Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przykro mi, ale tego po prostu nie da się czytać. Autorka wpadła na pomysł jak zmierzyć się z prywatnymi demonami, ale dla czytelnika nic dobrego z tego nie wyszło. Sposób narracji wywołuje irytacje, papierowi bohaterowie nie przekonują, a nachalne moralizatorstwo po prostu przelewa czarę goryczy.

Katarzyno Michalak nie idź tą drogą!

Przykro mi, ale tego po prostu nie da się czytać. Autorka wpadła na pomysł jak zmierzyć się z prywatnymi demonami, ale dla czytelnika nic dobrego z tego nie wyszło. Sposób narracji wywołuje irytacje, papierowi bohaterowie nie przekonują, a nachalne moralizatorstwo po prostu przelewa czarę goryczy.

Katarzyno Michalak nie idź tą drogą!

Ogromne rozczarowanie. Drętwe, papierowe postacie, język na poziomie wypracowania gimnazjalisty, sztuczne dialogi... Szkoda, bo pomysł na książkę fajny, tylko to nieudolne wykonanie... Jakbym zamiast powieści dostała jej szkic, streszczenie... Na szczęście czyta się szybko, więc strata czasu niewielka. Jedyne, co mi się podobało to okładka.

Ogromne rozczarowanie. Drętwe, papierowe postacie, język na poziomie wypracowania gimnazjalisty, sztuczne dialogi... Szkoda, bo pomysł na książkę fajny, tylko to nieudolne wykonanie... Jakbym zamiast powieści dostała jej szkic, streszczenie... Na szczęście czyta się szybko, więc strata czasu niewielka. Jedyne, co mi się podobało to okładka.

Mądra, ważna i świetnie napisana. Czy trzeba czegoś więcej?

Mądra, ważna i świetnie napisana. Czy trzeba czegoś więcej?

Sięgnęłam po tę książkę skuszona dobrymi opiniami na LC. Czy żałuję? Nie... Ale do grona jej fanów nie dołączę!
Książka napisana bardzo sprawnie i to paradoksalnie jest jej największa wada. Dlaczego? Bo już w trakcie lektury pomyślałam, a po jej zakończeniu byłam przekonana, że - gdybym była szesnastolatką - to natychmiast chciałabym przeżywać to, co bohaterka. To znaczy urodzić sobie słodkiego dzidziusia. Autorka opisuje wczesne macierzyństwo wskazując praktycznie same jego uroki: poród - sama przyjemność, dziecko - aniołek, całe otoczenie - aż rwie się do pomagania młodej mamie, szkoła - robi wszystko, by umożliwić jej kontynuowanie edukacji, itd. I aż strach, że po lekturze książki ktoś pomyśli, że faktycznie tak to wygląda... Przykłady opisywanych tu absurdów można mnożyć, ale to już pozostawię do indywidualnej oceny czytelniczek.
Reasumując - sprawnie napisana bajka dla nastolatek, napisana w celu wyciskania łez z oczu ich matek (rym niezamierzony :)).

Sięgnęłam po tę książkę skuszona dobrymi opiniami na LC. Czy żałuję? Nie... Ale do grona jej fanów nie dołączę!
Książka napisana bardzo sprawnie i to paradoksalnie jest jej największa wada. Dlaczego? Bo już w trakcie lektury pomyślałam, a po jej zakończeniu byłam przekonana, że - gdybym była szesnastolatką - to natychmiast chciałabym przeżywać to, co bohaterka. To znaczy...

Powstanie warszawskie widziane i przeżywane przez współczesnego nastolatka. Wspaniała, nienachalna lekcja patriotyzmu dla młodzieży. Bardzo dobrze sprawdziłaby się jako lektura szkolna - mądra, wartościowa, a do tego świetnie się czyta.

Powstanie warszawskie widziane i przeżywane przez współczesnego nastolatka. Wspaniała, nienachalna lekcja patriotyzmu dla młodzieży. Bardzo dobrze sprawdziłaby się jako lektura szkolna - mądra, wartościowa, a do tego świetnie się czyta.

Dobra, ciepła i niegłupia. Pełna optymizmu i pozytywnej energii. To lubię.

Dobra, ciepła i niegłupia. Pełna optymizmu i pozytywnej energii. To lubię.

Mroczny kryminał retro, z elementami okultyzmu. Całość mocno osadzona w realiach okupowanego Krakowa. Trudno oderwać się od lektury.

Polecam.

Mroczny kryminał retro, z elementami okultyzmu. Całość mocno osadzona w realiach okupowanego Krakowa. Trudno oderwać się od lektury.

Polecam.