Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najpierw zdziwiło mnie, że książka jest taka krótka. Potem przejrzałam ją i w ogóle mnie nie zaciekawiła. Pod wpływem wielu pochlebnych opinii przewertowałam ją drugi raz. Nadal nic. W końcu dostałam ją w prezencie i od razu zaczęłam czytać. Tak właśnie przepadłam. Już w pierwszym rozdziale ogarnęło mnie przerażenie - skąd autor zna tak doskonale moje myśli?? Ośmielę się nawet stwierdzić, że lepiej niż ja, w dodatku potrafi ubrać w słowa to, co u mnie pozostawało nienazwane. I to w jakie słowa! Czytałam niektóre określenia, zdania, zwroty, akapity po kilka razy, wciąż rozkoszując się formą i treścią. Stąd ta niewielka pozycja zabrała mi ponad 2 tygodnie. Zabrała - nie, to złe określenie, bo dużo więcej dała mi w zamian. W końcu dokończyłam czytanie i odłożyłam ją na półkę. I na tym wcale się nie skończyło! Wciąż kryje się gdzieś w zakamarkach moich myśli, pojawia się i znika, zmusza do ponownego sięgnięcia do niektórych akapitów.. Z pewnością wkrótce nastanie czas, w którym przeczytam ją ponownie. Co stanie się potem - zobaczymy..

Najpierw zdziwiło mnie, że książka jest taka krótka. Potem przejrzałam ją i w ogóle mnie nie zaciekawiła. Pod wpływem wielu pochlebnych opinii przewertowałam ją drugi raz. Nadal nic. W końcu dostałam ją w prezencie i od razu zaczęłam czytać. Tak właśnie przepadłam. Już w pierwszym rozdziale ogarnęło mnie przerażenie - skąd autor zna tak doskonale moje myśli?? Ośmielę się...

Uwielbiam jego styl pisania. Uwielbiam jak zatrzymuje bieg wydarzeń i opisuje cały kadr. Uwielbiam język, którego używa. I to, że pisze o moich najukochańszych miejscach. To, że opisuje je takimi, jakie są, nie próbując nawet ich wygładzać czy kolorować. To, że ta ocena jest niczym w porównaniu do tej książki. Ach, umieć tak pisać.. Dla mnie mistrzostwo absolutne.

Uwielbiam jego styl pisania. Uwielbiam jak zatrzymuje bieg wydarzeń i opisuje cały kadr. Uwielbiam język, którego używa. I to, że pisze o moich najukochańszych miejscach. To, że opisuje je takimi, jakie są, nie próbując nawet ich wygładzać czy kolorować. To, że ta ocena jest niczym w porównaniu do tej książki. Ach, umieć tak pisać.. Dla mnie mistrzostwo absolutne.

Nie spodziewałam się tego, ale naprawdę mnie wciągnęła. Ewa Matuszewska ma doskonałe pióro, dzięki czemu książkę pochłania się jednym tchem! Do tego jest przepięknie wydana, a więc podczas lektury w ręku mamy spory kawałek historii polskiego himalaizmu, okraszony starannie dobranymi zdjęciami. Pozycja obowiązkowa dla góromaniaków i nie tylko.

Nie spodziewałam się tego, ale naprawdę mnie wciągnęła. Ewa Matuszewska ma doskonałe pióro, dzięki czemu książkę pochłania się jednym tchem! Do tego jest przepięknie wydana, a więc podczas lektury w ręku mamy spory kawałek historii polskiego himalaizmu, okraszony starannie dobranymi zdjęciami. Pozycja obowiązkowa dla góromaniaków i nie tylko.

Już czytając pierwsze zdania można zorientować się, że jest to książka niezwykła - język, którym operuje autor, sprawia, że obrazy same rysują się przed oczami czytelnika, a kolejne akapity wciągają go w opowieść na dobre.
Można było spodziewać się, że będzie to laurka na cześć zmarłego przyjaciela, ale nie – John Porter mówi wprost, opowiada o życiu Alexa MacIntyre, mówiąc nie tylko o zaletach, ale również o jego wadach. Widać, iż stara się zachować jak najbardziej obiektywną postawę, co jest naprawdę godne podziwu i sprawia, że opowieść zyskuje na rzetelności.
Z powodu obecności kilku znacznych polskich akcentów jest to książka ważna dla Polaków, podobnie jak "Ucieczka na szczyt" Bernadette McDonald i, tak samo jak wspomniana lektura, przedstawia najlepsze czasy polskich podbojów w górach wysokich oczami obcokrajowca.
Znakomitym dopełnieniem całości są nazwy rozdziałów, będące tytułami piosenek, które na szczęście nie zostały przetłumaczone, a tylko objaśnione w przypisach - z ogromną korzyścią dla książki.
Podsumowując – po lekturze nie można się dziwić, że jest to pozycja nagradzana na największych górskich festiwalach na świecie i jest tłumaczona na kolejne języki, zasługuje bowiem na miejsce wśród kanonu górskiej literatury, a nepalskie przysłowie "Lepiej przeżyć jeden dzień jak tygrys, niż sto dni jak owca" stało się moim mottem.

Już czytając pierwsze zdania można zorientować się, że jest to książka niezwykła - język, którym operuje autor, sprawia, że obrazy same rysują się przed oczami czytelnika, a kolejne akapity wciągają go w opowieść na dobre.
Można było spodziewać się, że będzie to laurka na cześć zmarłego przyjaciela, ale nie – John Porter mówi wprost, opowiada o życiu Alexa MacIntyre, ...

Zakochałam się w tej książce. Styl, w jakim jest napisana, emocje jakie przekazuje, klimat jaki tworzy - cudo. Podczas czytania trochę obawiałam się zakończenia, ale jest równie piękne, jak cała opowieść. 10/10, nie może być inaczej.

Zakochałam się w tej książce. Styl, w jakim jest napisana, emocje jakie przekazuje, klimat jaki tworzy - cudo. Podczas czytania trochę obawiałam się zakończenia, ale jest równie piękne, jak cała opowieść. 10/10, nie może być inaczej.

Dokumentacja polskich sukcesów w najwyższych górach świata, podana w doskonałej formie literackiej. Losy legend polskiej wspinaczki przeplatające się z historią Polski. Książka zapierająca dech w piersi. Czytałam te same akapity po kilka razy, bo żal było mi ją kończyć, bo chciałam zatrzymać w sobie te myśli, ten klimat..
Dla mnie arcydzieło.

Dokumentacja polskich sukcesów w najwyższych górach świata, podana w doskonałej formie literackiej. Losy legend polskiej wspinaczki przeplatające się z historią Polski. Książka zapierająca dech w piersi. Czytałam te same akapity po kilka razy, bo żal było mi ją kończyć, bo chciałam zatrzymać w sobie te myśli, ten klimat..
Dla mnie arcydzieło.

Początek męczyłam bardzo i myślałam, że przez tę książkę nie przebrnę, wydawała mi się koszmarnie przegadana. Aż w końcu porozmawiałam z autorem i poszłam na jego prelekcję. On po prostu taki jest, tak się wypowiada, taki ma sposób bycia. Może są pewne niedociągnięcia, może sens zdań czasem gubi się w meandrach słów, ale ten styl pisania to nowa jakość i powiew świeżości. Na koniec naszej rozmowy zapytał, czy czekam na drugą książkę, bo będzie. Zgodnie z prawdą powiedziałam, że tak. Czekam i polecam każdemu nieco zmęczonemu tradycyjną literaturą górską.

Początek męczyłam bardzo i myślałam, że przez tę książkę nie przebrnę, wydawała mi się koszmarnie przegadana. Aż w końcu porozmawiałam z autorem i poszłam na jego prelekcję. On po prostu taki jest, tak się wypowiada, taki ma sposób bycia. Może są pewne niedociągnięcia, może sens zdań czasem gubi się w meandrach słów, ale ten styl pisania to nowa jakość i powiew świeżości....

Najbardziej inspirująca książka ever. W zasadzie mogłabym czytać ją w kółko, za każdym razem czerpiąc pełnymi garściami inspirację, bardzo przydatne porady i niesamowicie silną wolę.

Najbardziej inspirująca książka ever. W zasadzie mogłabym czytać ją w kółko, za każdym razem czerpiąc pełnymi garściami inspirację, bardzo przydatne porady i niesamowicie silną wolę.

Na początku byłam dość sceptycznie nastawiona do lektury - bo ile można czytać o podróżnikach przemierzających świat rowerem? Co nowego mogę znaleźć w takiej książce?
Im dalej w lekturę, tym mocniej docierało do mnie, jak bardzo się myliłam! Autor szybko zaimponował mi nieustępliwością w dążeniu do każdego celu, jaki sobie obierał, a snute przez niego na kartach książki opowieści sprawiały, że czułam się jakby o wszystkim opowiadał mi znajomy, pokazujący zdjęcia ze swoich podróży. A trzeba dodać, że fotografie i jakość wydania to ogromne atuty tej książki. Zdjęć jest akurat tyle, żeby mieć lepsze wyobrażenie o miejscach, w jakich znajdował się autor, ale jednocześnie nie za dużo, aby zarazem pozostawić wiele wyobraźni. Podobnie zresztą jest z tekstem. Niektóre myśli wydają się wręcz celowo zmieniać kierunek, aby oddać swobodę interpretacji czytelnikowi.
Czyli niby kolejna książka o rowerowej podróży, ale jednak inna. Skłaniająca do przemyśleń, z wnioskami do wyciągnięcia, pokazująca ogrom ludzkiej pasji, pozwalająca zastanowić się, co pcha człowieka z wygodnej posady w korporacji w nieznane. A wszystko to pod płaszczykiem ciekawych, często zabawnych, a czasem i pełnych refleksji przygód, które czyta się jednym tchem. Gorąco polecam!

Na początku byłam dość sceptycznie nastawiona do lektury - bo ile można czytać o podróżnikach przemierzających świat rowerem? Co nowego mogę znaleźć w takiej książce?
Im dalej w lekturę, tym mocniej docierało do mnie, jak bardzo się myliłam! Autor szybko zaimponował mi nieustępliwością w dążeniu do każdego celu, jaki sobie obierał, a snute przez niego na kartach książki...

Dla mnie - klucz do szczęścia, książka z miliardem zakładek, do której wracam w chwilach zwątpienia. Mój drogowskaz w życiu, cenniejszy niż rady niejednego przyjaciela. Efekt mądrości, inteligencji i doświadczenia. Coś, co bardzo trudno ująć w słowa,a tu się udało. Magia.

Dla mnie - klucz do szczęścia, książka z miliardem zakładek, do której wracam w chwilach zwątpienia. Mój drogowskaz w życiu, cenniejszy niż rady niejednego przyjaciela. Efekt mądrości, inteligencji i doświadczenia. Coś, co bardzo trudno ująć w słowa,a tu się udało. Magia.