły przychodzą nowi uczniowie – bliźniaki Pia i Noa. Co zrobi Emi, gdy chłopaka ze snu spotka na jawie? To nie koniec nowości przychodzi nowy nauczyciel Janus, który przejmuje zajęcia prowadzone przez pana Svenninga. Jako, że ma prowadzić kilka zajęć proponuje im projekty między przedmiotowe, dobiera wszystkich w pary, co nie za bardzo podoba się Adrianie, która musi zrobić projekt z Emi. Janus proponuje im udział w wykładzie, który może pomóc im w projekcie. Gdy docierają na miejsce, okazuje się, że żadnego wykładu nie ma, ba, profesor, który miał go prowadzić nie żyje. Emi ma złe przeczucia, ma wrażenie, że to już się wydarzyło i tu była. Jednak ciekawość wygrywa i wraz z przyjaciółmi wchodzi do obserwatorium by zobaczyć deszcze leonidów. Dochodzi do wypadku, który jest dopiero początkiem przygód Emi, Albina, Linusa, Pii, Noa i Adriany. Teraz by przetrwać muszą zacząć współpracować...

Na początku męczyłam się czytaniem, może robię się za stara na książki gdzie akcja rozgrywa się w szkole? Styl pisania autorki jest ciężki dla mnie w odbiorze, mam wrażenie, że to cecha charakterystyczna autorów skandynawskich. Dopiero wprowadzenie wątku fantastyki sprawiło, że książka mnie wciągnęła, ale... No właśnie jest „ale”, tak szybko jak się pojawia to znika. Książka nie jest zła, ale czytałam lepsze. Mam nadzieje, że kolejny tom będzie ciekawszy. Polecam choć z lekkim wahaniem.

http://librarycorner4all.blogspot.com/2018/01/spectrum-leonidy-nanna-foss.html

„Leonidy” to pierwsza książka serii „Spectrum” duńskiej autorki Nanny Foss. Już teraz okrzyknięta jest fenomenem, choć to debiut pisarki.

Emilia to nastolatka z kompleksami, przyjaźni się z niewidomym Albinem i jego bratem Linusem. Nie ma łatwego życia w szkole ze względu na Jonatana, który upatrzył sobie ją jako ofiarę swoich prześladowań, a w domu jako jedno z pięciorga...

Trzy minuty – dla jednych oznacza życie, dla innych śmierć...

Pokolenia pokutują za grzechy przodków, ich życie to oczekiwanie na Wezwanie oraz nieustanny ból po stracie najbliższych. Uwiezieni, z pokolenia na pokolenie jest ich coraz mniej. Szaroziemie to kraina zamieszkała przez piękne, ale okrutne istoty. Raz za razem wzywają do siebie, by polować na ludzi jak na zwierzęta. To ich zemsta, kara za wygnanie z ich domu. Czy przyjdzie kiedyś czas na wybaczenie? Czy jedynym wyjściem jest śmierć jednej rasy kosztem drugiej?

Nessa jest jedną z wielu nastolatek, która od wczesnego dzieciństwa trenuje by przetrwać swoją próbę. Jest jednak coś co odróżnia ją od innych – jej niepełnosprawność... Choć wszyscy z jej otoczenia spisali ją na straty, ona jednak się nie poddaje i udowodni im, że się mylą, gdy przyjdzie czas na jej Wezwanie...

Opis książki moim zdaniem nie oddaje treści, ale może i to dobrze, bo dzięki temu wielu sceptyków może po nią sięgnąć. Pomysł na fabułę ciekawy, ale mam wrażenie, że autor umieścił za dużo oddzielnych wątków co zamiast wzbogacać fabułę, sprawie, że tracimy główny.

Co do bohaterów, nie dwojga takich samych, każdy z nich ma unikalne cechy tylko dla niego, tutaj Peador O'Guilin się postarał. Gdy zaczęłam czytać nie mogłam się oderwać, choć końcówka książki mnie nie zachwyciła, mogę ją ze spokojnym sumieniem polecić. Ciekawi mnie czy planuje następną z tej serii, pożyjemy zobaczymy :)

http://librarycorner4all.blogspot.com/2017/05/the-call-wezwanie-peadar-oguilin.html

Trzy minuty – dla jednych oznacza życie, dla innych śmierć...

Pokolenia pokutują za grzechy przodków, ich życie to oczekiwanie na Wezwanie oraz nieustanny ból po stracie najbliższych. Uwiezieni, z pokolenia na pokolenie jest ich coraz mniej. Szaroziemie to kraina zamieszkała przez piękne, ale okrutne istoty. Raz za razem wzywają do siebie, by polować na ludzi jak na...