Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przykro mi, ale tego po prostu nie da się czytać. Autorka wpadła na pomysł jak zmierzyć się z prywatnymi demonami, ale dla czytelnika nic dobrego z tego nie wyszło. Sposób narracji wywołuje irytacje, papierowi bohaterowie nie przekonują, a nachalne moralizatorstwo po prostu przelewa czarę goryczy.

Katarzyno Michalak nie idź tą drogą!

Przykro mi, ale tego po prostu nie da się czytać. Autorka wpadła na pomysł jak zmierzyć się z prywatnymi demonami, ale dla czytelnika nic dobrego z tego nie wyszło. Sposób narracji wywołuje irytacje, papierowi bohaterowie nie przekonują, a nachalne moralizatorstwo po prostu przelewa czarę goryczy.

Katarzyno Michalak nie idź tą drogą!

Ogromne rozczarowanie. Drętwe, papierowe postacie, język na poziomie wypracowania gimnazjalisty, sztuczne dialogi... Szkoda, bo pomysł na książkę fajny, tylko to nieudolne wykonanie... Jakbym zamiast powieści dostała jej szkic, streszczenie... Na szczęście czyta się szybko, więc strata czasu niewielka. Jedyne, co mi się podobało to okładka.

Ogromne rozczarowanie. Drętwe, papierowe postacie, język na poziomie wypracowania gimnazjalisty, sztuczne dialogi... Szkoda, bo pomysł na książkę fajny, tylko to nieudolne wykonanie... Jakbym zamiast powieści dostała jej szkic, streszczenie... Na szczęście czyta się szybko, więc strata czasu niewielka. Jedyne, co mi się podobało to okładka.

Mądra, ważna i świetnie napisana. Czy trzeba czegoś więcej?

Mądra, ważna i świetnie napisana. Czy trzeba czegoś więcej?