Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzadko już płaczę nad książkami, jeszcze rzadziej trafiam na taką, która mnie zachwyca od pierwszej do ostatniej strony. Ale w kulminacyjnym momencie łzy bezsilności płyną same, a na usta ciśnie się jedno słowo "skur....."
WYBITNIE napisany reportaż.

Rzadko już płaczę nad książkami, jeszcze rzadziej trafiam na taką, która mnie zachwyca od pierwszej do ostatniej strony. Ale w kulminacyjnym momencie łzy bezsilności płyną same, a na usta ciśnie się jedno słowo "skur....."
WYBITNIE napisany reportaż.

Doskonały dialog dwóch kobiet. Od ludobójstwa w Rwandzie, przez kondycję współczesnej Europy aż do miłości. Nie jest to lektura na jeden wieczór, ale kopalnia mądrych cytatów i przemyśleń.

Doskonały dialog dwóch kobiet. Od ludobójstwa w Rwandzie, przez kondycję współczesnej Europy aż do miłości. Nie jest to lektura na jeden wieczór, ale kopalnia mądrych cytatów i przemyśleń.

Przeczytałam wiele na ten temat i rzadko zachwyca mnie forma rozmowy z uczestnikami powstania. A tu ogromną wartością książki jest doskonałe połączenie wielkiej osobowości Likiernika z fantastycznym przygotowaniem merytorycznym autorów. To nie wywiad rzeka "na kolanach przed legendą" ale doskonała rozmowa 3 partnerów, z zachowaniem szacunku należnemu temu żołnierzowi. Absolutnie nie ma się wrażenia, że zapis ich spotkań został przeautoryzowany (a tak najczęściej wyglądają takie wywiady). Nieważne jaki ma się stosunek do powstania, Likiernik ma argumenty do obalenia istniejących mitów. I jako jeden z niewielu (i nielicznych) ma do tego prawo.

Przeczytałam wiele na ten temat i rzadko zachwyca mnie forma rozmowy z uczestnikami powstania. A tu ogromną wartością książki jest doskonałe połączenie wielkiej osobowości Likiernika z fantastycznym przygotowaniem merytorycznym autorów. To nie wywiad rzeka "na kolanach przed legendą" ale doskonała rozmowa 3 partnerów, z zachowaniem szacunku należnemu temu żołnierzowi....

Panie Steinbeck - dziękuję.
Dla mnie książka roku albo i dekady.

Panie Steinbeck - dziękuję.
Dla mnie książka roku albo i dekady.

Cormac "rozłożył mnie na łopatki". Nieprawdopodobnie wymagająca`powieść, której początkowe 100 stron pokonałam z dużym trudem, ale też z determinacją aby poznać zamysł artystyczny przyświecający Trylogii Pogranicza. Jest w niej tyle mądrości "ukrytej w interlinii", że trudno to wszystko przyswoić czytelniczym umysłem. Książka o tym, że wędrówka z czasem staje się namiętnością, która z kolei oddziela wędrowca od ludzi i w końcu od niego samego (te słowa padają na 190. stronie - warto dotrwać do końca powieści i w tym kontekście skonfrontować je z ostatnią sceną).
Jak dla mnie to jest najwybitniejsza, amerykańska powieść drogi (nie Kerouac, nie "Grona gniewu" i nawet nie "Droga").

Co ważne - "Przeprawa" jest częścią Trylogii Pogranicza, ale można ją przeczytać bez znajomości poprzedniej części "Rącze konie". ;)

Cormac "rozłożył mnie na łopatki". Nieprawdopodobnie wymagająca`powieść, której początkowe 100 stron pokonałam z dużym trudem, ale też z determinacją aby poznać zamysł artystyczny przyświecający Trylogii Pogranicza. Jest w niej tyle mądrości "ukrytej w interlinii", że trudno to wszystko przyswoić czytelniczym umysłem. Książka o tym, że wędrówka z czasem staje się...