Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podręcznik bardzo przyjazny studentowi, zagadnienia wyjaśnione w sposób zwięzły i klarowny (co do zasady, zdarzyło się kilka wyjątków, gdzie trzeba było szukać nieco obszerniejszego zdefiniowania danego pojęcia czy problemu prawnego). W ciągu roku i przed egzaminem sięgało się do niego z przyjemnością, jak najbardziej polecam, jeden z moich ulubionych podręczników, który dostarczał mi dobrze wyłożonych informacji, a nie znużenia i udręki.

Podręcznik bardzo przyjazny studentowi, zagadnienia wyjaśnione w sposób zwięzły i klarowny (co do zasady, zdarzyło się kilka wyjątków, gdzie trzeba było szukać nieco obszerniejszego zdefiniowania danego pojęcia czy problemu prawnego). W ciągu roku i przed egzaminem sięgało się do niego z przyjemnością, jak najbardziej polecam, jeden z moich ulubionych podręczników, który...

Koncepcja segregacji społeczeństwa ze względu na jakiś czynnik (w tym wypadku kolor krwi - srebrny i czerwony), przedstawienie spaczonej wizji utopijnego świata, gdzie tylko na pozór panuje niezachwiany ład i porządek, a rządy monarchy są sprawiedliwe i moralnie słuszne. Ze wszystkim tym zdążyliśmy się już spotkać w innych powieściach. Była era wampirów, era podrzędnych erotyków, a teraz w dalszym ciągu płyniemy na fali dystopii, które rosną w popularność pośród czytelników. Sama upodobałam sobie tenże gatunek i teraz przynajmniej nie muszę się szczególnie wysilać, by znaleźć pozycję ów maści wśród półek w księgarni. Pewnych schematów autorce nie udało się uniknąć, jednak poradziła sobie dobrze, nawet bardzo. Może spodziewałam się czegoś odrobinę innego, jakiegoś większego "boom!", jednak nie mogę powiedzieć też, że całkiem się zawiodłam. Winę za mały niedosyt ponosi pewnie szumna promocja książki, było o niej głośno, zachwyty nad nią nie miały końca, więc wszystko zadziałało, jak należy. Czytelnik miał połknąć haczyk i połknął go, razem z przynętą. Cieszę się, że skusiłam się na Czerwoną Królową, i że mam ją na prawdziwej półce. Pierwsze strony potraktowałam z rezerwą, trochę niepewnie badałam grunt, a zaraz potem wciągnęłam się tak, że książkę pochłonęłam w jedną noc i część następnego poranka.
Może będzie małe zaskoczenie, ale moją ulubioną postacią jest Maven. Oczywiście, byłam skołowana biegiem wydarzeń pod koniec, ale nie zmienia to faktu, że młodszy z braci Calore stał się moim ulubieńcem. Myślę, że on nie jest jedynie czarny (a może wypadałoby powiedzieć srebrny?), czy biały, a przynajmniej mam nadzieję, że autorka rozwinie tę postać odpowiednio i nie spłaszczy jej. Za to miałabym ogromny żal. Cal jako złoty chłopiec i ulubieniec ojca kompletnie mnie nie przekonał, nie przepadam za nim, nie kibicuję mu, nie chcę go. To bardzo dziecinne, prawdopodobnie, ale pałam do niego płonną awersją od pierwszego fragmentu, w którym się pojawił.
Okładka książki piękna, przykuwa uwagę, jest w zasadzie dość minimalistyczna, ale efektowna w swej prostocie. Chyba w tym tkwi jej urokliwość. Zresztą, jest biała, wyróżnia się i prezentuje elegancko.
Czytanie Czerwonej Królowej było dla mnie, mimo pewnych niuansów, przyjemnością i z niecierpliwością wyczekiwać będę Szklanego Miecza (czy jakkolwiek ów tytuł zostanie przetłumaczony). Ze swojej strony bardzo polecam, nie sądzę, by ktokolwiek uznał czas spędzony przy tej książce za stracony.

Koncepcja segregacji społeczeństwa ze względu na jakiś czynnik (w tym wypadku kolor krwi - srebrny i czerwony), przedstawienie spaczonej wizji utopijnego świata, gdzie tylko na pozór panuje niezachwiany ład i porządek, a rządy monarchy są sprawiedliwe i moralnie słuszne. Ze wszystkim tym zdążyliśmy się już spotkać w innych powieściach. Była era wampirów, era podrzędnych...